บันทึกถึงน้ำค้าง
ดึกดื่น.....ฟ้าพราว....ดาวกระจ่าง
หยาดน้ำค้าง....กลางหาว...เจ้าคงเหงา
หยดเล็กเล็ก....พรมพร่าง...แสนบางเบา
แต่ทำเรา...หนาวเหน็บ...แปลบอุรา
น้ำค้าง.....เจ้าเอย
เจ้าหล่นเลย...ลอยคว้าง....กลางเวหา
เจ้าเหงา....เจ้าเหนื่อย...อ่อนล้า
มีมั้ย...ใครพา...เจ้าล่องลอย
น้ำค้าง.....เจ้าคงเหว่ว้า
เคว้งคว้างกลางนภา....เหงาหงอย
จนแสงแรก....แห่งระวี..ที่รอคอย
เจ้าก็ลอย.....ระเหยลับ
หมุนเวียนเป็น.....เช่นนี้
หล่นสู่....ปฐพี....แล้วกลับ
แต่...สิ่งหนึ่ง...ที่เราซึมซับ
คือ...เรารับ...ความเหงา...จากเจ้ามา
โดย....กิ่งไผ่ใบหลิว
ความเห็น (13)
น้ำค้าง พรางพราย เมื่อยามเช้า
น้ำค้างเหงา เงียบสงัด เมื่อยามสาย
น้ำค้างพรม ชมดาว เหน็บหนาวกาย
น้ำค้างหาย กลายกลับ ลับในจินต์
กลอนไพเราะมากครับ
ครูอ้อยขา.....
ขอบคุณค่ะที่แวะมาต่อกลอน.....ชอบจังเลย
แวะมาอีกนะคะ
เจ้าน้ำค้าง อ้างว้าง บนยอดหญ้า
รอแสงฟ้า แสนรัก ทักทายเจ้า
แต่พอแสง แห่งฟ้า มาเยือนเย้า
น้ำค้างเจ้า ก็มลาย สลายไป
ตำนานน้ำค้่างนั้นแสนเศร้านะคะ
หวัดดคค่ะ...คุณปรเมศร์
ถือว่าเป็นคำชมละกัน..นะคะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
ดีค่ะ..น้องครูป.1
ขอบคุณสำหรับตำนานน้ำค้างที่นำมาฝากค่ะ
สวัสดีค่ะ
แต่งกลอนได้ไพเราะดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ^^
ดีค่ะ....น้องต้นเฟิร์น
แล้วแวะมาอีกนะคะ
น้ำค้างยิ้ม พริ้มเพรา เหงาหายเงียบ
น้ำค้างเงียบ เชียบเช่น เล่นกับเจ้า
น้ำค้างสุข ลืมทุกข์ ห่างจากเงา
น้ำค้างเหงา เจ้าก็เศร้า เคล้าวังเวง
สวัสดีค่ะ...คุณกิ่งไผ่ใบหลิว
พรมน้ำค้างพร่างพรายคราคลายฝน
หมอกระคนหม่นมัวทั่วทุกหน
ม่านความเหงาเคล้าคลุมสุมกมล
เปรียบใจคนระคนเศร้าเจ้าน้ำตา
สวัสดีค่ะ...คุณกิ่งไผ่ใบหลิว
พรมน้ำค้างพร่างพรายคราคลายฝน
หมอกระคนหม่นมัวทั่วทุกหน
ม่านความเหงาเคล้าคลุมสุมกมล
เปรียบใจคนระคนเศร้าเจ้าน้ำตา
สวัสดีค่ะอาจารย์
- น้องซิลเวียมาชื่นชมบทกลอนของอาจารย์(อีกแล้ว) ค่ะ..
- รู้สึกว่ามาบ่อยไปหรือเปล่าคะเนี่ย..เอาเป็นว่าน้องซิลเวียมาเป็นกำลังใจให้เขียนต่อไปค่ะ จะมาอ่านทุกๆตอนเลย อิอิ..จองที่..
.....ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมนะคะ.......
แล้วแวะมาอีกนะ.....