หุหุ

มนุษย์

สัญชาตญาณแรกของการเอาตัวรอด คือ การกลัว

กลัวเพื่อปกป้องตัวเอง

แล้วแสดงออกมาด้วยอาการต่างๆ เช่น โกรธ ระแวง บ้าบิ่น และบ่น เป็นต้น

กระทบผู้อื่น

เกิดปัญหา

แก้ปัญหา

ใช้สติ ความคิดติตรอง  ประคองชีวิต

ปัญญามาแทน

อ่อ แล้วให้อภัยคนเหล่านั้นเสีย

 

กรณีตัวอย่าง

“เฮ้อเมื่อไหร่ผมจะยาวซักที” และอื่นๆ  อีกเพียบ

แกนี่บ่นอีกแล้ว (เราก็แอบบ่นในใจ)

1. ผู้หญิงกลัวไม่สวยนั่นเอง จึงส่องกระจกบ่อยๆ เผื่อมันสวยขึ้น

พอเห็นตัวเองในนั้นก็พร่ำเพ้อออกมาอย่างขาดสติ ความอยากเกิดขึ้นมากมายในใจ จนลืมมองสิ่งรอบข้าง

2. แล้วเราก็กลัวตัวเองรำคาญจากเสียงบ่นไง จึงทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ แล้วฮัมเพลงเบาๆ

3.  เวรล่ะ คราวนี้โดนหาว่าเฉยเมยทำเย็นชา และต่อต้าน

4. งี้ต้องแสดงความร่วมมือด้วยการสนใจอยู่เสมอและยิ้มแย้มใช่มั้ย ...

 

แนวทางแก้ไข

1. อย่าคิดมาก
2. มันเป็นเพื่อนเรา อีกไม่นานก็ได้ตายจากกันแล้วทำดีๆ กับมันหน่อย
3. ควบคุมอารมณ์ อย่ากลัว เพราะต่อให้เราฟังมากแค่ไหนก็คงไม่ถึงกับทำให้เป็นอะไรไป (อย่าตัวกูของกูให้มาก)
4. ให้อภัยตัวเองแล้วอยู่กันอย่างมีสุขต่อไป