การงานที่บังเอิญต้องรับทำ และเมื่อจำต้องทำก็ต้องทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะพึงทำได้
ในห้วงเวลาที่ผ่านมา...........
...........มีงานหลายงานที่บังเอิญหล่นโผล๊ะมาตกตรงหน้า
และก็มองซ้ายมองขวา งานของใครล่ะเนี่ย...
เอ๊า!! งานนี้บางทีมาจากไหนไม่ทันได้ตั้งตัว
รู้แต่ว่าต้องมีผู้ดำเนินการให้ลุล่วง
เลือดความรับผิดชอบในตัว
ช่างเข้มข้นเหลือเกิน ทุกครั้งที่มีงานให้ทำ
ก็หามรุ่งหามค่ำทำจนเต็มความสามารถทุกที
บางครั้งช่องทางการมาของงาน
ก็มาด้วยสัมพันธภาพ บางครั้งงานที่มาให้รับผิดชอบ
ก็ใหญ่เกินกว่าบทบาทที่แท้จริงของตัวเรา
หมอดาว.....น้องสาวตัวดี มักจะพ่วงงานใหญ่ๆ มาให้พี่สาวโดยไม่เจตนา แต่อาจจะตั้งใจ
วันนี้ช่วงเช้า ส่งพี่สาวไปประชุมนำเสนอกิจกรรมนิทรรศการใหญ่ของอำเภอเป็นตัวแทนภาพงานระดับโรงพยาบาล เพราะพี่สาวรู้เรื่องงานนี้มากกว่าผู้รับผิดชอบตัวจริงที่พึ่งรับงาน
ช่วงบ่ายต้องเข้าร่วมประชุมกับทีมดำเนินงานระดับคณะทำงาน
แจกแจงงานมอบหมายภาระรับผิดชอบให้ทีมงาน
เราจะจัดนิทรรศการตลาดนัดเบาหวานกัน
ในงานมหกรรมเทอดพระเกียรติ ๕ ธันวามหาราช
.....โชคดีงานนี้ท่านสาธารณสุขอำเภอลงมาบริหารโครงการเอง
เราก็เลยไม่ต้องออกแรงมาก.....แค่ส่งประเด็นจุดประกายให้ท่าน
และให้โจทย์ให้ทีมคิดกิจกรรมต่อจากโครงร่างกว้างๆที่เราเตรียมมา
แต่เบื้องหลังการดำเนินการเบิกจ่ายยังละเอียดละออและรออยู่เบื้อง
หน้า อดทนไว้..
..แล้ว ทุกสิ่งจะสำเร็จตามความมุ่งหวังที่ต้องการ...
หวังให้เกิดประโยชน์ต่อการงานของส่วนรวม
และประชาชนทุกภาคส่วน
บางอย่างต้องมีคนเริ่ม จึงจะดำเนินไปได้
ยินดีเป็นผู้จุดประกายแม้มิใช่ภาระโดยตรง
การงานที่ทำนี้หากมีคุณความดีอยู่บ้างขออุทิศให้องค์กรที่หล่อเลี้ยงชีวิต
หลังจากกลับจากประชุมเตรียมงานจัดมหกรรมตลาดนัดเบาหวาน พี่แดงหัวหน้าตึกที่เคารพนับถือดั่งพี่สาวยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆให้ มีใจความที่คัดลอกด้วยลายมือว่า
การทำงานด้วยวิถีธรรมชาติ
ผ่อนคลายอย่างสบายๆ ทำงานแต่ละอย่างอย่างทุ่มเท
จดจ่อในงานจนงานเสร็จเรียบร้อย
อย่าทำงานด้วยความเครียด อย่าทำงานด้วยความกังวล
อย่าผูกใจไว้กับ"ผลของงาน"
ควรทุ่มเทสนใจเฉพาะในขณะที่ทำงานนั้นๆ
