โครงการศึกษาแหล่งเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนิสิตปริญญาโท(แบบ 3 ภาคการศีกษา)
ขอให้เพื่อน ๆ เทคโน 10 ทุกคนใส่ความคิดเห็นในการไปศึกษาดูงานทีจังหวัดเชียงราย ตามโครงการศึกษาแหล่งเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนิสิตปริญญาโท(แบบ 3 ภาคการศีกษา) ดังนี้
1. ก่อนไปศึกษาดูงาน แสดงความคิดสั้น ๆ แต่ได้ใจความ
2. หลังไปศึกษาดูงาน แสดงความคิดสั้น ๆ แต่ได้ใจความ
3. ควรเข้ามาแสดงความคิดเห็นหลังการไปศึกษาดูงานมาแล้ว ไม่เกินวันที่ 25 ธันวาคม 2552 เวลา 16.30 น.
ความเห็น (49)
ก่อนไปศีกษา 13122552
รู้สึกตื่นเต้นอยากไปหาประสบการณ์ได้เห็นมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง วัดร่องขุ่น เขื่อนแม่สรวย พิพัฒน์บ้านดำ นางเล ไร่แม่ฟ้าหลวง โรงเรียนบ้านดอยช้าง ในจังหวัดเชียงราย
หลังไปศึกษา กลับมาก่อนนะ
****คิดการณ์นี้กันตั้งแต่ไปล่องแก่งลำนำเข็กตอนเทอมที่แล้ว กะ อ.1 และน้อง
****ว่า เทอมหน้านี้มีเรียนกะอ.1 อีก
****เราจะไปไหนกันดี (อยากมีกิจกรรมแบบที่ไปที่เขื่อนแควน้อยอีก)
****พอเปิดเทอม ..ทุกคนสรุปว่า...ไป..ไปที่ไหนกันดีล่ะ
****และแล้วการประสานงานกันโดยการ ออนm ระหว่างวัดโบสถ์ (อ.1) เชียงราย(หนุ่ย) พิษณุโลก (อ้าย) ก็เกิดขึ้นในคืนหนึ่ง
****หลังจากนั้น..ผ่านมาไม่นาน เราก็สรุปว่าไปเชียงราย
****การประสาน งานวางแผน แบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบก็เกิดขึ้น
****ฉันเปลี่ยนบทบาทเป็นเลขาของ ประธานมาลี ทำกำหนดการ เสร็จแล้ว forward ไปแจกจ่ายทุกคน
****ตอนนี้ รู้ว่ามีสมาชิกไปด้วยไม่ได้ 3-4 คน เพราะติดภารกิจ ฉันจึงได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่อีกอย่าง คือดำเนินกิจกรรม(จินตปัญญาศึกษา) ต่างๆร่วมกับทีมนำโดยพี่ต่อ
****เมื่อวาน ฉันได้ดูคลิปวิดีโอ การเดินทางขึ้นดอยที่น้องหนุ่ยส่งมาพร้อมกับบอกว่า นำจิ้ม ดอยช้าง ... โอ้ แม่เจ้าโวย ฉันต้องเผชิญอะไรอีกนี่..(หลังจากเอาชีวิตรอดจากการถอยหลังลงเขื่อน และล่องแก่งมาอย่างหวาดเสียว 2 ครา)
และตอนเย็น พี่ต่อ ฉัน นุ่น วางแผนเรื่องกิจกรรม......หลังจากเรียนเสร็จ
****ตื่นเต้น อยากให้ถึงวันที่เดินทางไวๆ เดินทางคราวนี้ คงได้มีความเรื่องราวความประทับใจ และทักษะชีวิตที่จะอยู่ในความทรงจำอีกนานแสนนาน เช่นเคย (ใช่ไหมจ๊ะ พี่ลี)
++++ กลับมาแล้ว จะมาเล่าให้ฟังนะ ++++
ความเห็นของแหม่มศิริลักษณ์ เสน่หา
++ ตื่นเต้นกับการที่จะต้องเดินทางไปเผชิญกับอากาศหนาวสุดขั้ว ในการศึกษาดูงานครั้งนี้ที่ดอยช้าง เชียงราย พื้นที่เหนือสุดของประเทศ อยากจะเก็บความประทับใจของบรรยากาศ ธรรมชาติสวยๆ แหล่งเรียนรู้ สถานที่ต่างๆของเชียงรายด้วยกล้องตัวโปรด
ความคิดเห็นของแอน (กรรณิการ์ อุดถา)
ก็ยังไม่รู้ว่าเหมือนกันว่าแอนจะได้ไปหรือเปล่า เพราะว่าหมอนัดแอนไปอุลตร้าซาวด์ตับที่โรงพยาบาล (เป็นตับอักเสบอะจ้า) ถ้าเป็นมากก็คงต้องนอนที่โรงพยาบาลตามคุณหมอสั่ง แต่ถ้าไม่เป็นไรมากก็คงได้ไปเที่ยวดอยช้างด้วยกัน ช่วยภาวนาให้ด้วยนะ
ความรู้สึกจริงๆ อยากไป เพราะครั้งที่ไปเขื่อนแควน้อยสนุกมากค่ะ และที่สำคัญอยากไปเพราะเพื่อนๆ ไปกันเยอะแยะ ใกล้จะจบแล้วอยากไปเที่ยวด้วยกัน เพื่อเก็บภาพความทรงจำต่างๆ ร่วมกัน ดีใจมากที่ได้มีโอกาสเป็นเทคโนฯ10 รุ่นนี้ ไปไหนๆ เราก็จะไปด้วยกันเนอะ
ดีใจมากที่ได้มีส่วนในการทำให้ทุกคนมีความสุขและความตื่นเต้น ที่จะได้ไปสัมผัสเมืองเชียงราย ทั้ง ๆ ที่ก็ไปมาหลายครั้งแล้วแต่ครั้งนี้ รู้สึกว่าน่าจะสนุกและมีความสุขที่สุดถึงแม้ว่าเราจะต่างวัยแต่ใจเราก็เหมือนกัน และดีใจที่น้อง ๆ อาสาช่วยกันทำงานอย่างจริงใจเป็นอย่างดีทุกคน รู้สึกว่าเรามีวาสนาต่อกัน ที่ได้คิดดี พูดดี ทำดี คบคนดี ( ก็อาจารย์ และพวกเราทุกคนนั่นแหละ) และก็ ไปในสถานที่ดี (ก็มหาลัยของเราไง) ขอขอบคุณอาจารย์รุจโรจน์ที่ทำให้ พวกเราทุกคนมีโอกาส ได้เรียนอย่างมีความสุขและนับเป็นประสบการณ์ที่ยากจะลืมเลือน
เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ผมว่าประสบการณ์แบบนี้ คงไม่มีสอนในห้องเรียน การได้ทำงานร่วมกัน การมีความทรงจำร่วมกัน กับเพื่อนๆ ในห้องเรียน จะเป็นประสบการณ์ที่เมื่อ อีก 10 ปีข้างหน้า เมื่อเราฟื้นความทรงจำเมื่อครั้งเราเป็นนิสิต เราคงจะได้มีความสุขร่วมกัน คงหน้าเสียดายถ้าเราจะไม่ได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งในประสบการณ์นี้ ผมว่าอากาศปีนี้ก็เป็นใจให้พวกเราได้ สัมผัสสายหมอกและอากาศหนาวบนดอยช้าง ผมว่าคงไม่ใช่แต่พวกเราที่ตื่นเต้น นิสิตปริญญาโทเทคโนฯ ครูประจำการ ที่เป็นครูอยู่บนโรงเรียนดอยช้าง ก็คงตื่นเต้นเช่นกันที่เค้าจะได้ ต้อนรับ เพื่อนครู เพื่อนนิสิตเทคโนฯ ที่จะขึ้นไปแลกเปลี่ยน พูดคุยกับนักเรียนชนเผ่าของเขาบนดอยสูง
ผมหวังว่าพวกเราคงได้นำเรื่องเล่าสิ่
งดีๆ ในมุมมองของตนเอง มาถ่ายทอดให้คนอื่นๆ ได้สัมผัสประสบการณ์วิธีการเรียนรู้นอกห้องเรียนของพวกเราคราวนี้
คิดดูสิ ไปเชียงรายตอนเดือนธันวาคม .. คิดแล้วก็หนาว .. แต่คิดแล้วก็ที่นี่แหละที่พวกเราชาวเทคโน 10 จะได้ร่วมกิจกรรมที่น่าสนุกสนานร่วมกันอีกครั้ง ส่วนตัวแล้วเคยไปเชียงรายกับครอบครัว ญาติพี่น้องมา 3 ครั้ง แต่ครั้งนี้พิเศษกว่าครั้งไหน เพราะได้ไปกับอาจารย์ และเพื่อน ๆ ที่มีมากมายหลายวัย และไปในนามของมหาวิทยาลัยนเรศวร .. จะเป็นยังไงบ้างนะ กิจกรรมของพวกเราที่ดอยช้าง น้อง ๆ จะสนุกสนานร่วมกับเรามั้ย พวกเราคงจะต้องช่วยกันอย่างเต็มกำลังนะ สู้ สู้ (ใกล้ถึงวันเดินทาง ตื่นเต้นนะเนี่ย)
ความรู้สึกตอนที่ก่อนจะเดินทางไปเชียงราย ณ ตอนนี้ก็ตื่นเต้น เพราะว่าไม่เคยไปเลย จังหวัดเชียงราย เหนือสุดของสยามประเทศ อากาศคงจะหนาวน่าดูเลย และที่สสำคัญเป็นอีกครั้งหนึ่งที่พวกเราจะได้ไปทำกิจกรรมร่วมกัน ขอให้พวกเราร่วมมือร่วมใจกันนะครับ และเก็บประสบการณ์ ความรู้สึกดี ดี ไว้ในใจของพวเรานะครับ
ตื่นเต้นที่จะได้ไปสัมผัสกับอากาศที่หนาวเย็น แต่ปีนี้คิดว่าอากาศคงไม่หนาวเย็นเหมือนทุกปีเน้อน่าจะทนไหว เอาเป็นว่าดีใจที่จะได้ไปเปิดหูเปิดตาซะบ้างเผื่อว่าจะได้แนวความคิดใหม่ๆมาใช้ในการปฏิบัติงานต่อไป (ดีเหมือนกันยังไม่เคยไปเชียงรายเลยนะ)
................สำหรับความรู้สึกก็คือปีนี้อยากไปเที่ยวเชียงรายอีกครั้ง แต่ยังหาโอกาสไม่ได้เลย...ก็เรียนหนัก งานยุ่งๆ ทำงานก็เหนื่อย ไม่มีเวลาสำหรับท่องเที่ยวเลย.....เมื่อรู้ว่าพวกเราเทคโน10 จะไปศึกษาดูงานกันก็ลุ้นว่าจะได้ไปไหนเนี้ยะ พอรู้ว่าจะได้ไปเชียงรายก็ดีใจสมใจอยาก.... ก็ไม่ใช่ครั้งแรกนะสำหรับการไปเชียงราย....หนาวแล้วชอบเที่ยวเหนือมากกว่า...... ถึงจะไปบ่อยแต่ก็ติดใจบรรยากาศ..... โดยเฉพาะในครั้งนี้คิดว่าจะ....Happy....เพราะไปแบบเพื่อนๆ ที่สำคัญโสดจร้า...แต่วันนี้ก็เหนื่อยมากเลยนะ ก่อนเดินทาง ไม่ค่อยได้พักผ่อน เดินทางไกลติดต่อกันหลายวัน...แต่ก็สู้ๆๆๆ....เพราะวันเวลาดีดี..มันหายากมากเลยนะสำหรับชีวิตการเรียน.....ขอขอบพระคุณท่านอ.รุจโรจน์ ที่ทำให้พวกเรามีกิจกรรมดีดีแบบนี้ค่ะ....ชอบมากจะได้ไปเก็บภาพสวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ความเห็นของน้องเล็กสุด(อ้น)
ตื่นเต้นและดีใจมากเลยครับที่จะได้ออกไปทัศนศึกษาที่เชีบงรายเพราะยังไม่เคยไปเลยครับและยัง ได้ไปสูตอากาศที่บริสุทธิ์ และเต็มไปด้วยหมอก และยังได้สัมผัสอากาศหนาวเพราะยังไม่เคยเจออากาศหนาวเลย อย่าว่าไปเลยนะครับก่อนออกเดินทางตอนนี้เวลา 00.11 นาทีกำลังวอมร่างกายให้เข้าทีกับบรรยากาศเพลงเพราะๆ และจิบวายไป รอเวลาออกเดินได้บรรยากาศมากเลยครับถึงแม้จะเป็นข้อความสั้นๆๆๆแต่ก็มาจากใจครับ
ความคิดก่อนไปศึกษาดูงานที่เชียงราย คิดว่าต้องสนุกแน่ๆคะ ทุกครั้งที่มีกิจกรรมแบบนี้ พวกเราชาวเทคโน 10 ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย ครั้งนี้ก็เช่นกัน แบกความประทับใจกลับมามากมาย จะมีสักกี่ครั้งคะ ที่ไปลำบากแต่กลับหัวเราะได้สุดเสียง ทุกคนที่ได้ไปคงคิดเช่นเดียวกัน การเดินทางมาครั้งนี้นอกจากความสุขใจแล้ว ยังได้ประสบการณ์ที่ดีมากมาย ทริปนี้ เรียกว่า ครบทุกรส ได้เห็นรอยยิ้ม น้ำตา เสียงหัวเราะ และคนขี้เมา(อิอิ) ขอบพระคุณ อ.หนึ่ง ที่ให้ความรู้และความทรงจำดีๆ (เป็นช่วงๆ..เพราะบางช่วงไม่รู้ อ. ไปไหน55+) และอยากบอกว่า...รักเทคโน 10 ที่สุดเลยยยยย ^^ ขอให้มีโอกาสดีๆแบบนี้อีกนะคะ
