ดอกอักษร

..ไม้ที่เคย เบ่งออกดอกอักษร

หยุดร้อยกลอนฝากฝันกลั่นบุปผา

หยุดไปจมซมซาบคราบน้ำตา

บล็อกอยู่ไกลเกินกว่าดั่งคว้าดาว

   เสร็จงานใหญ่ไฟฝันคงพลันกลับ

เพื่อนเคยอ่านลับแลชะแง้หาย

สุ้กับงานใหญ่ กล้า และท้าทาย

หากเป็นได้เถอะขอขอนแทนหมอนอิง