ถอนหญ้า
เป็นเรื่องสั้นๆค่ะ แต่ก็ช่วยเตือนสติได้ดี
" ก๊อกๆๆๆๆ"
เสียงเคาะประตูที่ดังผ่านแผ่นไม้มา พร้อมๆ กับเสียงที่ดูเหมือนกับเป็นคำสั่งว่า
" ตื่นนอนได้แล้วจะได้ช่วยกันทำงาน"
เด็กน้อยคนหนึ่งตื่นขึ้นมา ท่าทางงัวเงียสลึมสลือ มือจับผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงมาพับและตอบรับเสียงปลุกนั้น
" อืม.....ตื่นแล้ว ได้ยินแล้ว" "นี่วันหยุดนะเนี่ย" เด็กน้อยบ่นกับตัวเอง
" เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ ไปถอนหญ้าที่ไร่นะ" พ่อสั่งขณะที่ใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาให้ลูกชาย
เด็กน้อยพยักหน้าตอบ และลงมือทานอาหารมื้อแรกของวัน
หลังจากทานอาหารเสร็จ เด็กน้อยเดินไปหยิบหมวกและเสื้อแขนยาวมาสวมเพื่อกันแดด แล้ววิ่งออกไปหน้าบ้าน กระโดดขึ้นซ้อนท้ายจักรยานโบราณสภาพเก่าโทรม บ่งบอกถึงอายุการใช้งานซึ่งมีพ่อเป็นผู้ขี่
ในระหว่างทาง เด็กน้อยคุยกับพ่อตลอด เขาป้อนคำถามที่อยากรู้
ซึ่งบางครั้งดูเหมือนกับว่าผู้เป็นพ่อจะพยายามสอดแทรกให้แง่คิดตลอด
โดยที่เด็กน้อยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่นานนักก็ถึงไร่ที่เขามีภารกิจที่จะต้องทำ
" ถอนหญ้า" ภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย ..หญ้าเปรียบเสมือน "ศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่"
" เดี๋ยวเจ้าถอนแปลงนี้นะ" พ่อสั่งพร้อมกับชี้นิ้วไปที่แปลงผัก
เด็กน้อยรับคำและลงมือถอนหญ้าออกจากแปลงผัก ทีละต้น ทีละต้น จนกระทั่งศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่หายไปจากแปลงผักจนหมดสิ้น
" ไปพักกินน้ำที่ใต้ต้นมะม่วงก่อน....ไป" เด็กน้อยรับคำพ่อแล้วเดินไปพัก
" กลับมาเร็วๆ นะ ยังมีอีกแปลงหนึ่ง" เสียงพ่อสั่งตามหลังเด็กน้อย
หลังจากได้พักกินน้ำ พ่อได้ส่งจอบให้เด็กน้อย พร้อมกับพูดว่า "เอ้า...เอาไปถากหญ้า"
เด็กน้อยรับจอบและตรงไปยังแปลงผักเพื่อทำภารกิจต่อ
ดูเหมือนว่าเด็กน้อยจะพึงพอใจกับการใช้จอบถากหญ้ามากกว่าการใช้มือถอน
เหตุผลก็คือ มันทำให้เขาสามารถทำงานได้รวดเร็ว ซึ่งไม่นานนักเขาก็จัดการกับศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่อย่างราบคาบ
หลังจากที่ภารกิจเสร็จสิ้นลง พ่อลูกก็พากันกลับบ้าน
ระหว่างทางเด็กน้อยถาม "ทำไมไม่ให้ผมใช้จอบตั้งแต่แรกล่ะ ทั้งๆ ที่ทำงานได้เร็วกว่า"
พ่อไม่ตอบ ได้แต่อมยิ้ม เก็บซ่อนคำตอบไว้เพียงผู้เดียว
ผ่านไป 1 สัปดาห์
พ่อได้พาเด็กน้อยกลับไปที่ไร่อีก สิ่งที่เด็กน้อยเห็นก็คือ
แปลงที่ใช้มือถอน บัดนี้ไม่มีหญ้าให้เขาถอนเลย แม้แต่ต้นเดียว
แต่... แปลงที่ใช้จอบถาก กลับมีต้นหญ้าปกคลุมเหมือนเดิม
" ทำไมมันเป็นอย่างนั้นล่ะ" เด็กน้อยถามด้วยความสงสัย ทั้งๆ ที่เขาได้จัดการมันหมดไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
พ่อตอบ "แปลงที่เจ้าใช้มือถอนน่ะ เจ้าได้ถอนมันถึงรากถึงโคน ส่วนแปลงที่เจ้าใช้จอบถากน่ะ
เจ้าเพียงแต่ตัดเอาส่วนปลายของมันออกเท่านั้น มันยังคงมีส่วนที่ฝังลึกอยู่ในดินอีก ”
“ มันก็เหมือนกับปัญหาต่างๆ ที่เราพบเจอนั่นแหละ ถ้าเราแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ โดยปล่อยสาเหตุของปัญหาไว้ ไม่นานนักปัญหานั้นก็จะกลับมาสร้างความเดือดร้อนให้เจ้าอีก แต่ถ้าเราแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ แม้มันจะยากสักนิด แต่มันก็ทำให้ปัญหานั้นหมดไปได้"
เด็กน้อยยิ้มรับด้วยความเข้าใจ
" จงหันหน้าสู้กับปัญหา.....จัดการกับสาเหตุ.....และอย่าท้อถอย"
ธรรมสวัสดี
...............................................