"ความรู้เนื้อ รู้ตัวของเจ้าก็จะเกิด"
ข้อความนี้พี่แดงคัดลอกจากจากหนังสือฐานธรรม
สู่ความสะอาด สว่าง สงบ
โดยการรวบรวมของ ทพญ.โชติกา ชาติชัยทัศ
ความเห็น (35)
- สวัสดีค่ะ เจ้นก
- การงานที่บังเอิญต้องรับทำ และเมื่อจำต้องทำก็ต้องทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะพึงทำได้ (ก็นี่ไงจ๊ะที่เค้าเลือกพี่นก 555) รู้สึกว่าเราสองคนมีอะไรที่ใกล้เคียงกันมาก ๆ ไม่มีใครเอา ไม่มีใครทำ... ก็ลงที่กลางกระหม่อมเรา เกิดเป็นคนเรียกง่าย ใช้คล่องก็อย่างนี้แหละหนา.... อย่างนี้ต้องทำใจ
- เกิด / ตาย ครั้งเดียว ก็แค่นั้นคนเรา ไม่มีหน้าไหนอยู่ค้ำฟ้าหรอก
- จะเอาอะไรกันนักกันหนา อีกไม่นานละครชีวิตก็จบแล้ว
- รู้จักพอเพียง รู้จักแบ่งบัน ชีวิตก็เป็นสุขแล้ว
- โชคดีค่ะคนเก่ง
สวัสดีค่ะน้องนก
กำลังใจมาทันเวลาดีจริงๆทีเดียวเชียว
ไม่ต้องดูหน้าก็รู้ใจ คนอาไรก็ไม่รุ๊
ขอบคุณค่ะ......คู่แฝด
ส่งกำลังใจ คนทำงานครับ
สวัสดีครับตาหยู
ขอบคุณคร้าบ..........สำหรับกำลังใจที่ส่งมา
เป็นกำลังใจจากวัยรุ่น เชียวนะเนี่ย
เห็นมั๊ย ไกด์ลาวของตาหยูใช้งานพี่หนักนะเนี่ย
น้องสาวตัวดี มักจะพ่วงงานใหญ่ๆ มาให้พี่สาวโดยไม่เจตนา แต่อาจจะตั้งใจ
เจ้จ๋า...หนูไม่ได้เจตนาจริงๆ นะ...แต่ตั้งใจน่ะชัวร์ ก็เจ้ออกจะทั้งสวย ทั้งเก่ง ทั้งรับผิดชอบซะขนาดนี้ มันเป็นธรรมชาติคนเก่งๆ ก็ต้องมีงานใหญ่ๆ เข้ามาอยู่แล้ว ไม่ใช่ใครก็ทำได้นะคะ...ไม่มีความสามารถก็ทำไม่ได้ (ก็ใครบอกให้เจ้ดึงหนูมาทำงานก่อนล่ะ...หนูก็ต้องหาพรรคพวกทำงานสิ จริงมั้ยๆ)
เรื่องงานนั้น แม้ไม่ใช่ภาระหน้าที่ของเราโดยตรง หากแต่สิ่งนั้นทำแล้วเกิดประโยชน์ต่อคนส่วนมาก คนไข้ได้ประโยชน์ เราก็ยินดีทำ แล้วก็ทำอย่างเต็มที่เต็มความสามารถซะด้วย...การเป็นก้อนอิฐก้อนแรกนั้นมักจะเหนื่อยและหนักเสมอ...
โดยสรุปนะเจ้...แวะมาให้กำลังใจจ้า เดี๋ยวปลายเดือนหนูจะพาไปเที่ยวพักผ่อนนะ อย่าเครียดมาก....แค่พยายามทำเต็มความสามารถก็พอ 555
สวัสดีครับ
ทำใจ ทำด้วยใจ ทำจากใจ ทำอย่างตั้งใจ สบายใจ ครับ
มาแล้วตัวจริง มัวแต่อยู่เวรห้องฉุกเฉินน้าวันนี้ ส่งเจ้ไปประชุมแทน
.......เปิดแต่โรงพยาบาลศูนย์อยู่นั่นแล้!!!!!จริงๆแล้วคำเขื่อนแก้วแค่ 60 เตียงเน้อ!
