ประวัติย่อ

    ฉันเป็นลูกสาวพระนเรศวร เพราะเกิดที่เมืองสองแควพิษณุโลก และเมื่อจบม.ปลายฉันก็เอนทรานซ์เข้า มหาวิทยาลัยนเรศวรทันที และเป็นนักศึกษาคนเดียวของคณะศึกษาศาสตร์ที่เลือก คณะศึกษาศาสตร์เป็นอันดับแรก เพราะฉันมีสายเลือดแม่พิมพ์นั่นเอง แต่ปัจจุบันท่านเปลี่ยนเส้นทางชีวิตแล้ว (เออรี่รีไทร์ )เพราะสุขภาพท่านไม่ค่อยดี

    ตอนเล็กๆ ฉันเดินตามแม่ผ่านนักเรียนที่เคารพคุณครู สวัสดีค่ะคุณครู ทุกๆวัน และฉันจะไรงเรียนกับแม่ทุกวัน กระดานดำและชอล์กคือของเล่นที่ฉันชอบ  ฉันชอบไปโรงเรียนกับแม่ ไม่รู้ว่าสิ่งนี้หรือเปล่าทำให้ฉันอยากเป็นครุ  ตอนนั้นฉันเสียดายที่เกรดเฉลี่ยฉันไม่ถึง 2.80   ไม่เช่นนั้นฉันคงได้เรียน คุรุทายาทแล้ว   แต่ปัจจุบันนี้ ฉันภาคภูมิใจในตนเองที่สามารถฝ่าฟันอุปสรรคจนถึงวันนี้ วันที่กำลังศึกษาต่อเป็นนิสิตปริญญาโท สาขาวิชา เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร  อีกปีกว่าๆ ฉันก็จะทำให้แม่ได้ภาคภูมิใจในตัวฉันอีกครั้ง

   ฉันบรรจุเข้ารับราชการเมื่อ 21พ.ค40 ที่อ.คลองขลุงจ.กำแพงเพชรจากความตั้งใจ ทุ่มเท เสียสละของฉัน ทำให้ฉันได้รับรางวัลเกียรติยศมากมาย เช่น

     *ครูดีในดวงใจ  2 ปี ติดต่อกัน 

     * ครูผู้สอนคณิตศาสตร์ดีเด่นระดับอำเภอ

     * ครูต้นแบบปฎิรูปการเรียนรู้สาขาคณิตศาสตร์ระดับอำเภอ

     * ครูไทยหัวใจช้าง

แม้วันนี้ฉันย้ายกลับบ้านเกิดของฉันแล้ว ฉันก็ยังผูกพันกับที่นั่น เพื่อนครูที่โรงเรียน ต่างโรงเรียน  ผู้บริหารโรงเรียนต่างๆในอำเภอ เจ้าหน้าที่บนเขต ผู้นำชุมชน กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน อบต. ชาวบ้านทุกๆคนฉันเคารพ และรักมาก เพราะทุกคนน่ารักและ ดูแลฉันเป็นอย่างดี ตลอดเวลา 10 ปี มันเหมือนเป็นบ้านหลังหนึ่งของฉัน

   ปัจจุบันฉันรับราชการตำแหน่งครูชำนาญการอยู่ที่โรงเรียนวัดหนองนา ซึ่งเป็นโรงเรียนขยายโอกาส มีนักเรียน 250 คน หลายคนที่นี่น่ารักมาก ฉันทำงานอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข แม้หน้าที่ความรับผิดชอบนอกเหนือจากงานสอนจะมากมาย ทั้ง

     *เจ้าหน้าที่ธุรการ

     *เจ้าหน้าที่บัญชี

     *เจ้าหน้าที่ห้องสมุด

     *เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์โรงเรียน

    *ครูประจำชั้น

    *ครูผู้รับผิดชอบโครงการโรงเรียนวิถีพุทธ ฯลฯ

     วันนี้ ถึงวันที่ฉันจะได้พัฒนาตนเอง  ความฝันของฉันนานแล้วที่อยากจะเรียนเทคโนฯตั้งแต่ป. ตรี แต่ฉันก็เลือกที่จะเรียนเอกประถมฯ วิชาโท ภาษาอังฤษ  ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาปริญญาโทเอกเทคโนฯ เวลาของฉันจึงแทบจะไม่มีดังเช่นเพื่อนๆคนอื่นในห้อง  แต่ฉันก็มีความสุขกับการเรียน อีกเหมือนกัน ในห้องทุกคนรักและผูกพันกันจากกิจกรรมหลายๆอย่าง  แม้ว่าจะต้องเหนื่อยและเสียสละมากกว่าคนอื่นๆ(เพราะพวกเขาบังคับให้เป็นหัวหน้าห้อง) แต่มันก็เป็นอีกหนึ่งความภาคภูมิใจของฉัน