" เงินและอาหารเป็นเสบียงอันประเสริฐในโลกนี้ฉันใด
บุญกุศลก็เป็นเสบียงในทางปรโลกฉันนั้น
ใช้ชีวิตนี้ให้มีคุณค่า สะสมเสบียงให้เพียงพอ เรียกว่า สั่งสมบุญบารมี "
หลวงปู่จันทร์ศรี ...
fwm:
ความเห็น (35)
มองอีกมุมนะค่ะ..การถอนหญ้าเป็นการพัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็กของเด็กๆได้ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- เป็นเรื่องที่ให้แง่คิดในการแก้ไขปัญหาที่ต้นเหตุอย่างแท้จริง
- แต่ทุกวันนี้เรามุ่งแก้ที่ปลายเหตุจนรากเหง้าของปัญหาที่แท้จริงยังไม่ได้รับการแก้ไข
- เพื่อให้ได้ผลที่แท้จริง..ถึงเวลาต้องจัดการกับปัญหาแบบถอนรากถอนโคนเสียทีค่ะ
- ขอบคุณค่ะสำหรับข้อคิดดีๆ
สวัสดีค่ะ
- ใจตรงกันเลยนะคะ
- พี่คิมเปิดบ้านหลังใหม่ค่ะ
- รักและศรัทธา
- อยากไปชายทุ่งเมื่อไรก็ไปรับพี่คิมที่บ้านได้
- พร้อมทุกเวลา...วันหยุดนะเจ้าคะ
ขอบคุณคุณครูนกทะเลที่มาเยือนนะคะ ใช่ค่ะพัฒนากล้ามเนื้อมือของเด็กไปด้วยได้เลย ได้ประโยชน์เพิ่ม
คิดถึงน้องซิลเวียจัง ใช่เลยค่ะ ต้องถอนรากถอนโคน จะได้หมดเยื่อใย เอ๊ย ทุกข์ซะที อิอิ
ดีจ้าแมว..วันกลังเราไปถอนหญ้าชายทุ่งกันนะ..ทุ่งแสงตะวันดีไหม...ระลึกถึงเสมอจ้า...
เอ๋อ เลยน้องแมว ต่างคนต่างไปเม้นท์กัน สวนกัน แต่ข้อความคล้ายกัน อะไรจะขนาดนั้น ....เอไปชายทุ่งวันนี้เลยไหม อิอิ
พี่อ้อยจ๋า ถอนหญ้าแปลงผักเเปลงเดียวได้ป่ะ ทั้งทุ่งเนี่ยไม่ไหมนา
- ถอนที่ทุ่งๆไหนๆก็ไม่หมดปัญหา
- ถอนที่ใจเราก่อนดีมั๊ย ถอนราก เผาโคนเลย
- อย่าให้เหลือแม้ซาก..อย่าให้ผุดให้เกิดเลยดีมั๊ย
- แต่...........................
- เว้นทุ่งแสงตะวันไว้สักทุ่งได้ไหม กลัวเจ็บนะ
- ถอนหมดจะไม่มีที่อยู่อาศัย แงๆๆๆๆ อ้อยหวานใจร้ายมากๆๆ
- กลับมาแล้วอย่าหนีไปเที่ยวนานๆอีกนะ
- เค้าคิดถึงนะจะบอกให้ ฮือๆๆๆ
สวัสดค่ะครูพี่แมว ขอบคุณบทความดีๆ ที่นำมาให้เรียนรู้ค่ะ
ให้ และให้ และให้ ขอบคุณค่ะ
แมวเหมียว เพื่อนรัก
- ขอบคุณมากๆที่แวะไปเยี่ยม ทักทาย
- ความรู้สึกของเราไม่ต่างกันหรอกเพื่อน
- ครู ท.ชอบข้อคิดนี้นะ
" จงหันหน้าสู้กับปัญหา.....จัดการกับสาเหตุ.....และอย่าท้อถอย"
- ตามครูทอ. มาเยี่ยมจ๊ะ
- อยากได้จังเลยพ่อของลูกแบบนี้
- หญ้าที่ถอนขอนะจะเอาไปให้.....ที่บ้าน(วัวนะไม่ใช่คน)..อิ อิ
- คิดถึงจ้า
- มาหาไม่พบ ถอนหญ้า หมดแปลงยังจ๊ะ
- ดึกแล้วนอนฝันดีนะจ๊ะ
![[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]](http://comment-thai.com/photo/8852.gif)
เรียนรู้จากสมองและสองมือ ใช่ไหมครับ คุณมนัสนันท์ สุดยอดของการสอนคือไม่สอน ไม่บอก แต่ให้หาคำตอบด้วยตนเอง
พ่อคือยอดครู
ขอนำไปเป็นข้อคิดให้เด็กๆนะคะ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาถามข่าวคราว สบายดีนะค่ะ