กัลยาณมิตรทุกท่าน ใครก็ตามช่วยเตือนญาติมิตรที่อยู่แถวๆคำเขื่อนแก้วด้วยนะคะ
อย่าป่วยเวรหมอดาว เพราะส่วนใหญ่จะอาการหนัก ระดับต้องช่วยฟื้นคืนชีพ
จริงๆแล้วงานที่ส่งพี่นกไปทำแต่ละอย่างเป็นงานระดับหมอๆเขาทำกัน
ส่งพยาบาลตัวเล็กๆ สมองน้อยๆไปทำ ต้องอาศัยไสยศาสตร์ช่วยด้วยน้า!!บางครั้งน่ะ
สัญญาแล้วนะว่าจะพาไปเที่ยว จะไปเก็บข้อมูลมาเขียนบันทึกช่ายม้า..... ท่านสามสัก พี่คิม หมอดาวจะชวนทานข้าวกลางวันที่เขาค้อนะคะ รับนัดหรือเปล่าเอ่ย
สวัสดีค่ะ
ทำงานอย่างมีความสุขจังนะคะ
ทำโดยหวังแต่ผลสำเร็จของงาน
แต่ไม่ได้หวังเป็นเจ้าของผลงาน
มีความสุขกับงานทุกวันนะคะ
>_<
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ผศ.เพชรากร 
พยายามทำงานด้วยใจเบาๆ อย่างตั้งใจ แต่ไม่คาดหวัง
และเตรียมตัวมอบหมายต่อผู้ที่เหมาะสมกว่าต่อไป
เพื่อที่ใจจะได้สบายอย่างที่ท่านอาจารย์แนะนำค่ะ
การนำพาตนเองเป็นผู้เริ่มต้นและจากลาเมื่อเกิดผลงาน
เป็นเส้นทางปฏิบัติ ที่ถูกกำหนดให้เป็นไปเสมอมา เพราะแท้ที่สุดแล้ว
ผู้เริ่มต้นหวังเพียงมีผู้สานต่อและรอชื่นชมความงอกงามของส่วนรวมอยู่เงียบๆ
ขอบพระคุณเคล็ดลัพธ์แห่งความสบายใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณณัฐรดา
เย็นย่ำของวันอบอุ่นในวันนี้ หลังกลับจากที่ทำงาน
ลงมือล้างรถที่ไม่ได้ล้างมาทั้งเดือน เสร็จแล้วจึงมีโอกาสได้มาซึมซับรับพลังใจ
เก็บไว้เตรียมจัดการภาระงานและความยุ่งยากที่มาเป็นปกติของวิถีชีวิตในโลก
ไม่มีวันไหนที่ชีวิตจะว่างจากการงาน
เพราะฉนั้นแสดงว่าตัวเรายังพอมีประโยชน์ต่อโลกอยู้บ้างจึงยังทำไปไม่เคยคิดหยุด
ผลงานออกมาดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ก็ยังต้องทำอยู่
เป็นคนธรรมดาๆที่พยายามอยู่เสมอเท่านั้นเอง
หวังว่าคุณณัฐรดาก็คงไม่เหนื่อยในการนำพานะคะ
ต้องอย่างนี้ซิค่ะ มาให้กำลังใจพี่นก กับการทำงานอย่างตั้งใจ และช่วยมาแบ่งปันเรื่องราวดี ๆ
อืม แล้วจากการทำงานแบบบุญหล่นทับครั้งนี้
พี่นกได้เรียนรู้อะไรบ้าง เอามาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ
(^______^)
จะรอนะ
"ส่งพยาบาลตัวเล็กๆ สมองน้อยๆไปทำ...."