http://gotoknow.org/blog/tidapan/322497 << ชมรูปภาพบางส่วนของการไปศึกษาดูงานได้ที่นี่คะ
ความคิดเห็นจากประสบการณ์ที่ได้ไปศึกษาดูงานที่จังหวัดเชียงราย เป็นประสบกานที่ผู้ชิ่งตัวเล็กคนหนึ่งไม่เคยต้องไปทรมานและอดทนมาก่อน (อาจารย์อย่าลืมให้โล่ด้วยนะครับ 555+) แต่ในประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตที่ไม่เคยมีมาก่อนครั้งนี้ มีหลากหลายอารมณ์และความรู้สึกที่เกิดขึ้นทั้งไป-กลับ กับชาวคณะเทคโน 10 ทำให้เรารักกันมากขึ้น คุ้มค่าที่สุดไม่ว่าจะเป็นทั้งสถานที่ที่ไป อาทิ เช่น ดอยช้าง ไร่กาแฟ แม่สาย มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง วัดร่องขุ่น เขื่อนแม่สรวย พิพัฒน์บ้านดำ นางเล เป็นต้น ทางที่เดินทางไปแม้นจะลำบากแต่ก้อแฮปปี้... ขอบคุณอาจารย์หนึ่งมากๆที่ได้พาพวกเราไปผจญภัย จนบางครั้งต้องหาอะไรมากัดฟันอดทน และขอบคุณแทนชาวดอยช้างที่อาจารย์ได้นำความเจริญเข้าไปถึง.......(เค้าบอกว่าที่ไหนมีกระเทยเข้าไปถึงที่นั่นเจริญแล้ว 555+) นอกจากนั้นยังได้ภาพสวยๆๆ มาเต็มเลยครับ ขอบคุณครับ ~\(^o^)/~
1.ก่อนไปดูงาน
1 อาทิตย์ก่อนไปดูงาน พี่อ้างส่งคลิป เส้นทางกันดารที่สุดบรรยายมาให้และบอกว่านี่แหละที่เราจะไปกัน ดอยช้างงงงงงง..
(ลาได้มั้ยพี่ ไม่ได้โว้ยยยยยยยยย มีหมูกะทะให้กินด้วยนะไปเถอะคำพูดของพี่อ้าย) แล้วก็ทำใจเอาเถอะไปก็ไป เก็บของไปดอยช้างงงงงกัน
2.ทุกวันที่เราชาวเทคโน 10 ได้ใช้ร่วมกันตลอดทริปนี้ มันเป็นความสุขความทรงจำ ที่มีค่ามากมาย ไม่ว่าจะบนรถ บัสของคณะ ที่เล่นเกมส์จนได้พวงกุญแจตั้ง 2 อัน (เจ๊เก็บเรียบ) เปลี่ยนรถเป็นสองแถวแดงตัวแร๊งๆ กรี๊ดกระจาย ตลอดเส้นทาง ดอยช้าง
ไร่กาแฟ แม่สาย มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง วัดร่องขุ่น เขื่อนแม่สรวย พิพัฒน์บ้านดำ ทุกทีมีรอยยิ้มมากมายและความสุขที่นั่งดูรูปแล้วยิ้มได้ ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เรามาอยู่รวมกันขอบคุณอาจารย์หนึ่ง ที่ลากพวกเรามาได้เจอกับสิ่งเหล่านี้ และสอนผ่านการทำกิจกรรมร่วมกัน ตอนนี้เลยนึกในใจ(ถ้าไม่ไปคงเสียดายมากกกกกก.......)
ปิดท้ายด้วย*รถเข็นฟรี จากม.แม่ฟ้าหลวง
กลับมาแล้วพร้อมๆกับความรู้สึกที่หลากหลายทั้งความประทับใจ ความรัก ความอบอุ่น ความซึ้งใจ ความตื่นเต้น หวาดเสียว ความสุขสงบ สดชื่น ความสนุกสนานเฮฮา มีทั้งเสียงหัวเราะ ร้องไห้ กรี๊ด.. ทุกอย่างอยู่ใน trip นี้
ขณะเดินทางกลับ พวกเรา AAR กันอีกครั้งอย่างสบายๆบนรถ vip ของมหาวิทยาลัย โดยมีน้องเอ็ม ทำหน้าที่นี้อย่างสนุกสนานและเป็นกันเอง (แม้จะทำได้ครึ่งทาง เพราะเกิดอาการ...เมา...รถ..) ทำให้น้องเติ้ลต้องทำหน้าที่ต่อจากเอ็ม
**ไม่ว่าใครจะเป็นคนถือไมค์ บอกความรู้สึกหรือเล่าเรื่องใดๆ จะมีเสียงแซวเล็ดลอดออกมาให้ทุกคนได้เฮฮากันเสมอ โดยเฉพาะในคนที่ รู้ความนัย กัน
สิ่งที่ได้รับเกินความคาดหวังมีมาก
**หวังว่าการเดินทางคงจะไม่ลำบาก มากไปกว่าที่เห็นในคลิป แต่ว่า...โห...เป็นการเดินทางที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตเลย
**เราได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี อย่างอบอุ่นและเป็นกันเองจากเพื่อน ป.โท (เทคโนปีสุดท้าย ซัมเมอร์ มน.)น้องหนุ่ย น้องหนิง น้องติ๋ง และจากคุณครูจากโรงเรียนดอยช้าง ชาวเขาที่อยู่บนดอยสูงต้อนรับดูแลชาวเราผู้อยู่ที่ราบ อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เหมือนเราเป็นครอบครัวเดียวกัน จะกินจะนอน จะเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ ฉันรับรู้ได้ถึงความรู้สึกดีๆ ไมตรีที่ได้รับตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้ากัน จนกระทั่งถึงเวลาที่จะเดินทางกลับ และจนนาทีนี้ฉันอยากจะบอกว่า ขอบคุณเหลือเกิน สิ่งนี้มันมีค่าที่สุด น้ำใจ มันหาซื้อไม่ได้จริงๆ ฉันประทับใจที่สุด สัญญาว่าเมื่อมาเจอกันที่พิษณุโลกจะพาไปให้สุดๆ เหมือนที่เชียงราย แต่ที่นี่ พวกน้องๆทั้งสามคงสามารถเต้นบนเก้าอี้ได้แล้วแหละ
**การแสดงของนักเรียนชาวเขาแบบนี้เราก็ไม่เคยได้ดู ฉันอยากลุกเข้าไปเต้นกับน้องๆด้วยในช่วงที่มีไม้ไผ่มาประกอบการแสดงตอนกวางติดบ่วง เป็นการแสดงที่บ่งบอกวิถีชีวิตได้ชัดเจน เพลินตาไปกับการสังเกตชุดชาวเขาที่น้องๆใส่ สวยงามมาก นึกอยากจะเช่าน้องๆมาใส่ถ่ายรูปบ้าง
**พบสถานที่ที่สงบ ร่มรื่น สวยงามท่ามกลางธรรมชาติที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างกลมกลืน เช่น ป่าไผ่ บริเวณบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ทางเดินก้อนหินที่ต้องถอดรองเท้าเดิน ไม่คิดว่าที่นี่จะมีสิ่งดีๆซ่อนอยู่ มีแบบนี้ด้วยหรือ
**การทำงานแบบมีส่วนร่วมของพวกเราเทคโน 10 เป็นไปได้ดีมากทุกคนทำตามบทบาทหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้ดี ดีกว่าทุกๆครั้งที่เรามีกิจกรรมแบบนี้ เป็นเพราะพวกเราคงมีประสบการณ์และทักษะในการใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นมากขึ้น ครั้งนี้ฉันได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นจากหลายๆคน เช่น เห็นน้องนึกและ อ.หนึ่งเต้น เห็นพี่มาลีกลายเป็นศิราณี เป็นต้น
**ฉันได้นอนเต๊นท์ตามที่หวังไว้ตั้งแต่วางแผนเดินทาง แม้จะกางนอนในบ้านก็เหอะ ขอบคุณน้องแหม่มที่มานอนเป็นเพื่อน
**มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง สวยงามตามคำรำลือ ลุ้นให้น้องแอนสมหวังให้มาได้สอนที่นี่ตามที่วาดฝันไว้
สิ่งที่ไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง
****1.เรื่องเวลา เราออกเดินทางไม่เป็นไปตามที่กำหนด ดูเวลาตอนรถออกจากม. ตีสามครึ่งพอดี กิจกรรมและสถานที่ที่เรากำหนดจึงต้องปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ ซึ่งพวกเราก็ทำได้ดีมากไม่มีปัญหาอะไร
***2.เราไม่ได้ทำกิจกรรมที่เตรียมไปอีก 1 กิจกรรม “พลังแห่งความแตกต่าง” ซึ่งเป็นกิจกรรมหนึ่งของ จินตปัญญาศึกษา เรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ เพราะเรานอนดึกกันด้วย ห้องน้ำเราต้องรอคิวกัน และเรานัดรถมารับ 7 โมงครึ่งเพื่อเตรียมขนของสัมภาระต่างๆขึ้นรถ และเมื่อไปทานอาหารเช้าเสร็จเวลาเราจึงไม่เหลือพอที่จะทำกิจกรรม เพราะต้องทำเวลาไปยังเขื่อนและอีกหลายๆที่ในวันที่สองนี้ อีกทั้งฉันเองก็ตื่นสายด้วยเพราะนอนตีสี่ แต่กิจกรรมเมื่อคืนก็ทำให้พวกเราเข้าใจซึ่งกันและกัน รู้ใจ รักกันมากขึ้น
***3. เราไม่ได้เจอเจ้าของสถานที่ที่บ้านดำนางแล เพราะเราไปถึงผิดเวลานัดไปมาก เขาจึงไม่คอยเรา และเมื่อโทรประสานงานก่อนเขาไป ทำไม่ได้เพราะเบอร์ที่ให้มา ติดต่อพูดคุยยากมาก เราหลายๆคนจึงเสียดายที่ไม่ได้เจอตัวจริง แต่จนท.ก็นำชมและให้ความรู้เป็นอย่างดี
***4. น้องอ้น น้องเอก เราจับมือกันว่า คืนนี้ แจ้ง เพิ่งรู้ว่า ตีสองของเจ้าสองคนนี้ คือ แจ้ง เลยเหลือพวกใจถึงพึ่งได้อยู่เป็นเพื่อนถึงตีสี่ อีกสองคน คือ แอนนี่และแหม่มใหญ่
***อากาศไม่หนาวเย็นอย่างที่เราคาดกันไว้ ฉันสามารถอาบนำเย็นได้อย่างสบายเช่นเดียวกับ แอนนี่ อาบน้ำเย็นได้ตอนตีสอง แล้วมานั่งกินหมูกะทะต่อ
***เพื่อนๆ ของเราไม่ได้ไปมีประสบการณ์ชีวิตแบบมันส์ๆ หลายคน ทั้งกุ้ง โอห์มที่ติดงาน ลุงโก๋ที่ป๋วยเป็นหวัด น้องเก๋ที่ต้องเตรียมตัวแต่งงาน น้องเจที่มีเหตุผลส่วนตัวบอกใครไม่ได้ พี่ต่อที่ขับรถมาได้ 30กิโลจากนครสวรรค์มีอาการตาพร่าเลือน แสบตานำตาไหล มาไม่ได้ น้องโก๋ติดงานแข่งขันลีลาศ แต่ก็มาสมทบได้ตอนเช้าวันที่สองก่อนเข้าม.แม่ฟ้าหลวง ได้เจอกันตอนแวะรับที่วัดร่องขุ่นฉันดีใจกอดน้องโก๋ นี่ถ้าได้ไประหกระเหินนั่งรถขึ้นดอยขึ้นไร่กาแฟกับพวกเราด้วยนะ ฮืมมมม อ.แอนที่อยากไปด้วยกันกับพวกเรามากๆ อุตสาห์ซื้อกางเกงและเสื้อผ้ากันหนาวอย่างดีแต่ติดสอนที่กรุงเทพ และสุดท้ายพี่ๆ ป.เอกเทคโนที่วางแผนจะไปสมทบกับเรา ยังเก็บข้อมูลงานวิจัยไม่สำเร็จ เราเลยได้เจอกัที่วัดร่องขุ่นเท่านั้นเอง เสียดายมากๆค่ะ
การนำไปประยุกต์ใช้/สิ่งที่ได้รับ
**การทำงานที่มีการวางแผนประสานงานกันล่วงหน้าเป็นอย่างดีและมีส่วนร่วมจะทำให้งานสำเร็จดังวัตถุประสงค์ที่ต้องการ
**การนำเอาวิธีสอนของอาจารย์หนึ่ง ที่ใช้วิธีสอนแบบไม่สอน ทำให้พวกเราได้คิด วางแผน ลงมือกระทำ แก้ปัญหาด้วยตัวเอง จะทำให้นักเรียนมีทักษะและประสบการณ์ดีกว่าการอยู่แต่ในห้องเรียน กลับไปนี้คงต้องพานักเรียนออกน้องห้องเรียนบ้าง นักเรียนจะได้เรียนรู้อย่างมีความรู้อย่างพวกเรา
