กง |
กรง |
กริช |
กระจง (สัตว์ป่าคล้ายกวางตัวเล็ก ไม่มีเขา) |
กระจิริด |
กระจูด (ชื่อพืช) |
|||||||||
กระดังงา |
กระทง |
กะพง |
กระยาหงัน |
กะบะ |
กะละปังหา |
กะลาสี |
||||||||
กะหรี่ (ชื่อแกง) |
กาหยู |
กาหลา |
กำยาน |
กิดาหยัน |
กุญแจ |
โกดัง |
||||||||
กอและ , โกและ (เรือประมง) |
เงาะ |
จำปาดะ |
เจียระไน |
ฆ้อง |
ซ่าหริ่ม |
|||||||||
เซปัก (ตะกร้อ) |
ตลับ |
ตะเบ๊ะ |
ตำรา |
ทุเรียน |
น้อยหน่า |
ประทัด |
||||||||
ปะการัง |
ปาเต๊ะ |
มะเร็ง |
มังคุด |
รองเง็ง |
ลองกอง |
ละมุด |
||||||||
ละไม (มะไฟ) |
ลางสาด |
สละ |
สลาตัน |
สลัด (โจรปล้นเรือ) |
สะกด |
|||||||||
สาคู |
สังขยา |
โสร่ง |
หลุมพี (ระกำ) |
อุบะ |
อำพัน |
|
||||||||
ภาษาชวาในวรรณคดีเรื่อง อิเหนา |
||||||||||||||
กระยาหงัน |
กระระตะ |
กั้นหยั่น |
กิดาหยัน |
กุหนุง |
ดะหมัง(เสนา) |
|||||||||
ดาหงัน (สงคราม) |
ดาหลัง |
แดหวา |
ตำมะหงง |
ตุนาหงัน |
ติกาหรัง (เรือนแก้ว) |
|||||||||
นากาสาหรี (ดอกสารภี) |
โนรี (นกแก้ว) |
แบหลา |
บุหลัน |
ปันจุเหร็จ |
||||||||||
ปั้นเหน่ง |
ประเสปัน |
ปะตาปา |
ปะตาระกาหลา |
ปาเตะ |
ยิหวา (ดวงใจ) |
ระเด่น |
||||||||
ระตู (เจ้าเมืองน้อย) |
ละกูมะนิส (คนที่รัก) |
ละงิด (ฟ้า) |
สะกะระ (ดอกไม้) |
|||||||||||
สะตาระกาหรา (ดอกกรรณิการ์) |
สะตาหมัน (สวน) |
สังคาตี (พ่อ) |
สาหรี (งาม , น่ารัก) |
|||||||||||
อสัญหยา |
อสัญแดหวา |
อะหนะ |
อิเหนา (ชายหนุ่ม) |
แอหนัง (นางชี) |
ขอบคุนมาก ๆค้า
มีภาษาทมิฬที่ใช้ในภาษาไทยไมค่ะ (T~T)
อย่ากให้มีมากกว่านี้
อยากให้มีเนื้อหาว่าสังเกตภาษาชวายังไง ภาษาชวาเข้ามาในไทยทางใด