ตัวเล็กตรงหนายอาเจ้...ชื่อก็บอกอยู่ว่า นกยักษ์
แถมสมองยังมีรอยหยักเป็นร่องลึก ควรค่าแก่คำว่า "บัณฑิต"
อย่าถ่อมตัวหน่อยเลยน่า....ความจริงก็ยังเป็นความจริงวันยังค่ำแหล่ะ 555
เจ้าตัวเล็ก อาจารย์ใช้ให้มา หรือเปล่าเนี่ย มาถึงมาถอดบทเรียนเลย
แน่จริงๆ สมองน้อยๆของพี่นก นึกทบทวนถึงเหตุการณ์เมื่อวาน
ช่วงบ่ายหมอดาวประธานทีมและพี่นกในนามของเลขานุการทีมนำทางคลินิกของ
โรงพยาบาลไปเรียนปรึกษาท่านสาธารณสุขอำเภอ
เพื่อขอให้ท่านชี้แนะและกำหนดวันจัดมหกรรมตลาดนัดเบาหวาน
ซึ่งผู้รับผิดชอบงานเบาหวานพึ่งเปลี่ยนงานใหม่ พี่นกในนามของทีมสนับสนุนให้เกิด
กระบวนการพัฒนาในทุกๆทีมจึงต้องดำเนินการชี้แจงโครงการแทน
รู้สึกอย่างไรที่ต้องทำงานที่เป็นหน้าที่ของคนอื่น
ผู้รับผิดชอบงานนี้ลาไปอบรม 4 เดือนงานนี้ก็เลยกระโดดขึ้นสู่มือเรา
และนับวันจะผูกขาเราแน่นขึ้นๆ
แต่เป็นการทำงานใต้ดินน่ะ งานแบบว่าตัวไม่มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงแต่พอถึงห้วงเวลา
สำคัญก็กระโดดลงไปคลุกวงในทุกที ก็รู้สึกเพียงแต่ว่าทำไปก่อน
เป็นเรื่องที่มีประโยชน์ เราทำได้เราก็ทำ
เดี๋ยวตัวจริงเขามาเขาก็จะเรียนรู้ที่จะทำด้วยตัวเอง
น้องดาวมาที่บ้านตอนสองทุ่ม พร้อมด้วยหนังสือราชการที่เป็นคำสั่งแต่งตั้งคณะทำงาน
จัดมหกรรมเทอดพระเกียรติ ๕ ธันวามหาราช มีแต่ชื่อหัวหน้าส่วนราชการ
งานนี้ท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลต้องเข้าประชุมเช่นกัน
แต่ในส่วนของหมอดาวต้องเข้าประชุมเพราะไปจับมือกับท่านสาธารณสุขอำเภอ
ในการที่จะใช้ประโยชน์สองต่อในการจัดกิจกรรมครั้งนี้
คือต้องการจัดมหกรรมเบาหวานกระตุ้นทีมเครือข่ายการทำงาน
และกระตุ้นให้ประชาชนได้พึงตระหนักถึงภัยเงียบโรคเบาหวานที่นับวันสะสมเพิ่มขึ้นๆ
ทุกที หมอดาวจึงมาขอร้องแกมสั่งการให้พี่นกเข้าประชุมภาคเช้าร่วมกับหัวหน้าส่วน
ราชการในนามของผู้ให้ข้อมูลแก่ท่านสาธารณสุขอำเภอแทนหมอดาว
เพราะคุณนายอยู่เวรห้องฉุกเฉินทำงานข้ามช๊อตมั๊ยล่ะท่านเอ๋ย
จากไปปรึกษางานก็ได้เข้าร่วมวงทำงานเลย
ข้ามฝั่งจากโรงพยาบาลไปทำร่วมในภาพรวมของระดับอำเภอเลย
เมื่อคืนจึงต้องคิดกิจกรรมต่างๆ งบประมาณ กำลังคน วัสดุอุปกรณ์เตรียมเข้าประชุม
และคิดโครงร่างกิจกรรมที่จะดำเนินการจริงเตรียมนำเสนอต่อคณะทำงานในภาคบ่ายต่อ
งานนี้ได้เรียนรู้อะไร นาทีนี้ถ้าเราไม่ทำแล้วใครจะทำเรียนรู้ว่าหน้าที่ของคนที่เข้าใจงาน
ต้องนำความเข้าใจนั้นมาแปรเป็นกิจกรรมให้ได้ด้วย วางแผนได้ดีหรือไม่
ไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบ ทีมงาน คณะทำงานจะช่วยกัน
แตกกอต่อยอดเองในที่ประชุม
และก็เป็นจริงตามนั้น บรรยากาศที่ประชุมดีมากๆ คน 30 คน Brain stroming กัน
หลังจากนั้นก็แยกกลุ่มย่อยวางแผนการจัดกิจกรรมใน Boot ที่ตนเองได้รับมอบหมาย
ผู้รับผิดชอบงานเบาหวานตัวจริงก็เข้าร่วมประชุมและเห็นแววว่า
พี่เค้าจะดำเนินงานต่อได้ดีทีเดียว เป็นคนที่เข้าใจในเนื้องานและวางแผนต่อได้
ใกล้ถึงเวลาที่จะได้ถอยออกมาดูอยู่ห่างๆด้วยความรู้สึกที่จะวางใจเบาๆได้แล้ว
นี่คือความสำเร็จที่แท้จริงของพี่ ทำในสิ่งที่คิดว่าเป็นประโยชน์
โดยที่ผลลัพธ์ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นของพี่อย่างจริงใจ
แล้วใบไม้ร้องเพลงเห็นว่าอย่างไร
ป.ล.ความลับอย่าเอ็ดไปนะ หัวหน้าพยาบาลกระซิบมาว่า งานนี้ทำบนความไม่ค่อยพึง
พอใจของทีมบริหาร รพ.นะ แต่เราคนตัวเล็กต้องการให้ทีมเจ้าหน้าที่สาธารณสุขของ
ทั้งอำเภอ เป็นทีมเดียวกัน ผู้ใหญ่ท่านไม่เอาแต่ผู้น้อยเอา กบฏจริงๆ หมอดาวกับพี่นก
เปิดตัวหัวหน้ากบฏ
รอโอกาสถูกท่านผู้อำนวยการไล่ออก จะได้ทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวเต็มตัว
แต่ถ้าพี่นกถูกไล่ออกเนี่ย อดตาย....ใครจะช่วยเนี่ย!!!!!