**ได้แนวทางของบประมาณสนับสนุน ขอสื่อการสอนหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เป็น 100 เล่มจาก กทช.
**สุดท้ายขอบคุณอ.หนึ่งที่น่ารักของพวกเราที่ให้ประสบการณ์หลากหลายในการเดินทางไปเชียงราย (ต้องเชียงรายเท่านั้น อิอิ) ขอบคุณพี่มาลี นายเยี่ยมมาก ขอบอก งานนี้ถ้าไม่มีพี่มาลีและ อ.หนึ่ง เราคงไม่ได้รับความอนุเคราะหื สะดวกและประหยัดกันมากขนาดนี้ ขอบคุณทุกคนที่ไม่นิ่งดูดายต่อหน้าที่ ต่อความรับผิดชอบ ขอบคุณน้องๆพี่ๆเทคโนฯที่เชียงราย ขอบคุณลุงโก๋ เจ้าของบล็อกที่ให้พวกเรามีเนื้อที่เล่าเรื่องต่างๆณ ที่นี้ .. สัญญาว่าก่อนจบ เรา..จะมี อย่างนี้อีก..สัญญา..
ที่นีมีรูปกล้องอ้ายบางส่วนอยู่ค่ะ http://jitarin.multiply.com/photos
เอ้า! บัดนี้ ได้เวลา AAR ของตนเองเสียที
- ถ้าถามว่าผมประทับใจ ช่วงไหนที่สุดของการไปทริปนี้
- ก็ต้องเป็นช่วงที่หายไป เอ๊ย ! ไม่ใช่ เป็นตอนที่ AAR กันบนรถนั่นแหละประทับใจที่สุด เพราะ เป็นห้วงเวลาที่แต่ละคนได้สะท้อนความรู้สึกต่างๆ ออกมา
- รองลงไปก็คือการไปเห็นสภาพชีวิตจริงๆ ของลูกศิษย์ที่บนดอยช้าง คือได้แต่ฟังเรื่องเล่า ก็ไม่เท่ากับการที่ได้ไปสัมผัสของจริง โอโฮ ครูดอย เค้าลุย ขี่มอเตอร์ไซต์ กันอย่างนี้เลยรึ
- แล้วยิ่งประทับใจมากยิ่งขึ้นเมื่อรู้ว่าวิชาความรู้ที่ได้เล่าเรียนมา คอยดู (ครูดอย) สามารถนำมาใช้ ในการทำงานจนได้รับการยอมรับจาก หน่วยงานต้นสังกัด
****คงไม่ช้าไปนะเพราะความประทับใจยังอยู่ในใจเราเสมอ****
การไปครั้งนี้ ขอบอก มีความสุข สนุกมาก ได้หลากหลายอารมณ์ จากการได้ร่วมเดินทางด้วยกัน แม้จะลำบากในบางช่วงแต่ก็ทำให้รู้ว่าการร่วมมือร่วมใจจากน้อง ๆ ทุกคน ทำให้เรามีความสุข ได้เรียนรู้ชีวิตของหลาย ๆ คน ที่อยากจะเล่าอยากจะบอก
ช่วงของความประทับใจ มีมากมาย แต่ที่ประทับใจมาก ก็คือ การช่วยเหลือ ความสามัคคี ความมีน้ำใจของทุกคนโดยเฉพาะ น้อง ๆที่อยู่เชียงราย (น้องหนิง น้องติ๋ง น้องหนุ่ย น้องหนุ่ย ) ให้การต้อนรับและดูแลดีมาก แม้บางช่วงพวกเราอาจจะถูกทิ้งไปบ้าง น้อง ๆก็ยึดที่(อาจารย์) เต็มหน้ารถ พูดคุย หัวเราะ แย่งขนมกันกินอย่างสนุกสนาน หลากหลายความรู้สึกที่พูดออกมาก่อนจากกันบนรถ ได้ทั้งความสุข สนุกสนาน ได้สาระ ความรู้มากมาย ขอบคุณอาจารย์หนึ่งมากที่ให้เราได้เรียนอย่างมีความสุข และนี่ คือครั้งหนึ่งในชีวิตที่ยากจะลืมเลือน
ก่อนไป
รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ไปสัมผัสความหนาวเย็น และได้หนีเที่ยวอีกแล้ว
ไปมาแล้วดอยช้าง หลายคนคงจำประโยคนี้ได้ เพราะติดอยู่ที่เสื้อที่ร้านค้าที่เราแวะทานข้าวกัน
เราไปไร่กาแฟ แม่สาย มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง วัดร่องขุ่น เขื่อนแม่สรวย พิพัฒน์บ้านดำ แม้ว่าระยะเวลาจะไม่นานแต่มีเรื่องราวความทรงจำที่มากมาย ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เราได้เจอกัน ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน ได้สนุกสนาน หัวเราะ ไปด้วยกัน
ขอบคุณทุกคนที่มีรอยยิ้มเปื้อนใบหน้า และที่สำคัญขอบคุณอาจารย์และทุกคนที่ช่วยกันให้การไปครั้งนี้ราบรื่น ขอบคุณจริงๆ
เป็นยังไงกันบ้าง ไปมาแล้วดอยช้าง จ.เชียงราย .. การเดินทางเกินคาดค่ะ เกือบเอาชีวิตไม่รอด กรี๊ดตลอดทางลั่นดอย..ได้รับประสบการณ์มากมาย ประทับใจทุกอย่างทั้งมิตรภาพ เสียงหัวเราะ น้ำตา บรรยากาศสวยมาก อาหารอร่อยมาก ขอบคุณทุกคนค่ะ
ลืมอีกอย่าง ได้เจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนป.ตรีด้วย มาเป็นครูที่โรงเรียนบ้านดอยช้าง โลกกลมมั้ย ขอบคุณอาจารย์ที่พามาทริบนี้ค่ะ
หลังการเดินทางกลับจากดอยช้าง เชียงราย รู้สึกประทับใจมากทุกอย่างที่ไปสัมผัสมา ทั้งบรรยากาศ การเดินทาง เพื่อนเทคโน 10 พี่ ๆ ที่ดอยช้างใจดีมาก และขอบคุณอาจารย์ที่คิดแผนครั้งนี้ ครั้งแรกในการเที่ยวเชียงราย สนุกสนานมาก ถ้ามีโอกาสจะกลับไปเชียงรายอีกหลายครั้ง .. เชียงรายรำลึก เทคโน 10
คงไม่ช้าเกินไปสำหรับความรู้สึกหลังจากการเดินทาง กลับมาจากดอยช้าง ความรู้สึก ณ ตอนที่ไปถึงดอยช้าง ความรู้สึกเหมือนรอดตายยังไงไม่รู้ เพราะเส้นทางน่ากลัว และอันตรายทุกวินาที นับว่าเราโชคดีที่ได้มีโอกาสได้สัมผัสความรู้สึกตื่นเต้นเหล่านี้ (แม้จะไปแบบกึ่งๆ โดนบังคับ อิๆๆ) แต่ก็ขอบคุณอาจารย์ที่พาพวกเราไปหาความลำบาก อ้าว! ไม่ใช่ ไปหาประสบการณ์ต่างหาก ประสบการ
ณ์ที่เราต่างไม่มีโอกาสกันมากนัก ชีวิตครูบนดอย ช่างอดทนกว่าเรามากมาย ได้เห็นครูขี่มอเตอร์ไซต์ ก็กลับมาคิดว่าเราเองทำอะไรเพื่อเด็กๆ ได้มากแค่ไหน
ความรู้สึกระหว่างเราและเพื่อนๆ ช่างน่าประทับใจมาก เสียดายแทนเพื่อนที่ไม่ได้ไปกับเรา ภาพความประทับใจเหล่านี้ จะให้เล่ายังไงก็ไม่เท่ากับที่เราได้ไปสัมผัสความสนุก ความกลัว ความหิว ความหนาว ด้วยกัน ...จะเก็บความทรงจำระหว่างเพื่อนๆ และอาจารย์ ไว้ในใจตลอดไปค่ะ
คงไม่ช้าเกินไปสำหรับความรู้สึกหลังจากการเดินทาง กลับมาจากดอยช้าง ความรู้สึก ณ ตอนที่ไปถึงดอยช้าง ความรู้สึกเหมือนรอดตายยังไงไม่รู้ เพราะเส้นทางน่ากลัว และอันตรายทุกวินาที นับว่าเราโชคดีที่ได้มีโอกาสได้สัมผัสความรู้สึกตื่นเต้นเหล่านี้ (แม้จะไปแบบกึ่งๆ โดนบังคับ อิๆๆ) แต่ก็ขอบคุณอาจารย์ที่พาพวกเราไปหาความลำบาก อ้าว! ไม่ใช่ ไปหาประสบการณ์ต่างหาก ประสบการ
ณ์ที่เราต่างไม่มีโอกาสกันมากนัก ชีวิตครูบนดอย ช่างอดทนกว่าเรามากมาย ได้เห็นครูขี่มอเตอร์ไซต์ ก็กลับมาคิดว่าเราเองทำอะไรเพื่อเด็กๆ ได้มากแค่ไหน
ความรู้สึกระหว่างเราและเพื่อนๆ ช่างน่าประทับใจมาก เสียดายแทนเพื่อนที่ไม่ได้ไปกับเรา ภาพความประทับใจเหล่านี้ จะให้เล่ายังไงก็ไม่เท่ากับที่เราได้ไปสัมผัสความสนุก ความกลัว ความหิว ความหนาว ด้วยกัน ...จะเก็บความทรงจำระหว่างเพื่อนๆ และอาจารย์ ไว้ในใจตลอดไปค่ะ
ตอนแรกที่รู้ข่าวว่าจะได้ไปศึกษาดูงานนอกสถานที่กับพวกพี่ๆชาวเทคโน 10 รู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้ออกนอกสถานที่อีกแล้ว แต่อีกใจก็นี้...ต้องเสียตังค์อีกแล้วหรอ แต่เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ขอแค่ได้ออกข้างนอกสถานที่ก็พอใจแล้วแหละ ตอนที่กำหนดวันเดินทางภาวนาว่าขออย่าให้ติดภารกิจของที่ทำงานเลย
แต่แล้วคำภาวนาก็ไม่เป็นผล ผลสุดท้ายก็รู้ว่าไปดูงานกับชาวเทคโน 10 ไม่ได้ เพราะว่าติดไปนิเทศนิสิตฝึกงานที่กรุงเทพ-พัทยา ตั้ง 5 วัน เซ็งมากมาย แต่ก็เชื่อว่าทุกคนในห้องร่วมทั้งอาจารย์หนึ่งเข้าใจ รู้สึกเสียดายมากที่พลาดโอกาสในครั้งนี้ เห็นรูปถ่ายที่พวกพี่ๆเอามาอวดกัน แล้วแอบอิจฉาเล็กๆ เพราะนี้คงเป็นโอกาสสุดท้ายที่พวกเราจะได้ไปร่วมทำกิจกรรมนอกสถานที่กัน โอห์มพลาดอะไรดีๆในชีวิตวัยเรียน ป.โท ไปเยอะ ไม่ค่อยได้ร่วมทำกิจกรรมร่วมกับพี่ๆเพื่อนๆในห้องเลย แต่โอห์มก็ยังหวังว่าพวกพี่ๆจะแบ่งมิตรภาพดีๆ และหวังว่าจะไม่ลืมน้องคนนี้นะคะ....
