เรื่อยๆ

แปลกนะสายลมตอนตีสอง เงียบเชียบแต่เย็นสบาย…..พัดมาเรื่อยๆ แทบไม่ต้องใช้ความพยายามใดใดแค่อยู่เฉยๆ อากาศก็ไหลมาเองผ่านปอดเข้าสู่หัวใจ  สายตานั้นทอดยาวออกไป....และจับจ้องอยู่ที่ดวงดาวระยับ...ฟ้าหน้าร้อนแจ่มจนนึกว่ากำลังอยู่บนดาดฟ้าหลังคาบ้าน  ไม่มีเมฆหมอกเลยซักนิด   ชิบ..ยุงกัด..ทันทีที่หมดลม..เอ่อ..หมายถึงลมไม่พัดมา ยุงก็เข้ามาแทน บรรยากาศเมื่อกี้โดนทำลายง่ายๆ ด้วยยุงพวกนั้น....เข้าไปนอนดีกว่า การนอนนี่ก็ดีเหมือนกัน  แม้จะมองไม่เห็นท้องฟ้า แต่ก็น่าประทับใจ…..หากตาที่ปิดอยู่ของชั้นมันเฝ้ามองไปที่เธอแต่เพียงผู้เดียว - -