อาจต้องบวชชี อาศัยข้าวก้นบาตร ท่านธรรมฐิต จะรับแม่ชีมั๊ยน้า
โอ้ขอบพระคุณพี่นกที่เตือนสติ เผลอปุ๊บ หนูก็ลอกครูปั๊บ จิตชั่ว ๆ นี่มันเร็วจริง ๆ
วิธีนี้เป็นวิธีที่ครูท่านใช้แล้วหนูรู้สึกว่า โอ้เป็นประโยชน์
ขอบพระคุณคุณครูนะคะ ที่พร่ำสอน
ขอบพระคุณพี่นกที่เตือนสติ
ขอชื่นชมความตั้งใจในการทำงานเพื่องานของพี่นก และตั้งใจถอดบทเรียนด้วยค่ะค่ะ
ทำประโยชน์ แต่ไม่เอาผลประโยชน์ สาธุค่ะ
แต่ถ้าจะให้ดีเอาขึ้นเป็นบันทึกน่าจะดีนะคะ จะได้มีคนมาแลกเปลี่ยนกันเยอะ ๆ
ใบไม้ร้องเพลงมันทำ copy and past ไม่ได้ ทำยังไงเหรอจ้ะ
ได้อยูนะคะ เดี๋ยวจะลองทำให้ดู
ใครจาบวชพอดีเลยพรุ่งนี้จะพาโยมไปบวชชีที่พระธาตุเมืองนครศรีฯ
แต่ปิดรับแล้ว
อย่างนี้ต้องให้คนต้นเรื่องรับผิดชอบเนาะพี่นก..
เมื่อเราตั้งใจทำอย่างจริงใจเท่ากับว่าเราได้เหยียบย่างความสำเร็จแล้วขอรับ..
ต้องมีคติประจำตัวไว้ว่า..Believe in yourself..
"ส่งพยาบาลตัวเล็กๆ สมองน้อยๆไปทำ...."