เฮ้อ! เกือบไม่ทันแล้วแต่ก็ยังดีกว่าไม่ทันเน้อ
เอาเป็นว่ากล่าวบอกความรู้สึกกนดีกว่า
- ตอนแรกพอได้รู้ว่าจะต้องไปทัวร์ศึกษาดูงานภาคเหนือเกิดความรู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย เพราะต้องขาดงานอีกแล้ว อีกอย่างงานที่โรงเรียนก็สุ่มหัวอีกมากมาย บอกตามตรงไม่อย่างไปเลย แต่พอใกล้วันเข้ามาก้อเกิดความคิดใหม่เข้ามาแทรกอีก เอ้อเราจะไปให้ความสำคัญกับงานทำไมนักหนา ทำไมไม่ให้รางวัลกับตัวเองบ้างล่ะ พักผ่อนบ้างเถอะเราจะไดไม่หนักหมอง นี่คือก่อนไป
-วันเวลาที่ไปเริ่มแต่วัดร่องขุน ได้เห็นศิลปะและบรรยากาศที่มีคุณค่า ส่วนเส้นทางไปดอยช้างได้รสชาติของีวิตมากโดยเฉพาะเห็นความรู้สึกสนุกสนานของสมาชิกในสองแถวคันเดียวกันทำให้ความเหนื่อยยากในการเดินทางหหายไปเลย และยิ่งได้รับการดูแลจากเจ้าของถิ่นอย่างเป็นกันเองก็ยิ่งรู้ว่าซึ้งใจเค้ามาก
- หลังจากไปขอบอกว่า "คุ้มค่ากับการให้รางวัลชีวิตตัวเองแล้ว" และคงจะมีโอกาสอีกสักครั้ง
คงใหม่ช้าเกินไปนะ! สำหรับการหวนกลับมาของดอยช้างลำรึกจริงๆ
ในการศึกษาดูงาน วัดร่องขุน ดอยช้าง เขื่อนแม่สรวย บ้านดำนางแล แม่สาย ดูนาฬิกาเปลียนสี และ ม.แม่ฟ้าหลวง
ความประทับใจขอบอกสนุกจริงๆ มันเป็นการเรียนนอกห้องเรียน เพราะวันและเวลานั้น พวกเราขึ้นดอยช้าง ไม่น่าเชื่อว่าเราไปเรียนที่ดอยช้างทางไปมันสุดๆจริงๆ และสูงจนไม่มีคลิ่นรับส่ง แต่มีลูกคลื่นตลอดทางเห็นเพื่อนๆ เมารถกัน(ฮิฮิเราไม่เมา) ทำให้คืนบนดอยช้างไม่มีคลื่นรบกวน(รู้ๆกันอยู่) แต่นอนไม่หลับ เพราะประทับใจมาก มีการร้องรำทำเพลง ทำกิจกรรม กินหมูกะทะกันทั้งคืน เกิดการเรียนรู้ใจกันอย่างไม่น่าเชื่อที่ดอยช้าง โดยการแสดงความมีน้ำใจต่อกัน เห็นความอดทนของเพื่อนๆ ที่นั่งเป็นเพื่อนกันถึง ตี 4 และเห็นรอยยิ้มของแต่ละคน กิจกรรมบนดอยช้าง กลายเป็นเวทีขอการแสดงออกของเพื่อนแต่ละคน มันเหมือนฉากและตัวละคร ที่เกิดขึ้นแบบธรรมชาติจริงๆ และไม่ผิดหวังเลยที่ได้เก็บรูปถ่ายบันทึกไว้เป็นความทรงจำที่คาดหวังไว้ สมกับเป็น ดอยช้างรำลึกจริงๆ นะจ๊ะ เพราะเทคโนฯ 10 ทุกคนบอกว่าเราจะจำวันนี้ไว้ที่ดอยช้าง
ถ้าช้าไปอีกก้าวไม่ทันแน่ ๆ
- ออกความเห็นแทบไม่ทันพยายามตั้งแต่ก่อนไปจนกลับมาพึ่งสำเร็จครั้งนี้โดยความช่วยเหลือของเพื่อนร่วมห้องจร้า อิอิ ขอเสนอความรู้สึกทั้งก่อนไปและหลังจากกลับมาพร้อมกันเลยเด้อ
- ก่อนอื่นต้องขอขอบพระคุณอาจารย์หนึ่งที่ได้ จุดประกายความใฝ่ฝัน ในการท่องเที่ยวครั้งนี้ หนักแค่ไหนไม่เคยไหว พยายามเคลียงานทุกอย่างที่ขวางหน้าไม่ใช่อะไรพับเก็บไอเอสไว้ก่อนไง (เวลามีเรื่องตื่นเต้นคิดอะไรไม่ค่อยออกโดยเฉพาะข้อสอบ หุหุ)
ก็พยายามเพราะทุกครั้งที่ทำหน้าที่ที่ได้รบมอบหมายทุกคนจะบอกว่าไม่อยากเจอหน้าเราเลย เฮ้ย อย่ารังเกียจกันมากขนาดนั้นดิโดยเฉพาะรูตันนะ ไม่อยากแม้กระทั้งจะพูดด้วย แต่ต้องขอขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือในกิจกรรมของเราเป็นอย่างดีเสมอมาโดยเฉพาะคนที่ไม่ได้ไปคือช่วยให้เพื่อน ๆ ไปเที่ยวแต่ทุกคนก็คิดถึงและเสียดายอยากให้ทุกคนเดินทางร่วมกันอีกครั้งก่อนจบนะค่ะ
- กลับมาจากดอยช้างถึงจะนานพอสมควรแต่ก็ยังมีความรูสึกที่ดีอยู่นะค่ะ ประทับใจมากในทริปนี้ โดยเฉพาะบนดอยช้างมีความสุขที่สุดเลยนะค่ะ น้ำเย็น ๆ และเสียงน้ำตกเทียมข้างบ้านพักทำให้รู้สึกว่ารีสอรทเกษตรที่สูงดอยวาวีเป็นดินแดนสวรรค์บนดินที่ทุกคนสามารถสัมผัสได้ด้วยสองมือเรา อาหารอร่อยมากกกกกกก ลานพุทธธรรมดินแดนศักดิ์สิทธิ์เป็นมนต์ขังของดอยช้าง เดินจงกรมได้ตามแต่ใจปรารถนา เสียดายที่มีเวลาน้อยมาก เลยทำให้ต้องรีบเร่งในการเข้าชมในแต่ละที่ บนดอยช้างมีไมตรีจิตของครูและนักเรียนที่เตรียมการต้อนรับไว้เป็นอย่างดีเยี่ยมขอปรบมือให้ด้วยความจริงใจ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ทุกเหตุการณ์จะจารึกไว้ในความทรงจำไม่รู้ลืม ขอบอกกับเพื่อน ๆ ทุกคนว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนเมื่อจากกันไปแล้ว "เพียงหทัยถึงกันเท่านั้นพอ"
ค่ะ
เมื่อทราบ ว่า จะ มีโครงการศึกษาดูงาน ที่เชียงราย รู้สึกดีใจ และหลั่นล้า มากๆ ค่ะ ที่จะได้ไป เรียนรู้นอกห้องเรียน สัมผัสบรรยากาศที่เมืองเหนือ ไปดูแหล่งเรียนรู้ ที่ม.แม่ฟ้าหลวง และอีกหลายๆที่ เพราะ ทั้งหมดนี้ ยังไม่เคยไป เลย จริงๆ ตั้งใจเต็มที่
******แต่ พอใกล้ถึงวันเดินทาง (เอาแล้วสิทำไงดี)เพราะเนื่องจาก กุ้งมีภารกิจที่คณะคือ กุ้งอยู่ห้องสมุดใช่ไหมคะและช่วงนั้น อาจารย์เขาขอสอนนิสิตที่ห้องกุ้ง เป็นช่วงๆอ่ะ ทีนี้ เราก็อยู่ดูความเรียบร้อยในห้องสมุดอ่ะค่ะ เหอ เหอ*****
ก็เลยอดไปกับเพื่อนๆพี่ๆและอาจารย์หนึ่ง*+*หุหุ ก็เสียดายเหมือนกัน นานทีจะได้ไป ข้างนอก ด้วยกัน เน๊าะ
แหม......แต่ เห็นรูปถ่ายของแต่ละคนนะสวยๆ เท่ห์ๆ ทั้งวิว ทั้งคนเลย คร้า อิจฉา อิจฉามากมาย อิอิ
ความประทับใจบนดอยช้างไม่ว่าจะเขียนตอนไหนความรู้สึกประทับใจยังติดอยู่ในใจเทคโน 10 เสมอ ยังมีวันทรงจำไปอีกนานแสนนาน
ประทับใจพี่ๆที่ค่อยดูแล พาเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ บนดอยช้าง
ได้เรียนรู้ชีวิตของคนบนดอยและการเป็นอยู่ของพวกเขา ซึ่งอยู่ห่างไกลจากตัวเมือง แต่พวกเขาก็สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างปกติ ได้เรียนรู้วัฒนธรรมชนเผ่าต่างๆ
และขอบคุณอาจารย์ที่ได้พาพวกเราไปหาประสบการณ์ใหม่ๆ ที่เรียนรู้ด้วยตนเองไม่ต้องมีใครสอน และยังได้เรียนรู้การทำงานเป็นระบบเป็นทีม
และสิ่งที่ได้มากกว่านั้นคือมิตรภาพจากพี่ๆแม่ๆ
นอกจากนั้นในค่ำคืนแห่งความประทับใจบนดอยช้าง เป็นคืนแห่งความทรงจำที่เราจะจดจำตลอดไป
(ดอยช้างเราไปมาแล้ว)
ความประทับใจหลังจากไปเที่ยวเชียงราย
....มากมายจนเกินคำบรรยาย บอกได้เลยว่าจดจำไปอีกนานเท่านาน เคยผจญภัยกับการเดินทางมามากแต่ไม่มีครั้งไหนสุดๆ
เท่าที่ดอยช้างมาก่อน สนุกม๊าก ชอบกับบรรยากาศบนเขา ได้ถ่ายรูปสวย ๆ ได้เห็นนักเรียนบนดอย ชีวิตครูบนดอย
แต่เสียดายที่ร่างกายทนความหนาวไม่ค่อยได้ ที่สำคัญเมารถด้วยในงานนี้ ทั้งที่เป็นนักเดินทางคนหนึ่งเหมือนกัน........
