แค่นั้นเอง

ปฏิเสธไม่ได้เลย…เศร้าจากส่วนลึก

มันเป็นอาการคั่งค้างของอารมณ์หลังเพลงจบ

บทเพลงแห่งความเจ็บปวดนั้นสินะ...

แล้วจะสามารถเชื่อใจใครได้อีกล่ะ จะมั่นใจใครได้อีกเล่า...ชีวิตนี้

ภาพที่เกิดขึ้นในใจมันติดลบเหลือเกิน เกินไปสำหรับน้ำในแก้วบอบบางที่พร้อมจะแตก

ละอายใจแต่ก็ต้องหาทางออกอยู่ดี...

ก้าวล้ำขีดจำกัดไปแล้ว...จิตใจ

จะหาทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย...ยังเป็นปริศนา

แค่จมลึกกับมันเพียงชั่วครู่ ผลกระทบตามมากลับร้ายแรงยิ่งกว่า

และยากเกินกว่าจะอธิบายด้วยคำพูดหรือการกระทำ

ระบายออกไป...หลั่งไหลออกไป แล้วเบาบางลงบ้าง

หากอยู่ได้ด้วยสิ่งเหล่านี้ก็ทำไป

ใครใคร่อ่านอ่านไป

ใครใคร่รักรักไป

ใคร่สงครามสงครามไป...คนเรา

...ตัวเราเกิดเดี่ยวตายเดี่ยว

วิเวกอย่างทรมาน สำราญอย่างทรนง

มั่นคงกับความตาย

สบายใจที่ได้รับรู้มัน

แค่นั้นเอง 

[ไผ่ไม่มีกอ]

กอล่ะตามอ่านไม่ทันแล้วค่ะคุณอุษาสาด อิอิ

แต่ชอบน่ะค่ะ

มั่นคงกับความตาย

ว้าววววววววววว

ขอซื้อค่ะคำนี้ มั่นคงกับความตาย