ตัวเล็กตรงหนายอาเจ้...ชื่อก็บอกอยู่ว่า นกยักษ์
แถมสมองยังมีรอยหยักเป็นร่องลึก ควรค่าแก่คำว่า "บัณฑิต"
>_<
14 พย.วันเบาหวานโลก แล้ววันอื่นๆเกี่ยวกับสุขภาพ มีวันไหนอีกนะครับ
นมัสการค่ะท่านธรรมฐิต
ยังค่ะท่าน เค้ายังไม่ไล่ออก ยังคงต้องเลี้ยงลูกอยู่ในโลกธรรม
อยู่เป็นกำลังใจของลูกในการดำรงอยู่และเติบโตในโลกก่อนนะเจ้าคะ
การบวชภายในโดยไม่เกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอกเป็นแนวทางหนึ่งที่ชื่นชม
เคยได้ยินอาจารย์กะปุ๋มปรารภเรื่องนี้ให้ฟัง
แต่คิดว่าท่านธรรมฐิตน่าจะอธิบายเรื่องนี้ในแนวทาง วิธีการได้ดี
ต่อยอดจากการบอกเล่าของอาจารย์กะปุ๋ม
..............................สาธุ เจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ เอ้า!!!คุณณัฐรดาขี้โกงแล้ว
ลอกเลียนเจ้าดาว(หัวหน้าคณะกบฏเฉยเลย)
ไม่ยอมน้า เราจะขอข้อคิด ประเด็นมุมมองต่อการทำงานที่คุณจะชี้แนะเพิ่มเติม
......please.....นะคะ
สวัสดีครับตาหยู เอาจริงๆเหรอคร๊าบ
พี่นกขออนุญาตจัดให้นะ
|
วันสำคัญ...ทางสาธารณสุข 20 มีนาคม วันอาสาสมัครสาธารณสุขแห่งชาติ 24 มีนาคม วันวัณโรคโลก 7 เมษายน วันอนามัยโลก 13 เมษายน วันผุ้สูงอายุ 14 เมษายน วันครอบครัว 30 เมษายน วันคุ้มครองผู้บริโภค 8 พฤษภาคม วันกาชาดสากล 12 พฤษภาคม วันพยาบาลสากล 28 พฤษภาคม วันสุขบัญญัติแห่งชาติ 31 พฤษภาคม วันงดสูบบุหรี่โลก 5 มิถุนายน วันสิ่งแวดล้อมโลก 25 มิถุนายน วันไอโอดีนแห่งชาติ 26 มิถุนายน วันต่อต้านยาเสพติด 11 กรกฎาคม วันประชากรโลก 12 สิงหาคม วันแม่แห่งชาติ 10 กันยายน วันฆ่าตัวตายสากล 20 กันยายน วันเยาวชนแห่งชาติ 24 กันยายน วันมหิดล, อาทิตย์สุดท้ายของเดือนกันยายนของทุกปี เป็นวันหัวใจโลก 1 ตุลาคม วันผู้สูงอายุสากล 10 ตุลาคม วันสุขภาพจิตโลก 12 ตุลาคม วันโรคข้อสากล 16 ตุลาคม วันอาหารโลก 21 ตุลาคม วันพยาบาลแห่งชาติ, วันทันตสาธารณสุขแห่งชาติ,วันกระดูกพรุนโลก พุธที่ 2 ของเดือนพฤศจิกายนของทุกปี เป็น วันถุงลมโป่งพองแห่งโลก (World COPD Day) เสาร์ที่ 2 ของเดือนพฤศจิกายนของทุกปี เป็น วันคนพิการ 14 พฤศจิกายน วันเบาหวานโลก อาทิตย์ที่ 3 ของเดือนพฤศจิกายนของทุกปี เป็นวันที่ระลึกเหยื่อผู้สูญเสียจากอุบัติเหตุจราจรของโลก 25 พฤศจิกายน วันยุติความรุนแรงต่อเด็กและสตรี 27 พฤศจิกายน วันสถาปนากระทรวงสาธารณสุข ,วันสร้างสุขภาพแห่งชาติ 1 ธันวาคม วันเอดส์โลก 3 ธันวาคม วันคนพิการสากล 5 ธันวาคม วันพ่อแห่งชาติ , วันอาสาสมัครสากล 10 ธันวาคม วันต่อต้านโรคมะเร็งแห่งชาติ 31 ธันวาคม วันสิ้นปี (รณรงค์อุบัติเหตุ) วันที่น่ากลัวที่สุดสำหรับพี่นกน่ะเป็นวันที่ 10 กันยายนจ้า ว่าแต่ตาหยูจะทำอะไรในวันเหล่านั้นเหรอจ๊ะ |
| |
บวชกายแต่ใจไม่ได้บวชนี่สิอันตรายมากพี่นก..
เมื่อเราเข้าถึงห้วงแห่งธรรมรูปลักษณ์ภายนอกแค่แบบ
หากเปรียบปลายทางคือกรุงเทพ
การเดินทางสามารถไปได้หลายช่องทาง
นั่งรถ ลงเรือ เดิน หรือนั่งเครื่อง แล้วแต่การเดินสู่จุดหมายแต่ละคน
หากการบวชกายดังธรรมฐิตก็เฉกเช่นการนั่งเครื่อง
เมื่อเครื่องจะออกพนักงานต้อนรับจะบอกเสมอว่า
กรุณานั่งประจำที่รัดเข็มปรับพนักที่นั่งขึ้นให้ตรงเปิดม่านหน้าต่างปิดเครื่องสื่อสารทุกชนิด
เห็นไหมมีกฎกติกามากมายหากเราไม่ทำตามละอะไรจะเกิดขึ้น
การบวชกายก็คือกัน กฎกติกามากมายหากเราพร้อมยอมรับกติกาได้ก็สามารถไปถึงปลายทางได้อย่างงดงาม
แต่การไปทางรถเรืออาจจะช้าแต่ถึงได้เช่นกัน
นั่งเครื่องหากผิดพลาดขึ้นมาใส่เสื้อชูชีพดังพนักงานอธิบายคงไม่ทัน
เอ้ายาวอีกแล้วสิพอๆดีกว่าเนาะพี่นก..