ก็มีความสุขกับกิจกรรมในครั้งนี้ทุก ๆ กิจกรรม...ที่ทำร่วมกันของเราชาวเทคโน 10 เริ่มตั้งการเดินทางไป จนกระทั่งเดินทางกลับบ้าน.....
อยากให้มีกิจกรรมที่น่าประทับใจแบบอีกนี้อีกน่าจะดีมากๆๆๆ
.....................................................................................................................................
ขอขอบพระคุณท่านอาจารย์รุจโรจน์ เป็นอย่างสูง ที่ทำให้เกิดภาพแห่งความประทับใจในครั้งเกิดขึ้น
......................................................................................................................................
AAR ดอยช้าง คงไม่ช้าเลิกไปนะ
ก่อนไป
- ถาดหวังความสวยงานของเมืองเชียงราย
หลังดูงาน
- สิ่งที่ได้รับคนเชียงรายน่ารักเป็นกันเอง
- ประทับใจเพื่อนเทคโน10ทุกคนในความสามัคคี
ช่วยงานกันให้ลุร่วงไปได้ด้วยความเรียบร้อย
***** ความประทับใจที่ได้รับจากการไปทัศนศึกษาในครั้งนี้*****
ได้รับรู้ถึงชีวิตการทำงานจริงๆ ของครูที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกล หรือพื้นที่สูงจริงๆ ว่าเป็นอย่างไร เขาใช้ชีวิตแบบไหนระหว่างการทำงาน เราก้อจะนำมาปรับใช้กับการทำงานของเรา ว่าเราต้องมีความอดทด เขาลำบากกว่าเราตั้งเยอะ เขายังใช้ชีวิตการทำงานอยู่ที่นั้นได้
ได้เรียนรู้ชีวิตขงชาวเขา และคนที่อาศัยอยู่บ้านดอยช้าง
ได้รู้จักการทำงานกับคนหมู่มาก ว่าควรปฏิบัติอย่างไร เมื่อเกิดขึ้นในช่วงเวลาคับขัน รู้จักการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า จากการทำงานในครั้งนี้ เพื่อนำไปพัฒนาตนเอง
ได้เห็นถึงธรรมชาติที่สวยงานยังคงมีอยู่ ที่ดอยช้าง
ทำให้เกิดการสร้างสัมพัธภาพที่ดี ความสามัคคีกัน ภายในห้อง จนเกิดความเข้าใจกัน มากขึ้น เห็นร้อยยิ้มที่เกิดขึ้น ระหว่างทำกิจกรรมร่วมกันของทุกคน
****สุดท้าย อยากบอกว่า ขอบคุณ ทุกคนที่ ทำให้เกิดกิจกรรมต่างๆขึ้น ที่ทำให้เรา ได้ไปทัศนสึกษาที่ด้อยช้าง กัน ไม่ว่า จะเป็น อาจารย์ เพื่อน ร่วมห้องทุกคน
อาจจะมาช้า แต่คงจาไม่สายจนเกินไปสำหรับการมาบอกความรู้สึกประทับใจกับการไป ดอยช้าง ในครังนี้ จนถึง ตอนกลับมา
เอาเป็นตอนแรกเริ่มเลยละกันอะนะ
วันที่อาจารย์บอกเราจาไปทัศนศึกษากัน ทุกคนในห้องต่างก้อตื่นเต้นดีใจกันมาก มาย แสดงความคิดเห็นกันใหญ่ ว่า เราจาไปไหนกันดี เราก้อคิดอยู่ว่า เราอยากไปไหน จึงจาเก็บรวบรวมสิ่งที่ดีที่สุดกลับมาด้วย เพื่อเป็นครั้งหนึ่งในชีวิต
ผลการสรุปของทุกคนภายในห้อง สรุปกันว่า เราจาไป ดอยช้าง ช้าง ๆๆๆๆๆๆๆๆ ด้อยช้าง อะ
ฉงน งง งวย ดอยช้าง อยู่แห่งหน ตำบลไหน เราไม่เคยได้ยิน ถามพวกพี่ๆ ในห้องเค้าก้อบอกว่า ดอยช้าง อะ อยู่ เชียงราย อ. แม่สรวย ต.วาววี บ้าน ดอยช้าง เราก้ออ้อหรอ ไปก้อไป หน้อ เราก้อตามเค้าไป แหละ ไม่มีปัญหา สบายๆ
แต่เรารู้มาจากปากพี่อ้ายว่าทางขึ้นดอย สุดยอด เป็นดินลูกรังอะ ข้างๆ เป็นเหว กับ ภูเขา สูงปรีด....เลยอะ พี่อ้ายว่าน่าหลาดเสียว ...แต่เรา อะ น่าซีด เลยค่ะ (!_!) เราจาไปถึงดอยช้างกันไหมอะ การเดินทางที่แสน หะรึอหัน หะรึอโหด แบบนี้พี่อ้าย ก้อเลย ส่งรูปมาให้ เพื่อนในห้องดู แล้วให้อาจารย์ดูด้วย แต่ก้อไม่มีใครคิดเปลี่ยนใจจาไม่ไป ดอยช้าง (.....ถึงแม้ว่า จามีและคิดอยู่ในใจก้อตาม...)
ก่อนไป 3 วัน มีใครคนหนึ่ง โทรมาหาเราว่า จากิน หมูกะทะ ที่ดอยช้างค่าคุณ แต่แล้ว........."เขาคนนั้ผู้ที่นำเสนอความคิดก้อไม่ได้มากิน" เราก้อเลย บอกเขาไปว่า ก้อทำขึ้นไปสิค้า..คุณพี่.... พี่เค้าก้อถามว่าแล้วใครจาทำ เข้าไปละ เราก้อคิดในใจแล้วละว่า "มีหน้าถามเค้าน้อเรา.. มันก้อต้องเป็นเรานั้นแหละน้อ ไม่หน้า ไปถาม.....ให้เสียเวลา" คือ "อิฉัน....ก้อคงต้องทำขึ้นไปกินกันที่ดอยช้างใช่หมัยคะคุณพี่ (แต่ที่จริงแล้วเราไม่ได้ทำเองหรอก อิๆๆๆ ให้คนที่บ้านทำให้ ค่ะ "แม่" นั้นเอง)
ถึงวันไป ละ ตื่นเต้นสุดๆ ขึ้นรถ ตี 3 ไม่หลับไม่นอนเลยละเรา หอบหิ้วของอุปกรณ์ต่างๆนาๆพรุงพรัง ลำบากลำบน แต่ก้อผ่านไปได้โดย ..สวัสดีเรียบร้อย.. ก่อนขึ้นรถ ไม่เคยง่วงนอน พอขึ้นรถเเล้วนะ หลับเป็นตาย เหมือนไม่เคยได้นอนมาจากไหน ก้อไม่รู้ หลับตลอดทางค่า....จนไม่รู้ว่ารถเดินทางมาถึงไหนต่อไหนกันแล้ว....เค้า..ขึ้นรถ-ลงรถ..ทำอะไรกันตอนไหน (หลับจิงๆ)ต้องให้พี่ๆที่นั่งใกล้ๆคอยปลุก ตลอดทางว่าให้ทำอะไร...เวลารถจอด
พอถึง เชียงราย ก้อ กินค่าแล้วก้อถ่ายรูปในจุดต่างๆ อย่างเพลิดเพลินใจ โดยไม่รู้ว่า เหตุการณ์ข้างหน้า จะเป็นเช่นไร ยังคงซื้อข้าวของเครื่องอุปโภค ปริโภคกันอย่างกับว่าข้างบนนั้นจาไม่มี แล้วนำไปรับประทานกันบนรถเวลาเดินทางขึ้นดอยช้าง (รวมทั้ง เราด้วยค่า) แต่ผลสุดท้ายไม่ได้กินเลยแม้แต่น้อย ในระหว่างการเดินทาง หวาดเสียวมากค่ะ ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่เราหอบหิวมา (ของกิน)แล้วหาที่จับยืดเหนี่ยวสิ่งที่หาได้ให้มั่น เพราะว่ากลัว จะตกรถ เนื่องจากมีทั้งขึ้นเขา - ลงเขา สูง.......อะแถมยังมี ทางสั่นสะเทือน ให้ได้ระทึกขวัญตลอดเวลา ความรู้สึกตอนนั้ อะ อึ่ง ทึ่ง เสียว สวย (ในใจ เรามาทำอะไรที่นี้ เนี้ย............หา หนู....อยากลับบ้าน) แต่พอ
ถึงร้านอาหาร ของพี่สมโพจน์ พวกเรา เหลาเทคโน ก้อไม่วาย จับจ่ายใช้สอยเงินกันอย่างไม่ได้นึกถึงการเดินทางข้างหน้ากันเลย ซื้อทั้งเสื้อยืด ของฝาก ต่างๆ นาๆ กัน พร้อมกับกินข้าวเที่ยง กันอย่างเอร็ดอร่อย (เนียน....กันนะค่ะ คุณพี่ คุณแม่ๆ ทั้งหลาย เหมือนไม่เคยมีอาการ เมารถ อาเจียน กันเลย....ในบางคนก่อนหน้านี้)ไม่ได้คิดอะไรเลย แล้วเราก้อเดินทางไปโรงเรียนบ้านดอยช้าง ที่ ๆ เราจาไปมอบของเละอุปกรณ์กีฬากันก้อยังคงเป็นการเดินทางที่ หะรึอหัน เช่นเคย แต่เมื่อขึ้นไปก้อยังคงเป็นที่น่าประทับใจมากเพราะว่าน้องๆที่นั้น น่ารักมาก แต่งตัวรอต้อนรับและเตรียมการแสดงของชาวเขาให้พวกเราชมกันอย่างน่ารักเลย พวกเราก้อนั่งชมกันอย่างตั้งใจ (อ่อนละโหย....โรยแรง....."มีคนนั่งหลับ..(-_-)zzzzz....ได้ด้วยละ ตั้งใจดูมาก) และก้อผ่านพ้นมาได้ด้วยดีอีกเช่นเคย