- "มันก็เหมือนกับปัญหาต่างๆ ที่เราพบเจอนั่นแหละ ถ้าเราแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ โดยปล่อยสาเหตุของปัญหาไว้ ไม่นานนักปัญหานั้นก็จะกลับมาสร้างความเดือดร้อนให้เจ้าอีก แต่ถ้าเราแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ แม้มันจะยากสักนิด แต่มันก็ทำให้ปัญหานั้นหมดไปได้"
- ขอบคุณข้อคิดดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันกันค่ะ
หลักอริยสัจจ์สี่หรือไม่คะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ ตอนนี้อาการหนัก โรคหัวใจกำเริบ เลยหายชั่วคราวบ้างนะคะ แต่ระลึกถึงเสมอ
ด้วยความยินดียิ่งค่ะน้องพอลล่า
ดีใจที่มาพร้อมกันนะ คิดถึงทั้งคู่เลยค่ะ มากมาย
สวัสดีครับน้องเจี๋ยบมนัสนันท์ จากโตโยต้า มาถอนหญ้า
เปรียบเทียนได้แรงอกดี "มีปัญหาอย่าไปถาก จะลำบากเมื่ผ่านไป จงขุดรากถอนโคน โยนที้งแม่โลงให้มันไหลลงๆ ลับตา อิอิ
- สุดยอดจริงๆ ถือเป็นเทคนิคให้คุณครู
- ทั้งหลายนำไปประยุคใช้ในการ "สอนคน"ได้อย่างดีมาก
- การสอนต้องไม่ใช่แค่เพียงการบอกเล่า เท่านั้น
- ขอบพระคุณ
สวัสดีค่ะพี่
มาช้า เค้าถอนกันไปหมดแล้ว ไว้รอทุ่งหน้านะคะ
ปัญหามีไว้ให้ถอน ... อย่างนี้มันต้องถอน ใช่ไหมคะ อิ อิ
พ่อคนนี้คือยอดครู ใช่แล้วค่ะ ขอบพระคุณที่มาเยือนนะคะ
ด้วยความยินดียิ่งค่ะ
ดีใจที่มาเยือนค่ะ ยังหายใจดีอยู่ค่ะ แต่ ภายในบอบช้ำเหลือเกิน
ทุกข์ สมุทัย นิโรจ มรรค ใช่เลยค่ะคุณครูอี๊ด
อย่าให้เหลือเยื่อใยค่ะ พี่บ่าว มันเจ็บจิ๊ดๆ อิอิ
ขอบพระคุณที่มาน้องม่อนมาเยี่ยมค่ะท่าน ผอ คิดถึงมากๆค่ะ
ใช่ค่ะน้องปู จั๊งซี่มันต้องถอนๆ อิอิ
- สวัสดีค่ะ คุณมนัสนันท์
- แวะมาขอบคุณที่ไปเป็นกำลังใจให้บุษราอย่างต่อเนื่อง บุษราไม่ทราบว่าจะทดแทนบุญคุณพี่ ๆ น้อง ๆ ชาวโกทูโน ทุก ๆ ท่านได้อย่างไรหมด เพราะทุกคนเป็นส่วนผลักดันให้บุษรามีวันนี้ได้ นักเขียนสมัครเล่นคนนี้สามารถยืนหยัดอยู่ได้ก็เพราะแรงใจดี ๆ...ที่ทุกคนมอบให้ค่ะ
- บุษรายินดีจะช่วยแบ่งเบาความเจ็บปวดเสมอ...มีอะไรก็บอกกล่าวกันได้ถึงเราจะรู้จักกันในเวลาที่ไม่นาน แต่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่ดี ๆ ต่อกันค่ะ
- คิดถึงเช่นกันค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
ใช่ค่ะน้องปู จั๊งซี่มันต้องถอนๆ อิอิ
-
พี่คบด้วยใจ และให้ด้วยใจ ค่ะน้องบุษรา
- สู้ๆต่อไปนะคะ
- มาอีกรอบ (รอบนี้มาคนเดียว)
- การถอนดีกว่าการตัด(หญ้า)
- การตัดดีกว่าการถอน(เส้นผม)
- ที่บ้านคงหนาวนะ เพราะที่ยางตลาดยังหนาวเลย
- รักษาสุขภาพนะจ๊ะ คนจ่อย(เหมือนกัน)
- รักและคิดถึงเสมอ
หนีเมียไปเที่ยว จะฟ้องๆ อิอิ พิโลกก็หนาวสำหรับเรา เพราะเราจ่อยและไร้คนกอด 5555+ คึดฮอดหลายเพื่อนฮัก