บ่อน้ำกับวิถีชีวิตสมัยก่อน
บ่อน้ำสมัยก่อนนับว่าเป็นศูนย์กลางการดำเนินชีวิต ของชุมชน หมู่บ้าน ทั้งใช้ในการดื่ม กิน อาบ ซักผ้า รดน้ำต้นไม้ เรียกว่าใช้อุปโภค บริโภค เป็นแหล่งเชื่อมความสัมพันธ์ พบปะรับรู้ข่าวสารกันก็ตอนมาตักน้ำ หาบน้ำ วันนี้ทำอะไรกิน วันนี้จะไปไหนกัน ใครเจ็บไข้ได้ป่วยไม่สบายบ้าง วันนี้ซื้อหวยใต้ดินเลขอะไร (ถ้าตรงกับวันหวยออก) ฯลฯ
พอถึงยุคสมัยที่มีไฟฟ้า มีปั๊มน้ำใช้แพร่หลาย มีประปาใช้ บ่อน้ำก็ถูกลืม น้ำในบ่อน้ำก็ไม่ได้ไหลเวียน เพราะสมัยก่อนใช้น้ำถุ้ง (ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่เคลือบด้วยชัน) ใช้ตักน้ำ น้ำมีการไหลเวียนโดยตักจากผิวน้ำ ทำให้น้ำใสไหลเย็นอยู่ตลอดเวลา ก็ เป็นวิถีชีวิตที่ถูกลืมกันไปแล้ว แลกกับผู้คนได้รับความสะดวกสบาย มากขึ้น มีเวลาหาเงินได้มากขึ้นมาจ่ายค่าไฟฟ้า ค่าปั๊มน้ำ ค่าเครื่องซักผ้ารุ่นใหม่ๆแทน
น้ำที่ได้จากบ่อน้ำแต่ละหยดสมัยก่อนต้องใช้แรงกายตัก ต้องหาบ ต้องหิ้วทีละถัง การใช้เป็นการใช้อย่างรู้ค่า ประหยัดเพราะต้องแลกกับความเหนื่อยยาก สมัยนี้เปิดปุ๊บไหลปั๊บ ไม่ต้องแบกต้องหาบหาม ใช้ง่ายขึ้น
เรื่องราวในอดีตสะท้อนให้เห็นความเปลี่ยนแปลงในยุคปัจจุบันยุคที่มีแต่ความสะดวกสบาย เก่ากับใหม่ เราจะเลือกแบบไหนกันดี มีร่องรอยมาฝากกันครับ
ความเห็น (3)
- สวัสดีครับ
- เดี๋ยวนี้วิถีและค่านิยมของคนเราเปลี่ยนไปเร็วมากนะครับ
- บางอย่างยังน่าจะดีและใช้ได้อยู่แต่คนเราก็ไม่สนใจกันเสียแล้ว
- ทุกอย่างต้องแลกเปลี่ยนกันด้วยเงิน
- สิ่งดีๆ หลายอย่างภูมิปัญญาดั้งเดิมไม่สนใจ
- ผมคิดว่าคนเราปัจจุบันเก่งน้อยกว่าคนสมัยเก่า
- พึ่งตัวเองแทบไม่ได้เลยสักนิด
- ไม่เชื่อลองหลับตา..แล้วนึกถึงตอนไฟฟ้าดับ / สัญญานโทรศัพท์ล่ม
- หรือน้ำมันราคาแพงมากๆ แค่เบาะๆ นี้ก็แล้วกัน
- ว่าคนเราจะเดือดร้อนกันแค่ไหน
- ยิ่งหลายคนพูดว่า ศก.พอเพียง ผมว่าเขาดีแต่พูดครับ
- บางคนอาจจะไม่เคยเข้าใจและลงมือทำเสียด้วยซ้ำ
- บางชุมชนบอกได้เต็มบากเต็มคำว่า จะทำ ศก.พอเพียง
- แต่ตอนนี้กำลังรอ งปม.อยู่
- อิอิ..แค่คิดก็หลงทางกันแล้ว
สวัสดีครับพี่สิงห์
เป็นเรื่องปวดหัวใจจริงๆครับพี่ จะทำศก.พอเพียงแต่รอความช่วยเหลือ รอ งปม.....มันยากตรงสอนวิธีคิดนี่แหละครับ อิอิ..