ถึงเวาลาเดินทางไปโรงงานผลิตกาแฟกัน.....ทางไปโรงงานผลิตกาแฟ น้า.........โหดแถมยังนั่งกินขี้ฝุ่น กัน ค่ะ ทุก ๆ คนต้องใช้ผ้าปิดปากปิดจมูก (เป็นเดอะแมส น่ากาก เทวดา แต่ เทวดาก้อไม่ได้ช่วยอะไรเลยนะ ค่ะ)โดยมีพี่คุณครูดอยช้างตามมาด้วยเขาดูจาชำนาญและเชี่ยวชาญกับการเดินทางมากเลยแหละ เขาสารมารถขี้รถมอร์เตอร์ไซค์ ซึ่งดันแปลง ให้เป็นรถ มอร์เตอร์คลอส ไปเรียบร้อยแล้ว เจ๋ง ๆๆ ครูดอยช้าง เมื่อเดินทางถึงจุดหมายเเล้ว พวกเราก้อได้รับความรุเกี่ยวกับกาแฟ อย่างมากมาย ได้ชมกาแฟ ด้อยช้าง ซึ่งเป็นการแฟ ที่ส่งออกนอกประเทศแหละ น่าภาคภูมิใจจริงๆ มีขายภายในประเทศบ้างเล็กน้อย (ยังคงถ่ายภาพ กันอย่างเพลิดเพลินเช่นเคย ....เนีย....อีกแล้วค่ะ) เที่ยวชมได้รับความรู้มากมายจากโรงงานผลิตกาแฟ แล้ว
เราก้อเดินทางไปยังสถานที่ชมทัศนียภาพของดอยช้างที่ยอดดอย เป็นการเดินทาง ที่ลำบากสุดๆ เพราะว่าต้องเเข่งกับเวลาเนื่องจากว่า จะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินแสงจะไม่พอเมื่อเราภ่ายภาพกันแถมยังจะมองไม่เห็น วิวที่สวยงามของดอยช้างด้วย เราได้ใช้เวลาส่วนหนึ่งของการเดินทางนี้ ไปกับ การไปสักการะ"บ่อน้ำสักสิทธิ์" และได้นมัสการพระสงฆ์ที่ปฏิบัติธรรมอยู่ที่นั้นด้วย ชอบมากๆๆๆ เพราะได้รูประวัติความเป้นมาของบ่อน้ำแห่งนี้ด้วย "สักสิทธิ์" มาก จริงๆ ( ทางยังคงโหด..(!_!)....เหมือนเดิม.....แต่....สวยนะค่ะ..(^_^)...) ยิ่งตอนเวลามืดลง ถึงแม้ว่าอากาศจะหนาวเย็นลงมาก ก้อยังคงความสวยงามของธรรมชาติอยู่
เมื่อพระอาทิตย์ รับขอบฟ้า ก้อถึงเวลากลับเขาที่พักไปพักผ่อน รับประทานอาหารค่ำ ที่ทางรีสอร์ท จัดเตรียมไว้ให้ กันอย่างเอร็ดอร่อย (..."มุมมาม"... ในบางกลุ่ม อะ อันนี้......ล้อเล่นนะ .......) กินเสร็จแล้วเราก้อแยกย้ายกัน กลับที่พัก ทำภาระกิจส่วนตัวกัน แล้วก้อ มีกินกรรมรอบกองไฟ (((((((มีเซอร์ไพรส กันด้วย ......อะ.....เป็นเซอร์ไพรสวันเกิดให้กับ พี่อ้าย พี่สาว คนสวย และเป็นหัวหน้าห้องของพวกเรา กับ พี่รัตน์ ที่เป็นพี่สาวคนที่น่ารัก........ มากๆ "เขาน่ารัก จิงๆ นะ ไม่งั้น พี่เอก จารัก หรอ น้อ")))))))))
และแล้วหมูกะทะของเราก้อได้ ปฏิบัติหน้าที่กันเสียที่ กินไปเล่า ความรู้สึกกันไป เป็นกิจกรรมรอบกองไฟที่รู้สึกมีความสุขมาก ที่สุดเพราะทุกคนในห้องได้พบและพูดคุยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา กันอีกครั้ง หลัง จากกลับ จาก เขื่อนแควน้อย กันในครั้งนั้น แล้วใครที่จะแยกย้ายไปหลับพักผ่อน หรือจะทำภาระกิจต่างๆ ก้อแล้วแต่
ถึงเวลาเช้า ของวันใหม่ ยังคงถ่ายภาพ ที่รีสอร์ท กันอย่าง สบายใจ ทั้งภาพหมู่ ภาพกิจกรรมต่างๆ แล้วไปรับประทานอาหารเช้ากัน แล้วจึงเดินทางกลับ เชียงราย (((หนทางที่ผ่านมามันยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด ยังคง หะรึอหัน หะรึอโหด อึ่ง ทึ่ง เสียว สวย อยู่เช่น เคย แต่ที่มากกว่านั้นก้อคือ..........พี่สมโพจน์ คนขับรถ คันที่เรานั่ง จะต้องไปส่ง"ขนมจีบ" ในตัวเมืองเชียงรายให้ทันเวลา..(!_!)...ลองคิดดูว่า เขาจะขับรถเร็ว ขนาดไหน ........เร็วมากแซงรถทุกคัน ที่ขับอยู่ข้างหน้า รถคันที่เรานั่ง เสียว สุดๆๆๆ .....(@_@!)****..... แต่ก้อลงมาโดยสวัสดีภาพ ครบ ทุกองค์ประกอบของร่างกาย ถึงแม้ว่าจะมีอาการ ทุลักทุเล บ้างเล็กน้อย เมื่อถึงรถของทางมหาลัย
เมื่อขึ้น รถ ปรับสภาพทางร่างกายกันพอสมควร เราก้อทำกิจกรรม กันในรถ ขณะ เดินทางไป อ.นางแล ไปเยี่ยมชมบ้านดำ ((((เอ๊ะ ......อาจารย์ ไปไหน .....(o_o)?......อะ ล้อเล่น....))) กันอย่างสนุกสนาน โดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย กันเลย พอกิจกรรมเสร็จสิ้นเเล้ว ทุกคนต่างก้อพักผ่อนกันอย่างไม่มีใครสนใจใคร (((รวมทั้งเราด้วย.....หลับค่ะ))
เมื่อถึงบ้านดำ พวกเราก้อไปเยี่ยมชมความสวยงามของบ้านดำ ด้วยการเดิน จิงๆ เพราะรถมหาลัยเข้าไม่ได้มีขนาดใหญ่เกินไป จึงต้องใช้วิธีการเดินเข้าไปทางประตูหลังค่ะ (เหมือนแอบเข้าไปกันเลยอ่ะ )ความรู้สึกที่เข้าไปชมนั้มีความแตกต่างทางความรู้สึกมาก ระหว่าง วัด ของอาจารย์ เฉลิม กับ บ้านดำ ของอาจารย์ถวัลย์ ในเรื่องอารมณ์ที่เกิดขึ้นกับผลงานที่เขาได้จัดแสดงให้ชมเป็นผลงานที่เกิดจากการสร้างสรรค์ ทางศิลปะที่แตกต่างกัน ระหว่างความสวยงามทางธรรมชาติที่อยู่รอบๆตัว และ สัจธรรมที่เป็นธรรมชาติความเป็นจริงของชีวิต ((((((ตอนนั้น หิวข้าวมาก จึงกินข้าวที่ร้านข้าง ๆ บ้านดำ เป็น ร้าน เล็ก ๆ แต่อร่อย นะ ในตอนนั้นเพราะพวกเรากินข้าวร่วมกันอีกครั้ง มีการแบ่งปัน อาหารกินด้วยกัน .....(สามัคคี กันกิน จิงๆๆ).......))))))เยี่ยม ชมเสร็จเราก้อเดินทางกลับเข้าตัวเมืองเชียงรายกัน โดยมีแผนการเดินทางว่า จะไปดู "นาฬิกาเปลี่ยนสี" ในตัวเมืองเชียงราย
การเดินทางเพื่อไปชม "นาฬิกาเปลี่ยนสี" ในตัวเมืองเชียงราย (((มีผู้เชียวชาญในการเดินทางบอกทางไปชมนาฬิการเปลี่ยนสีอย่างละเอียด เนื่องจากว่าเขาเป็นคนเชียงรายโดยกำเนิด ...แต่ว่า ....เขากลับพา เราหลงทางค่ะ..(+_+)?.....เขาคนนั้นก้อ คือ พี่โก้ที่ น่ารักของน้องๆ แต่ไม่เป็นไรเราให้อภัยพี่ได้ เรารักพี่ ))) ขอบอกว่าสวยมาก ประทับใจมากด้วย น่าจะมีที่จังหวัดเราบ้างท่าทางจะดี
ไม่น้อยแล้วก้อยังคงถ่ายภาพกันเช่นเคย เมื่อชม นาฬิกาเปลี่ยนสี เสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเราเหล่าเทคโน ก้อเดินทางกลับที่พัก ไปพักผ่อนนอนหลับ เพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับ พิษณุโลก ในเช้าวันต่อไป
เช้าวันที่ 2 ในเชียงราย เตรียมตัวเก็บสำภาระ ของตนเอง นำขึ้รถ เดินทางกลับพิษณุโลก ระหว่างทางได้แวะซื้อของฝากของที่ระลึกกลับบ้านด้วย แล้วก้อมีกิจกรรมระหว่างเดินทางกลับพิษณุโลกไปด้วยเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนแสดงความคิดเห็นความรู้สึกของแต่ละคนอย่างสนุกสนาน เมื่อกิจกรรมเสร็จสิ้นลง ทุกคนต่างก้อแยกย้ายกันพักผ่อนกันภายในรถจากถึงจังหวัดพิษณุโลก
อันนี้ เป็นการบรรยาย ไม่ต้องคิดมาก
น้องออยค่ะ เอาแบบสรุปๆ สั้นๆกว่านี้มีไหม สงสารคนอ่านมั่งน้า เชื่อแล้วว่าคุยจนลิงหลับ จริงๆ
ก่อนไปศึกษาดูงาน
หวังว่าจะไม่สายเกินไป สำหรับความรู้สึกประทับใจการไปดอยช้าง ก่อนไปศึกษาดูงาน คิดว่าไปแล้วคงจะไม่สนุกเท่าไร แต่คิดว่าบรรยากาศน่าจะดี และหนาวมากๆ
หลังไปศึกษาดูงาน
เป็นอะไรที่ประทับใจมากๆๆๆๆ ทุกคนให้ความช่วยเหลือกันดีมากๆ แบบว่า...