ขอบคุณครับ ที่ให้ข้อมูลครับ
เบื้องต้น ผมเก็บข้อมูลเพื่อเล่าให้เห็นความสำคัญของโรคต่างๆ ให้กับลูกน้องทีมงาน ตอนเช้าที่ผมชี้แจงหน้าแถว
พอเห็นข้อมูลแล้ว วันเยอะมาก สะท้อนให้เห็นว่า โรคหรือภัยที่เป็นผลร้ายกับสุขภาพ ชีวิต มีมากขึ้นทุกขณะ
..
เมื่อวาน ก็พูดหน้าแถว ครับว่า
ป้องกัน ดีกว่ารักษา
..
ผมไม่อยากให้ มี วันฆ่าคนอื่นตาย นะครับ อิอิ
การงานที่บังเอิญต้องรับทำ และเมื่อจำต้องทำก็ต้องทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะพึงทำได้
ขอแก้นิดนึงนะคะ...งานที่เจ้รับทำไม่ใช่เป็นงานที่บังเอิญหรอกจ้า อาเจ้จ๋า...
ภาระงานที่รับผิดชอบ มีทั้งที่องค์กรได้มอบหมายให้ตามหน้าที่บทบาท ตามความรู้ความสามารถของเรา แต่ทว่าอีกส่วนหนึ่งนั้นเป็นภาระงานในหน้าที่ของความเป็นมนุษย์...งานนั้นอาจไม่จำเป็นต้องมีคนแต่งตั้ง แต่เราย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าเราทำไปด้วยเหตุผลอันใด
บทบาทหน้าที่หัวโขนที่ได้รับมอบ กับบทบาทหน้าที่แห่งใจอันเกิดจากภายใน อย่างที่สองย่อมยิ่งใหญ่กว่าเสมอ แน่นอนว่าต้องพบความเหนื่อยล้า ที่ต้องทุ่มเทแรงกายและแรงใจอย่างเต็มที่ แต่ทว่าสิ่งที่แทรกมากับความเหนื่อยล้านั้นคือความอิ่มเอมที่ตนเองได้ยังประโยชน์ให้โลกเล็กๆ ใบนี้ไม่ใช่เหรอ?
อยากจะบอกว่า ถ้าเหนื่อยก็พัก...หนักก็วาง เติมแรงกายแรงใจบ้าง เพื่อที่จะมีกำลังลุกขึ้นมาทำหน้าที่แห่งตนต่อไป...
ถ้าเจ้รู้สึกเหนื่อยมากก็บอกนะ...หนูจะทำหน้าที่แบ่งความลำบากไปให้คนอื่นเอง 555
อ้อ ถึงรอให้ท่าน ผอ.ไล่ออก ยังไง ท่านก็ไม่ยอมไล่เราออกหรอกเจ้ ได้แต่ฝันลมๆ แล้งๆ ไปวันๆ 555
1 ตุลาคม วันผู้สูงอายุสากล
อ้าว ผ่านมาแล้วนี่นา...หนูยังไม่ได้พาเจ้ไปฉลองด้วยกันเลย อิอิ
ยินดีค่ะอาจารย์ตาหยู ยิ่งทราบว่าข้อมูลที่ให้มีประโยชน์ยิ่งยินดีมากๆ
...แน่นอนว่า ป้องกันดีกว่ารักษา สุขภาพดีเป็นสุดยอดปรารถนาของทุกคน
บางครั้งเงินเป็นปึกก็ช่วยอะไรไม่ได้...
