ป้าอบ; กัลยาณมิตรและเพื่อนร่วมทานอาหารเที่ยง

ปกติป้าอบจะเป็นคนงานในโรงงานผลิตยาสมุนไพร หน้าที่ทำความสะอาด ล้างของ ประมาณนั้น แต่พอได้พูดคุยกัน นาน ๆ เข้ามาทราบทีหลังว่า ท่านไปเรียนเภสัชแผนโบราณ เวชศาสตร์แผนโบราณ พร้อม ๆ กับการทำงานที่นี่ไปด้วย พึ่งจบมาไม่นาน หนูรู้สึกทึ่งท่านมาก ท่านเป็นนักเรียนรู้ ขนขวายหาความรู้ และนิสัยน่ารักมาก

ป้าอบ

วันนี้ครูแนะนำให้เขียนถึงป้าอบ หนูเองก็นึกไม่ค่อยออกว่าจะเล่ายังไงดี ตั้งแต่หนูย้ายงานมานนทบุรีเดือนแรก ก็เรียนรู้งานในห้องที่มาหน้าที่จัดการข้อมูลต่าง ๆ ด้านสมุนไพรรวมถึงงานประชุม และที่ทำงานพึ่งไปทำกิจกรรมละลายพฤติกรรมที่เรียกกันง่าย ๆ ว่า OD กันมา น้องในห้องจึงนำรูปถ่ายมาให้หนูดู หนูก็ดูไปเรื่อย ๆ สะดุดใจที่ภาพผู้หญิงผมสีดอกเลาคนหนึ่ง แล้วรู้สึกว่า

"โอ้ท่านช่างเป็นคนที่ดูมีความสุขจังเลย ดูมีชีวิตชีวา"

เลยถามน้องว่า "พี่คิดไปเองไหม พี่ดูภาพท่านแล้วดูมีความสุขอย่างเป็นธรรมชาติจังเลย" น้องก็เลยบอก "ใช่รู้สึกเหมือนกัน" หลังจากหนูเข้าไปทำงานประมาณสามเดือน ทุกครั้งที่เดินลงบันได ตอนเที่ยง ๆ ก็จะเห็นท่านนั่งทานข้าวอยู่หน้าลิฟท์ชั้นสองอยู่เป็นประจำ หนูก็รู้สึกว่า สักวันจะมาทานกะป้าดีกว่า ตอนแรกก็เกริ่น ๆ กว่าพอลงมาทานแล้วได้พูดคุยกัน เราคุยกันสนุกถูกคอทีเดียวค่ะ หลังจากนั้นถ้าไม่ติดงาน หรือ ติดธุระอะไรก็ลงมาทานอาหารเที่ยงกับท่าน วันไหนไม่ได้ห่อข้าวมาก็จะไปซื้อกับข้าว มานั่งทานกับท่าน บางวันเราก็ทำอาหารง่าย ๆ เช่น ยำ ต่าง ๆ

ปกติป้าอบจะเป็นคนงานในโรงงานผลิตยาสมุนไพร หน้าที่ทำความสะอาด ล้างของ ประมาณนั้น แต่พอได้พูดคุยกัน นาน ๆ เข้ามาทราบทีหลังว่า ท่านไปเรียนเภสัชแผนโบราณ เวชศาสตร์แผนโบราณ พร้อม ๆ กับการทำงานที่นี่ไปด้วย พึ่งจบมาไม่นาน หนูรู้สึกทึ่งท่านมาก ท่านเป็นนักเรียนรู้ ขนขวายหาความรู้ และนิสัยน่ารักมาก

ครั้งหนึ่งหนูเคยชวนท่านไปงานกฐินแถว ๆ คลองสอง แม้ต้องออกมาตั้งแต่เช้า ฝนตกหนักมาก แต่ก็ไม่มีอะไรเป็นอุปสรรคกับหัวใจที่มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ที่น่าทึ่งกว่าท่านปรารถนาไปร่วมงานกฐินที่วังน้ำเขียว แต่หนูล่วงหน้าไปก่อนหลายวัน หนูแจ้งท่านว่าให้ไปวัดที่คลองสอง เดี๋ยวจะมีรถไปท่านน่าจะร่วมทางมาได้ แต่พอถึงเวลาจริง ท่านกระโดดขึ้นรถ มิตรผู้เมตตาที่ตั้งใจมาทำบุญกฐินที่วัดเดียวกันมาเลย ขากลับหนูเลยได้อานิสงฆ์ติดรถที่ป้านั่งมากลับอีกคน พาแวะหลายวัดทีเดียว เลยได้โอกาสแวะถ่ายภาพที่ร้านกาแฟ ข้าง ๆ ร้านมีดอกทานตะวัน หนูเลยได้นางแบบกิตติมาศักดิ์น่ารักทีเดียวค่ะ เห็นความเป็นธรรมชาติของป้าเเล้วก็รู้สึกยิ้มได้เหมือนกันค่ะ เป็นอะไรที่ง่าย ๆ ธรรมดา ๆ

นี่แหละค่ะ "เพื่อนร่วมทานอาหารเที่ยงของหนู ป้าอบ"

ตอนแรกหนูก็ไม่ได้พิจารณาอะไรค่ะ รู้แต่ว่า ทานข้าวกับป้าแล้วสบายใจดี เหมือนเราเอาเรื่องดี ๆ สิ่งดี ๆ มาแบ่งปันกันและกัน

พอครูถามหนูว่า "แล้วทำไม ไม่ไปกินข้าวกับ เภสัชกรด้วยกัน" หนูฟังแล้วนิ่ง "ไม่รู้เหมือนกันค่ะ อืม แต่ว่าบางทีก็ไปบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นประจำ บางทีก็เห็นตัวเองก้มหน้าก้มตากิน ไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา เพราะหนูไม่ค่อยรู้เรื่องที่เขาคุยกันค่ะ เห็นบางคนไปทานข้าวด้วยกันเพราะเป็นหน้าที่หรือเป็นสิ่งที่ต้องทำ ดูแล้วบอกไม่ถูกค่ะน่าจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ไม่ค่อยไปทานข้าวกับเภสัชกรด้วยกัน หรืออีกอย่างหนูอาจจะไม่ค่อยรู้สึกว่าตนเองเป็นเภสัชกร"

"อาจจะมองอีกทีหนูไม่ได้รู้สักว่าป้าอบ ท่านเป็นคนงาน รู้สึกว่าเราเป็นกัลยาณมิตรกัน กินเสร็จก็ช่วยกันล้าง บางทีก็ผลักกันล้างเบิกบานดี" จนตอนนี้หลาย ๆคนจะคุ้นตากับภาพที่หนูกับป้านั่งหันหน้าชนกันแล้วทานข้าวเที่ยงด้วยกัน พอใครคนใดคนหนึ่งหายไป อีกคนก็ต้องคอยตอบคำถามว่า อีกคนหายไปไหน บางวันก็มีใคร ๆ หลาย ๆ คนแวะมาทักทายพูดคุย เล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ฟัง เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ใบไม้ร้องเพลง
ใน เรียนรู้ชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #กัลยาณมิตร#ครูเพื่อศิษย์#คำแนะนำของครู#ป้าอบ

หมายเลขบันทึก: 313079เขียนเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2009 20:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่าน