โรงงานของทุกคน

คนเรานั้นในห้วงวีถีชีวิตแต่ละวินาที มีสุขทุกข์ปะปนสลับกันไป

หวงหาอาทรมากที่สุดบางคราครั้งก็เกลียดมากที่สุดเช่นกัน

สุขหรือทุกข์นั้นเราผลิตมันขึ้นมาเองจากโรงงานใจของแต่ละรูปนาม

ไม่ว่าจะเป็นสัญชาติและภาษาใด จะยากจนหรือรวยล้นฟ้าสักเพียงใดก็ตาม

ล้วนแล้วจะต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด

เบื้องต้นต้องรอดจากความหิวกระหาย  จากการไม่มีโรคมาเบียดเบียน

หรือจากทุกข์โทษภัยที่จะเข้ามาหาตัวเรา เพื่อรักษาไว้ซึ่งรูปนามของตน

และทรัพย์สินให้คงอยู่ หรือเพิ่มขึ้น

การขวนขวายดิ้นรนแต่ละชีวิตนั้น

ก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่งซ่อนเร้นแอบแฝงอยู่ด้วยเสมอ

นั่นก็คือ ..ความอยาก..(ท่านลองใคร่ครวญจากมโนสำนึกดูสิ)

ซึ่งมนุษย์ต้องการไม่มีวันสิ้นสุด

หากแม้นว่ายังมีลมหายใจอยู่  คำว่า ..อยาก.. จะฝังอยู่ในจิต

อยากได้นั่นได้นี่ อยากมีอำนาจ มีเกียรติ์

อยาก.........ฯลฯ เมื่อสิ่งเหล่านี้ยึดพื้นที่โรงงานใจได้แล้ว

 จิตที่เป็นอกุศลจิตก็พยายามจะผลิต โลภะ

และ หากไม่ได้อย่างที่คิดก็เกิดโทสะ ผลิตวิธีการเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมาทุกวิถีทาง เพราะ ความหลง คือ ตัวโมหะได้แผ่ซ่านไปแล้วทีละน้อยๆ

 จิต กระวนกระวายดิ้นรน เพื่อจะได้สิ่งนั้นๆมาครอบครอง

มนุษย์จึงเบียดเบียนกันอย่างไม่มีวันสิ้นสุด

 เพราะอะไรเล่าจึงเป็นเช่นนั้นได้  เพราะมองไม่เห็นธรรม(ชาติ)ที่แท้จริง

หากเราพึงตระหนักเรียนรู้กระบวนการเกิดทุกข์สุข

ก็จะเป็นการรู้จักกระบวนแห่งวิถีชีวิตได้ไม่ยาก

 ศรัทธาในกรรมและผลของกรรม รู้จักพินิจิพเคราะห์สาเหตุ แห่งกุศลและอกุศลเป็นเหตุให้เกิดวิบาก  นั่นก็คือการมีชีวิตขึ้นมา
และเมื่อมี.. ชีวิต ก็ต้องมีทุกข์ติดตามมา เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

จะทำได้ก็เพียงว่า ในขณะที่มีชีวิตอยู่นั้น จะทำอย่างไรให้ชีวิตเราทุกข์น้อยที่สุด

....หนทางนั้นนะมีอยู่แล้ว  แต่คนที่เดินไปสู่หนทางนั้นสิกลับน้อยลงทุกเพลา...

ลองพิจารณาดูสิว่าหนทางทีว่านั้นเรามองเห็นหรือยัง

ธรรมะสวัสดีขอรับ..

[blue_star]

กราบนมัสการท่านธรรมฐิต

เช้านี้มาตรวจสอบโรงงานเจ้าค่ะ...ว่าผลิตสิ่งใดบ้าง และกระบวนการผลิตเป็นไปตามมาตรฐานหรือไม่

เรียนรู้วิถีทาง กระบวนการผลิต ก่อนที่จะได้ผลผลิตนั้นๆ ออกมา

หากว่าผลผลิตไม่ได้มาตรฐาน ก็รู้ได้ว่าเกิดจากขั้นตอนไหน กระบวนการไหนที่บกพร่อง

เพื่อนำไปสู่การปรับปรุงแก้ไข...

เพราะถึงอย่างไรเสีย คงไม่มีโรงงานใดที่สามารถมีผลผลิตได้มาตรฐาน 100%

กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ

[supalak]

นมัสการเจ้าค่ะท่านธรรมฐิต

มารับแนวทางการตรวจสอบโรงงานเจ้าค่ะ

พบคำอธิบายว่า  ....หนทางนั้นนะมีอยู่แล้ว  แต่จะทำอย่างไรล่ะ

จึงจะค้นพบหนทางของตนในแต่ละคน 

หนทางที่เดินแล้วทำให้มีชีวิตอยู่อย่าง ทุกข์น้อยที่สุด

..........................ท่านให้หาหนทาง  ขอตัวไปหาก่อนนะเจ้าคะ

                           สาธุ

[ธรรมฐิต]

หวังว่าดาวฟ้าคงได้เป็นผู้จัดการโรงงานในเร็ววันเนาะ..

[ธรรมฐิต]

ปัญญาพี่นกคงหาเจอได้ไม่ยากขอรับ..

[@space@]

กราบนมัสการพระคุณเจ้า...

ธรรมฐิต

มารับธรรมเตือนจริตในตนเจ้าค่ะ

[ธรรมฐิต]

สาธุๆๆขอรับ..

[ณิชา]

สาธุๆๆ เจ้าค่ะ