ขอให้อาจารย์และทีมงานมีสุขภาพดีๆตลอดไปนะคะ
วันที่พึงระวัง.....วันฆ่าคนอื่นตาย.....พวกเราคงไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมวันนี้แน่ๆ เลย
แค่จะตียุงเรายังคิดแล้วคิดอีก แล้วก็ไล่มันไป.....
เลี้ยงฉลองย้อนหลังก็ได้จ้า
วันผู้สูงอายุสากล วันที่เจ้ภาคภูมิใจ
วันเวลาที่ผ่าน ร่องรอยประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้น
ความอาวุโสเป็นทรัพย์ที่มีคุณค่านะจ๊ะ
และก็ต่อไปจะใช้งานอะไร ให้โปรดอย่าลืม
เจ้เป็นสมาชิกชมรมผู้สูงอายุน้า อย่าให้ทำงานหนัก...
นี่อาเจ้นั่งหน้าคอมพ์ตลอดเลยป่าวเนี่ย?
ใครเค้าห้ามผู้สูงอายุทำงานหนักกันคะ?
ยิ่งสูงอายุก็ยิ่งต้องบริหารค่ะ โดยเฉพาะกำลังสมอง อิอิ
ถ้าหนูเป็นผู้บริหารนะ หนูจะต่ออายุราชการให้เจ้ไปจนถึง 80 ปีแหล่ะ 555
นมัสการค่ะท่านธรรมฐิต
คงต้องได้ตามไปอ่านคำตอบในบันทึกใหม่ของท่านนะเจ้าคะ
ที่บอกว่ายาวนั้น แท้จริงแล้วคำตอบยังไม่จบเจ้าค่ะ ในนามแห่งพระอาจารย์
คงต้องเฉลยแบบ เคาะสนิมเปิดกะโหลกเจ้าค่ะ
ตอนนี้สนิมเขรอะต้องออกแรงเยอะหน่อยนะเจ้าคะ 55555
งานใดๆนั้นมิได้มีคำว่าบังเอิญเพื่อรับผิดชอบ แต่มันคือสิ่งที่เราได้มาเพื่อรับประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ในงานของมัน
การงานที่บังเอิญต้องทำ...และเมื่อจำต้องทำให้ดีที่สุด...ไอ้เจ้าที่ว่าดีที่สุดนี่ คือ ทำอย่างไรกันนะ...? ...ระหว่างที่ทำนั้น "ใจ" คนทำนี่เป็นอย่างไรหนอ...?
สวัสดีจ๊ะลูกหมู วันหลังมาช่วยกับรับประสบการณ์นะจ้ะ
นัดหมายประชุมนำเสนอแผนงาน 20 พ.ย.52 13.30 น.นะจ๊ะ..
....มาทันเวลาพอดีเลยน้า.. ลูกหมูช่างดวงดีจริงๆ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ทำให้ดีที่สุดของแต่ละคน คงไม่เท่ากัน
ในส่วนของพี่นกนั้น ทำดีที่สุดก็เพียงดีที่สุดเท่าที่ตนทำได้
โดยการงานที่ทำส่วนใหญ่จะต้องเริ่มจากจุดที่ว่างเปล่าเสมอ
"ใจ"ของคนทำ หากไม่วางไว้ที่ความว่างปราศจากความคาดหวังใดๆ
คงหยุดไปนานแล้ว ที่ยังเดินอยู่ไม่หยุดนี่เพียงเพราะ รู้ว่าพอทำได้ก็ทำไป
รู้ว่าพอมีประโยชน์ต่อส่วนร่วมก็ทำไป ใครเห็นก็ทำ ใครไม่เห็นก็ทำ
ทำงานเพื่อรักษาศรัทธาในตน มิใช่เพื่อสรรเสิญจากผู้อื่น
หากบังเอิญบางครั้งมีิ่คำชม ก็เป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมาย
เพราะส่วนใหญ่ที่ได้รับไม่ใช่คำชม
และส่วนใหญ่ฝีมือระดับที่ทำได้เป็นเพียงผู้เริ่มต้นกระบวนการค่ะ
แล้วถอยออกมาเป็นผู้สนับสนุนเมื่อมีผู้รับผิดชอบต่อ
เพราะไร้ตัวตน และไร้พลังอำนาจ
มีเพียงหัวใจที่ศรัทธาต่อความดีเท่านั้นที่นำทาง