เมื่อตำนานความรัก...เหงา..เหงา
กลายเป็นเรื่องเล่า....ของทะเลและฟากฟ้า
ความรักอันยิ่งใหญ่....ผูกพันไว้นานมา
พื้นดินอิจฉา....จับน้ำกับฟ้าแยกกัน
ฟากฟ้า และ ท้องทะเล ยังคงเป็นสีคราม
บอกถึงความรักที่งอกงาม..ในใจนั้น
ห่างกันสุดหล้า ทะเลกับฟ้า ยังคงผูกพัน
รักแท้จากใจนั้น...ไม่ได้วัดกันที่ระยะทาง
เมื่อท้องทะเลคิดถึงฟ้าไกล..
น้ำจะค่อยระเหยเป็นไอ แทนความอ้างว้าง
ฟากฟ้า...รับรู้ได้ถึงสายใย บาง - บาง
กลั่นสายฝนเป็นทาง...ลบความอ้างว้างแห่งทะเล
เป็นเรื่องจริงของเส้นขนานที่ไม่เคยบรรจบ
แต่ความรักไม่เคยติดลบ....ไม่หันเห
อย่างน้อย..ยังเคียงคู่..เช่นฟากฟ้า...ฝั่งทะเล
แค่นิทานกล่อมเห่....แต่ไม่ไขว้เขว...ดั่งใจคน
โดย....กิ่งไผ่ใบหลิว
มาชื่นชมและร่วมเป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์ผลงานครับ
ขอบคุณครับ
เข้ามาอ่านตำนานความรัก
แม้ระยะทางจะเป็นอนันต์ แต่เส้นขนานก็ไม่มีทางแยกกัน...