ต้นไม้

 

ความมหัศจรรย์ของหน้าฝนก็คือ ต้นไม้ที่เขียวชอุ่มพวกนั้นไง ไม่ว่ามองไปทางไหนก็เห็นต้นไม้เติบใหญ่ผลิใบเขียวสดชื่นหัวใจ นกน้อยบินเกาะต้นโน้นบ้างต้นนี้บ้างแล้วร้องเพลงเสียงสดใส บ้างก็บินสูงกางปีกบนฟ้า อ้าว! นั่นแอร์เอเชียนี่หว่าบินต่ำสีแดงแจ๋เชียว..ต้นมะยมนี่เป็นสัญลักษณ์ของความสมบูรณ์พูนสุขเลยที่เดียว ต้นดอกคูณพลิ้วมากโอนอ่อนตามลม ต้นมะขามใบเล็กๆ สั่นไหวอยู่บนกิ่งที่ดูเล็กเหนียว ต้นกล้วยนิ่งมากไม่ไหวติง เอ..นั่นต้นอะไรหว่า..ต้นไม้ป่าที่ไม่รู้จักชื่อให้นิยามของคำว่าต้นไม้ได้อย่างเหมาะเจาะ ใบก็เหมือนใบไม้ที่เราวาดรูปเล่น ต้นใบยอใบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่แต่ลูกยอเล็กๆ ดูน่ารักดี ต้นฝรั่งยังเล็กอยู่เลย อาว..มีสวนครัวด้วย ต้นมะเขือดอกสีม่วงนั่นเอง ข่า ตะไคร้ และ....โอยยย หอมอะไรเนี่ย เป็นตอนเย็นที่ผู้คนหุงหาอาหารสินะ ร่มรื่นดีจังยามตะวันคล้อยแบบนี้ ลมพัดทำให้เบาสบายใจ  มองไปอีกมุมหนึ่งทางซ้าย มีกอไผ่ด้วย ต้นไทรทึมๆ ต้นปาล์มและต้นอะไรอีกไม่รู้มากมายๆ เนี่ยถ้าหากเป็นอยู่ที่บ้านนะคงมีต้นไม้สารพัดต้นมากกว่านี้ ว้าวนกบินเป็นคู่ แล้วที่บ้านก็จะมีนกกางเขนสีขาวดำมาร้องเสียงดังอยู่ใกล้ๆ ด้วย ที่บ้านฟ้ามีเมฆเป็นรูปต่างๆ อากาศบริสุทธ์กว่านี้มากมายนัก...คิดถึงบ้านจริงๆ เกิดมาเป็นคนนี่ต้องเวียนไปตามกระแสของสังคมก่อน จากนั้นค่อยอิสระและโบยบินได้ ทำตามผู้คนหมู่มากนั้นเป็นเรื่องปกติที่มนุษย์ทำกัน เราดีใจแล้วละที่ได้เกิดมาและยังเหลือลมหายใจมาจนถึงทุกวันนี้..ชอบคุณต้นไม้..