รักเพื่อนเทคโน 10 ทุกคนเลย
และคนเชียงราย ครูที่ดอยช้าง เจ้าของที่พวกเราไปพัก อาจารย์และเจ้าหน้าที่ ที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงให้ความเป็นกันเองมากและใจดีสุดๆไปเลย
สุดท้ายต้องขอบคุณอาจารย์ เพื่อนเทคโน 10 ทุกคนและพี่คนขับรถ(ลืมชื่ออ่ะ ขอโทษด้วยนะคะ) และเพื่อน พี่ น้องทุกคนที่ช่วยถือของมาให้นะคะ โดยเฉพาะพี่โจ๊ก ไก่ จอย ที่อยู่ๆต้องมาถือเครื่องนับเงินให้กับแอนนี่ด้วย คิคิ ขอบคุณมากนะคะ
ที่ทำให้การไปในครั้งนี้เป็นความทรงจำที่ดีมากครั้งหนึ่งในชีวิตที่ไม่ลืมเลย
คิคิ ชอบ ชอบ
@v@ เจ้าแหม่มใหญ่ ให้เจ้าออยเล่าไปเถอะ เพราะวันนั้น..ตอนขากลับเจ้าออยไม่ทันได้ระบายความรู้สึก เขื่อนพังซะก่อน ทำให้พวกเราอึ้งกันไปพักใหญ่ ...โอ๋ ๆๆๆ เจ้าออย เล่าได้อารมณ์มาก นะเรา ใครได้อ่านคงยิ้มอย่างมีความสุข และคิดว่าเราเพิ่งกลับจากเชียงรายกันเมื่อคืน ใครไม่ได้ไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ทริปนี้ ....*-* ทริปหน้า... ห้ามพลาดนะคะ ขอบอก
@v@ น้องแอนนี่จ๋า กินหมูกระทะตอนค่อนแจ้งทำให้ความจำไม่ค่อยดีนะ หุหุหุ พี่คนขับรถม. เขาชื่อพี่เยี่ยม ค่ะ โอเคไหมคะ
ความรู้สึกในการศึกษาดูงานที่เชียงรายในครั้งนี้ ข้าพเจ้าในฐานะที่เป็นนิสิตปริญญาโทเอกเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร ในการศึกษาดูงานในครั้งนี้ ก่อนไปความรู้สึกของข้าพเจ้า ไม่อยากไป รู้สึกเหนื่อยมาก ๆ งานที่ทำงานก็ยุ่ง ไปเที่ยวอะไรตอนนนี้ก็ไม่รู้ อากาศคงหนาวมาก คำว่าดอยช้าง บนดอยคงหนาวมาก ๆ ที่บ้านอยู่เพชรบูรณ์ ยังหนาวเลย ที่เชียงรายคงหนาวมาก ๆ เตรียมเสื้อกันหนาว เครื่องกันหนาวไปมาก ๆ ทั้งหมวกไหมพรม ผ้าพันคอ ถุงเท้า พอไปถึงจริง ๆ แล้วที่ดอยช้างอากาศเย็นสบาย ชอบบรรยากาศที่ดอยช้างมาก ๆ เลย การเดินทาง ก็ไม่ถึงลำบากมาก อยู่ห่างจากตัวเมืองไปประมาณ 40 กิโลเมตร เดินทางโดยรถสองแถว ตอนขาขึ้น คำว่าดอยช้าง ทางไปคงจะขึ้นเขา และการเดินทางคงลำบากมาก คงจะเมารถ ขอนั่งหน้าไว้ก่อน ขอยอมรับจริง ๆ ว่าครูที่ทำงานอยู่ที่ดอยช้าง มีความอดทนมาก ๆ เลย ขอยอมรับ ไหนจะเรื่องภาษา ไหนจะเรื่องการเดินทาง ขอชมครูดอยช้างอีกเรื่องหนึ่งครูเรื่องการใช้สื่อเทคโนโลยีกับนักเรียน ถึงแม้ว่าจะอยู่ห่างไกลกันดารขนาดไหน ถ้ามีความตั้งใจแล้วอะไรก็ไม่เป็นอุปสรรคหรือปัญหา และประทับใจในการต้อนรับของพี่ที่ดอยช้าง ให้การต้อนรับ ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ถ้าเราเป็นเจ้าของบ้าน เราจะทำได้ดีขนาดนี้ไหมนะ และประทับใจในเรื่องกาแฟ ไม่เคยดื่มกาแฟอะไรอร่อยเท่านี้มาก่อน ทั้งกลมกล่อมอร่อยลิ้น ว่าจะไม่ลองลิ้มกาแฟแล้ว พี่บอกว่ากาแฟที่นี้อร่อยมาก เลยลองชิมดู อร่อยจริง ๆ สมคำเล่าลือ และประทับใจในเรื่องของอาหาร อร่อย ๆ มาก ดูงานที่มหาวิยาลัยแม่ฟ้าหลวง เป็นมหาวิทยาลัยที่สวยมาก ๆ ข้างหลังมองเห็นภูเขา ในเรื่องเทคโนโลยีทันสมัยที่สุด
มองเปรียบเทียบกันระหว่างโรงเรียนดอยช้าง กับ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง เหมือนเจริญที่สุด กับกันดารที่สุด สามารถที่จะพัมนาทางด้านสื่อเทคโนโลยีได้เหมือนกัน และพัฒนาได้ตามศักยภาพของตนเอง หลังจากนี้ไป ข้าพเจ้าจะพยายามนำเทคโนโลยีและความรู้ที่ได้รับในการศึกษาดูงานในครั้งนี้ไปพัฒนาและใช้กับนักเรียนที่โรงเรียนของข้าพเจ้าให้มากที่สุด ตามศักยภาพของผู้เรียน
ความรู้สึกในการศึกษาดูงานที่เชียงรายในครั้งนี้ ข้าพเจ้าในฐานะที่เป็นนิสิตปริญญาโทเอกเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร ในการศึกษาดูงานในครั้งนี้ ก่อนไปความรู้สึกของข้าพเจ้า ไม่อยากไป รู้สึกเหนื่อยมาก ๆ งานที่ทำงานก็ยุ่ง ไปเที่ยวอะไรตอนนนี้ก็ไม่รู้ อากาศคงหนาวมาก คำว่าดอยช้าง บนดอยคงหนาวมาก ๆ ที่บ้านอยู่เพชรบูรณ์ ยังหนาวเลย ที่เชียงรายคงหนาวมาก ๆ เตรียมเสื้อกันหนาว เครื่องกันหนาวไปมาก ๆ ทั้งหมวกไหมพรม ผ้าพันคอ ถุงเท้า พอไปถึงจริง ๆ แล้วที่ดอยช้างอากาศเย็นสบาย ชอบบรรยากาศที่ดอยช้างมาก ๆ เลย การเดินทาง ก็ไม่ถึงลำบากมาก อยู่ห่างจากตัวเมืองไปประมาณ 40 กิโลเมตร เดินทางโดยรถสองแถว ตอนขาขึ้น คำว่าดอยช้าง ทางไปคงจะขึ้นเขา และการเดินทางคงลำบากมาก คงจะเมารถ ขอนั่งหน้าไว้ก่อน ขอยอมรับจริง ๆ ว่าครูที่ทำงานอยู่ที่ดอยช้าง มีความอดทนมาก ๆ เลย ขอยอมรับ ไหนจะเรื่องภาษา ไหนจะเรื่องการเดินทาง ขอชมครูดอยช้างอีกเรื่องหนึ่งครูเรื่องการใช้สื่อเทคโนโลยีกับนักเรียน ถึงแม้ว่าจะอยู่ห่างไกลกันดารขนาดไหน ถ้ามีความตั้งใจแล้วอะไรก็ไม่เป็นอุปสรรคหรือปัญหา และประทับใจในการต้อนรับของพี่ที่ดอยช้าง ให้การต้อนรับ ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ถ้าเราเป็นเจ้าของบ้าน เราจะทำได้ดีขนาดนี้ไหมนะ และประทับใจในเรื่องกาแฟ ไม่เคยดื่มกาแฟอะไรอร่อยเท่านี้มาก่อน ทั้งกลมกล่อมอร่อยลิ้น ว่าจะไม่ลองลิ้มกาแฟแล้ว พี่บอกว่ากาแฟที่นี้อร่อยมาก เลยลองชิมดู อร่อยจริง ๆ สมคำเล่าลือ และประทับใจในเรื่องของอาหาร อร่อย ๆ มาก ดูงานที่มหาวิยาลัยแม่ฟ้าหลวง เป็นมหาวิทยาลัยที่สวยมาก ๆ ข้างหลังมองเห็นภูเขา ในเรื่องเทคโนโลยีทันสมัยที่สุด
มองเปรียบเทียบกันระหว่างโรงเรียนดอยช้าง กับ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง เหมือนเจริญที่สุด กับกันดารที่สุด สามารถที่จะพัมนาทางด้านสื่อเทคโนโลยีได้เหมือนกัน และพัฒนาได้ตามศักยภาพของตนเอง หลังจากนี้ไป ข้าพเจ้าจะพยายามนำเทคโนโลยีและความรู้ที่ได้รับในการศึกษาดูงานในครั้งนี้ไปพัฒนาและใช้กับนักเรียนที่โรงเรียนของข้าพเจ้าให้มากที่สุด ตามศักยภาพของผู้เรียน
อึดอันตันใจมาจากไหนเขียนฉะยาวเลย อ่านจนตาราย ไปเอาฟิวไหนเขียนกัน แต่ก็ดีพยายามอ่านจนจบ
OK พี่อ้าย ทริปหน้าเจอกันอีก เอาแบบให้เพือนๆ มีอะไรให้เขียนมากกว่านี้เลยนะ ทำกันแบบน้ำหู น้ำตาไหลกันไปเลย 55555
มันจริงๆ การแกลงคนนี้ ไม่รู้คิดได้ไง ไอ้กางเต้นท์ในบ้านไม่เอาแล้วนะ
สารภาพก่อนไป
ไม่อยากไปเพราะ
1.ที่โรงเรียนจัดไปภูเก็ตก่อนหน้า 2 วัน เลยอยากเลือกไปแค่ที่เดียว(เงินไม่พอไป 2 ที่) 2. ไม่อยากทำกิจกรรมหลังดูงานเสร็จ
แต่ก็เลือกไปเพราะดูคลิปที่พี่อ้ายเปิดให้ดูแล้วเหมือนจะลำบากทรหดดีคงสนุกเหมือนไปภูกระดึง
หลังจากผ่านกิจกรรมที่จัดมาทั้งหมด
1.สนุกมากทั้งการเดินทาง เพื่อนที่ขึ้นรถแดงด้วยกัน ฮามาก เหมือนเป็นคันที่รวมบุคคลแปลกๆที่ไม่มีคันไหนเรียกขึ้นแล้ว(อาทิ พี่เหมียว พี่เอ็ม ยกเว้นกุ้ย) ออกจากปั๊มหลังสุดอีกตะหาก
2. รู้สึกดีเพิ่มขึ้นกับทุกๆคน
3. ขอบคุณพี่มาลี อ.รุจโรจน์ P' อ้าย และทุกคนที่ทำให้กุ้ยได้ไปดอยช้าง รู้ว่าคนเตรียมงานเหนื่อยมาก
นี่คนึงเอง (จำ password-ของตัวเองไม่ได้)
ความรู้สึกก่อนไป
ไม่อยากไปเลยเมารถด้วย
ความรู้สึกหลังจากสัมผัสสิ่งที่ไม่อยาก
สนุกมาก กิจกรรมต่างๆที่จัดขึ้นชอบที่จะเข้าร่วมนะถึงแม้จะเป็นคนหน้าตายเหมือนไม่ค่อยอยากมีส่วนร่วม ...ประทับใจทัวร์นี้มากค่ะ
หลังจากได้รู้ว่า...อ.รุจโรจน์ จาพาพวกเราไปดูงานนอกสถานที่ ก็ดีใจแล้วหล่ะครับบบ ส่วนที่ว่าจาไปที่ไหนนั้น ไม่เป็นปัญหาครับ
เพราะไปที่ไหนก็ได้ที่มีพวกเราไปกันครบบบ (แบบว่า..พวกเราหาโอกาสไปด้วยกันแบบนี้ยากมาก) พอก่อนไปอีก 1 อาทิตย์ มีคำสั่ง
ให้ไปช่วยงานที่มหาสารคามเสียนี่...แย่เลย แต่ก้อจำเป็นต้องไปครับ พอมาเรียนอาทิตย์ก่อนที่จะไป ไม่อยากบอกทุกคนเลย...
