เมื่อไม่มีอะไรให้ทำก็ไม่ต้องทำอะไร


การได้นั่งรอตามลมหายใจในวันนี้ ทำให้เข้าใจว่า เราไม่จำเป็นต้องหาสิ่งนั้นสิ่งนี้ ขึ้นมาทำ หรือ ทำไปเพื่อ ฆ่าเวลา ถ้าเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับลมหายใจ เราก็จะรอคอยได้อย่างใจสบาย ๆ ไม่ขุ่นมัว และพร้อมที่จะเผชิญกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรากฏตรงหน้า

ครั้งหนึ่งคุณครูและหนู นั่งอยู่หน้าบ้านของอาจารย์ท่านหนึ่ง ซึ่งระหว่างนั้นเรามารอท่านอาจารย์ที่หน้าบ้าน อาจารย์กำลังทำกิจกรรมบางอย่างในบ้านของท่าน ซึ่งทั้งหนูและคุณครูต้องนั่งรอ ขณะที่รอหนูรู้สึกเบื่อ ไม่รู้จะทำอะไร ออกจะหงุดหงิดที่ต้องรอ ด้วยซ้ำ คุณครูท่านเห็นหนูท่าทางกระสับกระส่ายท่านเลยเดินมาคุยด้วยแล้วก็บอกว่า

 "เมื่อไม่มีอะไรให้ทำ ก็ไม่ต้องทำอะไร อยู่กับลมหายใจ หายใจเข้าและหายใจออก"

 ตอนนั้นหนูฟังก็งง ๆ ไม่เข้าใจว่าท่านต้องการสื่อสารอะไร หนูเองก็ยังนั่งเซ็งไปเรื่อย ๆ จน อาจารย์เสร็จธุระแล้วเราทั้งสามคนก็ออกไปข้างนอกแบบที่หนู ทำหน้าเซ็ง ๆ

    แต่มาเมื่อวานนี้ หนูต้องมานั่งรอพี่ที่เดินทางมาจากขอนแก่น ที่ The mall อาจจะด้วยการจราจร จึงทำให้ล่าช้า หนูนั่งลงเฉย ๆ

    ตอนแรกว่าจะหยิบ mp3 ขึ้นมาฟังก็นึกได้ว่า เอ หนูกำลังหนีความวุ่นวายของห้างสรรพสินค้าอยู่ใช่ไหม คำตอบคือ "ใช่"

จึงวางมือลง นั่งดูใจตนเอง ที่รอคอย หายใจไปเรื่อย ๆ "รอ" ด้วยใจสบาย ๆ มองทุกสิ่งทุกอย่างอย่างที่มันเป็น เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กใส่ชุด ร-ด และเด็กผูชายตัวเล็ก ๆ ใส่ชุด ร-ด ดูจากรูปร่างน่าจะเป็นเด็กประถม และมีผู้หญิงคนหนึ่ง จับมือสองคนขึ้นรถ เมลล์ไป

หนูเห็นก็รู้สึกแปลกใจว่าเอะ เด็กประถม มีเรียน ร-ด ด้วยรึ แต่ก็เป็นแค่คำถามที่ดังขึ้นในใจ แต่ก็ไม่ได้ต้องการหาคำตอบ

หนูเลือกนั่งลงบริเวณที่ดูเหมือนจะเป็นเวที ที่ติดป้ายว่า กำลังอยู่ระหว่างเตรียมงานปีใหม่ ก็เห็นใครหลาย ๆ คนนั่งรอ

ก็ให้ความรู้สึกแตกต่างไปอีกแบบ ที่ได้สังเกตใจตนเองที่ตอบสนองต่อสิ่งรอบตัว ที่จริง ๆ แล้วเหมือนเป็นเหตุการณ์ธรรมดา แต่ใจ หนูก็แตกต่างออกไป

สักพักก็เห็นผู้หญิงหน้าตาคุ้น ๆ ซึ่งก็คือ พี่สาวคนที่หนูรอนั่นเอง หนูจึงเข้าไปทักท่านแล้วก็ยิ้มทักทาย

    การได้นั่งรอตามลมหายใจในวันนี้ ทำให้เข้าใจว่า เราไม่จำเป็นต้องหาสิ่งนั้นสิ่งนี้ ขึ้นมาทำ หรือ ทำไปเพื่อ ฆ่าเวลา ถ้าเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับลมหายใจ เราก็จะรอคอยได้อย่างใจสบาย ๆ ไม่ขุ่นมัว และพร้อมที่จะเผชิญกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรากฏตรงหน้า

หมายเลขบันทึก: 314392เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2009 14:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 10:49 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

สวัสดีค่ะ

* การทำอะไรที่ไม่ต้องทำๆ ได้ยากมากค่ะ  ลองนับลมหายใจเข้าออก นับได้ไม่ถึงร้อยก็ลืมเสียแล้ว

* สุขกายสุขใจนะคะ

ขอบพระคุณค่ะ  คุณพรรณา ผิวเผือก

หนูว่าการที่เราลองทำ ฝึกทำไปเรื่อย ๆ ครั้งแรก ๆ อาจจะแค่ 1-2 ลมหายใจ ก็หลุดละ แต่ถ้าเรา อดทน ฝึกเรื่อย ๆ ทำ เรื่อย ๆ เราอาจจะเจอเพื่อนแท้ อยู่ไม่ไกลนะคะ สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท