นับตั้งแต่คืนวันที่ 22 พ.ค. 2549 ที่น้ำป่าเข้าถล่มจังหวัดอุตรดิตถ์
ผมคนอุตรดิตถ์ บ้านอยู่อุตรดิตถ์ คงหนีไม่พ้นกับสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ ผ่านไปสองวันกับเวลาเกือบ 48 ชั่วโมง ที่ขาดไฟฟ้าและประปา แต่ก็ถือว่ายังโชคดีกับคนที่ต้องสูญเสียคนที่รัก บ้าน และทรัพย์สิน
แต่สิ่งที่ทำให้ผมเกิดความรู้สึกที่แย่มาก ๆ กับสื่อของประเทศไทยคือข่าวของสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่งที่ออกข่าวตอนช่วงเย็น (18.00 น.) ของวันที่ 24 พ.ค.
มีผู้ประกาศข่าวของสถานีโทรทัศน์แห่งนั้นออกมาบรรยายถึง "ถ้าฝายน้ำแรมแตก" จะเกิดอะไรขึ้น
คุณรู้บ้างไหม คำว่า "ถ้า" สำหรับคนที่กำลังประสบภัยชีวิตขนาดนั้น มันมีผลต่อความรู้สึกร้ายแรงเพียงใด
เชื่อไหมว่าพอผู้ประกาศข่าวคนนั้นอ่านข่าวของจังหวัดอุตรดิตถ์และจังหวัดใกล้เคียงเสร็จ เป็นเวลาไม่ถึง 10 นาที แล้วเขาก็ไปอ่านข่าวอื่น ๆ ต่อ
ความโกลาหลเกิดขึ้นกับผู้คนในจังหวัดอุตรดิตถ์มากมายเหลือคณานับ
"คนในจังหวัด หอบลูกจูงหลาน ขนของขึ้นไปเตรียมหนีน้ำป่าระลอกสอง"
"คนที่ประสบภัยและอยู่ในพื้นที่เสียงในจังหวัด โทรกระหน่ำเข้าไปที่สถานีวิทยุ สวท.อุตรดิตถ์ อ้างถึงสิ่งที่ผู้ประกาศข่าวคนนั้นพูด ว่าสถานีโทรทัศน์ที่น่าเชื่อถือของประเทศเรา ออกข่าวและอธิบายอย่างหนักแน่นว่า มีข่าวว่า ผมขอเน้นว่า "มีข่าวว่า" ฝายน้ำแรมจะแตก ถ้าแตกแล้วจะเกิดผลกระทบต่อจังหวัดอุตรดิตถ์ สุโขทัยและใกล้เคียงอย่างไร
ความโกลาหลที่เกิดขึ้นในจังหวัด คนภายนอกไม่ได้รับรู้
แต่ในฐานะมหาบัณฑิตทางด้านบริหารธุรกิจบอกได้เลยว่า สิ่งที่คุณพูดและนำแผนที่มาบรรยายแบบนั้น คุณเก่งมากที่สามารถดึงดูดผู้ชมจากข่าวช่องอื่น ๆ มาดูข่าวช่องของคุณและสร้างเรตติ้งของรายการข่าวคุณได้ดีมาก แต่คุณคิดถึงผลกระทบของคน "คนมีชีวิตจิตใจนะครับ" โดยเฉพาะคนที่เพิ่งประสบกับเหตุการณ์ร้ายแรงกับชีวิตเขาขนาดนั้น
ทุกคนหวาดกลัว แค่ข่าวลือ คำว่า "อาจจะ" "ถ้าเกิดขึ้น" แค่นี้ก็เกินพอสำหรับจิตใจคนที่อยู่ในสถานที่เสี่ยงเหล่านั้นแล้ว
ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงผลสรุปที่ออกมาก็คือ "ข่าวลือ" "ไม่เป็นความจริง" ได้รับการยืนยันจากจังหวัดแพร่แล้วว่า ฝายน้ำแรมไม่มีรอยร้าว และไม่แตก จนมาถึงวันนี้ก็ไม่แตก
"อาจจะ" "ถ้าเกิดขึ้น" หวังดี หรือหวังผลประโยชน์ครับ
ขอฝากให้นักวิชาการทุก ๆ ช่วยคิดด้วยนะครับ ผมอาจจะสะท้อนออกมาตรง ๆ จากคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น ถ้าคุณมาอยู่ในพื้นที่แบบผม ร้อยทั้งร้อย คุณก็ต้องขนของหนี ความรุนแรงของน้ำ มันมีอานุภาพอย่างมหาศาล
ถ้าจะขายข่าวหรือจะวิเคราะห์สิ่งใด ขอให้นึกถึงจิตใจคนในพื้นที่บ้างนะครับ ฝากอาจารย์และผู้ที่เกี่ยวข้องด้วยครับ ผมไม่อยากให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับพื้นที่อื่น ๆ อีกครับ
ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ
คนอุตรดิตถ์
เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้ผมได้รับทราบความจริงของสื่อไทยจริง ๆ ครับ ซึ้งมาก ๆ
สื่อน่าจะเอาใจเขาใส่ใจเราบ้างนะครับ
เป็น Tacit Knowledge ที่หาซื้อไม่ได้จริง ๆ ครับ ไม่เจอกับตัวเองไม่รู้จริง ๆ ครับ
น่าเห็นใจมากสำหรับผู้ประสบภัยครั้งนี้ ขอให้กำลังใจค่ะ
ผู้ที่ดูข่าวก็คิดตาม
ตอนนี้คิดได้แค่ว่าแล้วเราจะช่วยผู้คนเหล่านั้นได้อย่างไรบ้าง
ขอให้ช่วยบอกด้วยว่าทางที่จะช่วยกันทำได้อย่างไรบ้างนอกจากบริจาคข้าวของ สามารถบริจาคเงินที่จะถึงชาวบ้านจริงที่บัญชีเลขที่เท่าไร ธนาคารอะไร ถ้าจะต้องไปช่วยในพื้นที่ ที่ไหนเดือดร้อนมากที่สุด และยังขาดอะไร
เท่าที่ดูข่าว เห็นชาว มหาวิทยาลัยนเรศวรได้ช่วยกันระดมข้าวของเพื่อช่วยผู้ประสบภัย
หลายพื้นที่ในประเทศไทยก็เคยเชื่อกันว่านำจะไม่ท่วมเหมือนกันเลยค่ะ
ทราบว่ามหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชรได้ระดมความช่วยเหลือจากบุคลากรในสถานศึกษาและชาวจังหวัดกำแพงเพชรในการร่วมบริจาคเงิน อาหารและของใช้จำเป็นให้กับผู้ประสบภัยอย่างเต็มที่ค่ะ หวังว่าจะช่วยบรรเทาความเดือดร้อนแก่ผู้ประสบภัยได้บ้างค่ะ
เห็นใจและฝากความห่วงใยพร้อมกำลังใจไปยังเพื่อนบ้านชาวจังหวัดอุตรดิตถ์ด้วยนะคะ คนพิษณุโลกกับคนอุตรดิตถ์ถือเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงกัน .. ยามที่ท่านเดือดร้อน เราพร้อมจะช่วยเหลือค่ะ
ของนิวก็เคยบ้านน้ำท่วมคะ บ้านนิวอยู่เพชรบูรณ์ เข้าใจว่าเวลาน้ำท่วมรู้สึกอย่างไร เมื่อ 2 -3 ปีก่อนนิวได้ยินข่าวจากทาง "สื่อ" เหมือนกันว่าระดับน้ำจะสูงขึ้นเรื่อย ๆ ให้อพยพผู้คนออกจากบ้าน แต่พ่อกับแม่นิวเค้าไม่ยอมไปคะ เค้าบอกว่าถ้าจะตายก็ขอตายที่บ้าน คืนนั้นนอนไม่หลับกันทั้งบ้านเลยคะ แต่แล้วระดับน้ำก็ขึ้นมานิ๊ดเดียวเอง เหอ ๆ
ขอขอบพระคุณทุก ๆ ท่านสำหรับกำลังใจที่มอบให้พวกเราครับ
ตอนนี้พวกเราหลาย ๆ ส่วนอยู่ในขั้นพื้นฟูสภาพครับ ล้างบ้าน ล้างเมือง ล้างจังหวัด บูรณะสาธารณูปโภค เสริมสร้างกำลังใจ เพื่อที่จะได้มีแรงสู้กันต่อไปครับ
ขอขอบคุณทุก ๆ ท่านอีกครั้งครับ
ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ
คนอุตรดิตถ์