เพราะทำใจไม่ได้ที่จะไม่ได้ไปด้วย...แต่ก็บอกว่าหากงานเสร็จแล้วจาตามไปที่เชียงรายยย...(อยากตามไปมาก)
ตี 4 ครึ่ง ของวันที่ 20 อยู่ที่สถานีขนส่งเชียงราย โทรหาแม่ลีและตกลงกันเรียนร้อยว่าจาแวะรับที่หน้าวัดร่องขุ่น ช่วงเวลาที่รอ
เลยไปเก็บภาพ ยามเช้าที่เชียงรายมานิดหน่อย...พอ 7 โมงกว่าก็ไปที่วัดร่องขุ่น 11 โมงครึ่ง รถมหาลัยแวะรับ (รอนานมากเลย)
ดีใจมากและตื่นเต้นมากที่ได้เจอทุกคน ทุกคนให้การต้อนรับอย่างดี...แม่ลีให้เป็นไก่ เอ้ย..ไกด์ แนะนำสถานที่เชียงราย โดยพูด
ภาษาเจียงฮายยย (อิอิ...คิดถูกหรือคิดผิด ที่ให้โก๋เป็นไกด์)
ได้แวะเที่ยวแม่สาย เชียงรายยามเย็น ได้ดูหอนาฬิกาเปลี่ยนสี ซึ่งคนเชียงรายก้อยังไม่เคยเห็นเลยยย(สารภาพ) ทุกคนถามว่า
..เป็นคนเชียงรายจริงหรือเปล่าเนี่ย...สุดท้ายแวะที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ได้ความรู้ แนวคิด เกี่ยวกับการเทคโนโลยีไปใช้มาก
มาย จากท่าน ผอ.ศูนย์ ได้เห็นสถานที่ต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัยที่สวยที่สุดในประเทศไทย แต่ก้อสวยจริง ๆ เป็นมหาลัยที่มีสถานที่
ครบเกือบทุกอย่าง เป็นแหล่งเรียนรู้ได้หลายสาขา อยากบอกว่า...อยากไปอยู่จังงง
สุดท้ายอยากบอกว่า....แม้ว่าจะไม่ได้ไปเที่ยวที่ดอยช้าง(อิจฉาๆๆๆๆ แต่มีคนเล่าให้ฟังแล้วก็พอจะนึกภาพออก ) แต่ก็ดีใจที่มี
โอกาสได้ไปเยียมชมสถานที่ต่าง ๆ มากมายพร้อมกับพวกเราทุกคน....อยากบอกว่ามีความรู้ สนุกสนาน มีความสุข กับการศึกษาดู
งานครั้งนี้มาก ๆ ครับ พวกเราเทคโนฯ 10
555 ถึงจะเกือบเป็นคนสุดท้ายแต่ก็ยังอยากจะบอกให้ฟังกัน
***************************************
ก่อนไปเชียงราย
สถานที่ที่จะไป ดูจากโปรแกรมแล้วน่าไปมาก ๆ ไม่ว่าจะเป็น โรงเรียนบนเขา และแถมยังได้ข้ามไปพม่าอีก ไปดูอารยธรรมของพม่า และที่อื่น ๆ อีกตั้งหลายที่
มันน่าจะได้ประสบการณ์มาก ๆ แล้วยังได้สัมผัสอากาศดี ๆ ทางเหนืออีก และคิดว่าต้องได้ความรู้ และประสบการณ์กลับอย่างมาก
หลังไป
ที่ตั้งหวังโปรแกรมไว้ทั้งหมดต้องล้มเลิก เพราะมันมีงานด่วนเข้ามา คือว่าต้องแต่งงานนะ เพราะมีคนบอกว่าใกล้แต่งงานห้ามเดินทางไปไหนไกลเพื่อไปเป็นอะไร
เข้าเลยไม่ให้ไป (เพราะมันติดจริง ๆ) ปกติงานแบบนี้ไม่เคยพาดอยู่แล้ว แต่ก็เสียดายที่ไม่ได้ไป เพราะยังไงก็ต้องเลือกงานตัวเองไว้ก่อน เพราะในชีวิตมีแค่ครั้งเดียว
ถ้ามีโอกาสก็อาจจะไปเที่ยวทีหลังก็ได้ ไม่เป็นไร ฮ่า ฮ่า ฮ่า
แหะ ๆ คือว่าหมดเวลาแสดงความรู้สึกหรือยังคะ นุ่นมาสายอ่ะค่ะ
ยังไงก็ขอโพสไว้ดีกว่าเนอะ
ความรู้สึกก่อนไปดอยช้าง
### ตื่นเต้นมาก มีเป้าหมายหลักคือไปดอยวาวี...ดอยวาวี และดอยวาวี จะไปเป็นนางเอกซากุระเมืองไทย แต่ที่ไหนได้ ดอยอยู่คนละหุบเหว เหอๆ ไม่เป็นไร มีอีกที่ ไปหาอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี แต่.......ท่านอาจารย์ยุ่งซะแล้ว เลยไม่ได้เจอ ความรู้สึกก่อนไป คิดว่า เอ๊ะ! เราไปแล้วจะสนุกหรือเปล่าน้า แล้วจะได้นั่งวาดรูปทำกิจกรรมรอบกองไฟหรือเปล่า แต่ก็ได้ทำกิจกรรมก่อนไปคือ การประสานงานเรื่องโครงการ ซึ่งก็เหนื่อยเอาการอยู่ เนื่องจากพอมาคิดดูแล้วอาจเป็นที่เราคุยกับพี่ๆ น้อยไปหรือเปล่า หรือเราแบ่งเวลาไม่เป็น แต่ก็ทำให้รู้ว่าการประสานงานเรื่องการทัศนศึกษามันเป็นอย่างนี้นี่เอง ต้องเก็บรายละเอียดให้หมด เพราะไม่หมดเดี๋ยวหลุด!
ต้องดูตั้งแต่ นั่ง กิน เล่น นอน หรือพูดง่ายๆ คือ หัวจรดเท้า นั่นเอง ความรู้สึกแค่ก่อนไปก็รู้สึกว่าไฟมันแรง ไปต้องหนุกแน่นอนทีเดียว ชัวร์..
ความรู้สึกหลังไป
### เยี่ยม ที่ประทับใจที่สุด คือ การอยู่บนเขาไม่เหงาอย่างที่คิด การเอาเท้าไปสัมผัสหินเย็นๆ ให้ความรู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง คือ การไปที่ศูนย์ศาสนาบนเขา ไปดื่มบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ (ขอพรมาเล้วเรียบร้อย) มีอะไรอีกมากที่เราไม่รู้ การช่วยเหลือกัน การร้องประสานเสียงตอนรถตกหลุมบนดอยช้าง การวิ่งถ่ายรูป และดูคนอื่นทำท่าหวาดเสียวกลัวเค้าตกเขาก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน สิ่งที่ได้มาคือ ใจ ของทุกคน เพราะถ้าไม่ใจไปไม่ได้ ทริปนี้มีอีกมีเฮแน่นอน เปลี่ยน...
สวัสดีจ้า พี่เหมียวฝากนุ่นทางเมลล์ให้มาแสดงความคิดเห็นนะคะ เนื่องจากบล็อก gotoknow ของพี่เหมียวมีปัญหาค่ะ
ไม่ยาวหรอก สั้นๆ เอง เหอๆ
ความรู้สึกของพี่เหมียว
ความรู้สึกก่อนไปเชียงราย
หนูได้ทราบข่าวจากอ.หนึ่งและพี่อ้ายตกลงกันไว้ว่าพวกเราชาวเทคโนฯ 10 ได้ไปทัศนศึกษาที่จังหวัดเชียงรายแทนไปปายที่แม่ฮ่องสอน มันทำให้หนูรู้สึกตื่นเต้นมากค่ะที่จะได้ไปเชียงรายซึ่งเป็นจังหวัดที่อยู่เหนือสุดของไทย (หนูเป็นเด็กเพชรบูรณ์ซึ่งเป็นจ.ที่มีเขาล้อมรอบไม่ได้ขึ้นเขาแบบนี้ ) รถของพวกเราเป็นรถระดับ VIP ของมหาวิทยาลัยเชียวนะอิอิ เรามาจอดรอรับพวกเราที่ลานสมเด็จฯ ตอนตีสามแต่หนูตื่นเต้นมากนอนหลับๆตื่นๆ เตรียมตัวเก็บข้าวตั้งแต่ตอนตีหนึ่งกว่าๆ และไปถึงรถประมาณตีสามพอดีเป๊ะ พอรถออกไปรับอ.หนึ่งที่บ้านก่อนและก็เดินทางไปเชียงรายต่อไป
ความรู้สึกระหว่างการเดินทาง
ระหว่างการเดินทางในตลอดเส้นทางนั้นได้ท่องคาถาชินบัญชรเพื่อปกป้องพวกเราชาวเทคโนฯ10 และอ.หนึ่งให้เดินทางอย่างปลอดภัยจากภัยอันตรายต่างๆ ทั้งตอนไปและตอนกลับลงจากดอยช้าง (ขึ้นเขาล้วนๆ สนุก ตื่นเต้นดีค่ะ) ศึกษาดูงานที่เชียงรายในวันสุดท้ายก่อนเดินทางกลับพิษณุโลกก็ท่องเหมือนกันค่ะ (แหมท่องตลอดอย่างน้อย 1-2 จบ )
ความรู้สึกหลังไปเชียงราย
หนูมีความรู้สึกดี สนุกสนานและประทับใจหลายๆที่มากค่ะจากโปรแกรมที่เราวางแผนกันไว้ ไม่ว่าจะเป็นวัดร่องขุน ต.ป่าอ้อดอนที่อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ได้ออกแบบและก่อสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นเมืองสวรรค์ที่มนุษย์เราสามารถสัมผัสได้ ที่ก่อสร้างด้วยศิลปะที่สวยงาม ( สิ่งก่อสร้างส่วนใหญ่เป็นสีขาวล้วนๆ ) การต้อนรับที่อบอุ่นของคณะครูที่ร.ร บ้านดอยช้างและการแสดงของเด็กๆที่รร.นั้น วิวที่ดอยช้างสวยมากๆๆ ถ่ายรูปหมดไปหลายใบและเปลื้องถ่านมากๆๆ (พี่อ้าย) หมู่บ้านดอยช้างที่มีบรรยากาศดี วิวสวย ต้อนรับอบอุ่นจากคณะเจ้าหน้าที่ของที่นั่น กิจกรรมรอบกองไฟที่สนุกสนาน การลงจากดอยช้างประทับใจคณะที่ขึ้นรถคันแดงสองแถวไม่จะเป็นน้องเอ็ม เปิ้ล เติ้ล กุ๋ย น้องอ้นฯลฯ ที่ทำให้การเดินทางที่ดอยช้างนั้นไม่น่าเบื่อเพราะเสียงคุย การเล่น และเสียงกรี๊ดของเจ้าหล่อนนั้นตลอดทาง (โดยเฉพาะน้องเอ็มนั่นแหละตัวดีเลย) หอนาฬิกาเปลี่ยนสีที่สวยงาม เปลี่ยนสีไปทั้งหมด 7 สี มีเสียงเพลงประกอบด้วยค่ะเพราะมากๆๆ การต้อนรับที่อบอุ่นของคณะครูคณะศึกษาศาสตร์ เทคโนโลยีเพื่อการศึกษาที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ( ม.ที่สวยที่สุดในไทย ) ความรู้ที่ได้รับการเล่าสู่กันฟังของ อ.สมศักดิ์ที่เล่าเรื่องการประวัติ หลักสูตร การวิจัยเกี่ยวกับการศึกษาทางไกลที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้ทำไว้อยู่แต่ผลยังไม่ทราบ บรรยากาศ วิวที่สวยงามของม.แม่ฟ้าหลวง พี่คนที่พาไปเที่ยวรอบๆๆมหาวิทยาลัยด้วยค่ะ (ในม.แห่งนี้ยังมีที่เที่ยวหลายๆ แห่ง) ไม่ว่าจะเป็นตำหนักเจ้าล้านทอง ตำหนักจีนที่ออกแบบสิ่งก่อสร้างตามแบบศิลปะจีนล้วน ฯลฯ เป็นต้น
ความรู้ที่ได้รับจากการไปศึกษาดูงานในครั้งนี้นั้นจะนำไปใช้ประโยชน์ให้มากที่สุดในการสอนโดยเฉพาะความรู้ที่เราได้รับจากงานวิจัยการศึกษาทางไกลที่อ.สมศักดิ์จากม.แม่ฟ้าหลวงมาถ่ายทอดความรู้ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนั้นเป็นความรู้ที่ดียิ่ง เพราะความรู้ไม่ได้อยู่ที่ห้องเรียนเพียงอย่างเดียว ความรู้นั้นอยู่รอบๆตัวเราไม่ว่าอ.ถ่ายทอด ได้จากเพื่อนๆ แต่ความรู้นั้นเราสามารถรู้ได้จากการอ่าน การเขียน การฟัง การสัมผัส จากการถ่ายทอดจากผู้อื่น การแสดงความคิดเห็น ความรู้เป็นสิ่งเรื่อยๆๆไม่มีวันสิ้นสุด ถ้าจะให้สิ้นสุดจริงๆ ก็ตอนที่เราไม่อยากจะรู้แล้ว
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณอ.หนึ่งที่หาข้อมูล หาสถานที่สวยๆ ที่เชียงราย พี่อ้าย พี่ลี พี่หล้า เปิ้ล ( ฝ่ายพยาบาล ) น้องอ้น พี่แหม่มใหญ่ การเรียนก็ขอพึ่งน้องๆพี่ๆ ช่วยด้วยค่ะ ฝ่ายกิจกรรมที่นำเกมส์สนุกๆๆมาให้เล่นให้หายเบื่อ ไม่ว่าเติ้ล ใหม่ น้องเอ็ม น้องรัตน์ที่คอยตามที่ห้องน้ำและขอสารภาพบาปและขอโทษด้วยว่าปวดท้องมากๆ(โรคกระเพาะกำเริบ) เลยไม่อยากตอบ ขอบคุณอาเสี่ยเราแอนนี่ที่ช่วยออกค่าใช้จ่ายไปก่อนตั้งแสนหนึ่งในการไปศึกษาดูงานในครั้งนี้ ขอขอบคุณหลายๆๆฝ่ายที่ช่วยประสานงาน พี่เยี่ยมคนขับรถที่ขับรถอย่างปลอดภัยทั้งไปและกลับจากเชียงราย และขอขอบคุณสถานที่ทุกสถานที่ด้วยค่ะ ถ้ามีโปรแกรมจะเที่ยวทัศนศึกษาอีกอยากไปภาคใต้ค่ะ
อ่านแล้วคิดถึงทุกคนจังเลย