คำสอนครู เรื่องความจริงใจ

ในตัวเรามีทั้งด้านมืดและด้านสว่าง เรายังไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์ เราจึงจำเป็นต้องฝึกฝนตนเองให้เห็นทั้งด้านสว่างและด้านมืดของตนเอง

วันนี้หนูมีสอบ Aseptic technique ตลอดเช้าพี่ให้เตรียมใจ แต่ไม่ให้ซ้อมอีกเพราะห้องต้อง เปิด Ozone เพื่อทำให้ห้องปราศจากเชื้อ หนูจึงนั่งทบทวนในตนเองว่า ที่ผ่านมาได้เรียนรู้อะไรบ้าง แล้วเขียนบันทึก ปกติเวลาหนูสอบ จะรู้สึกตื่นเต้นมาก ใจเต้น ตุ๊บ ๆ เหมือนจะกระโดดออกมาจากหน้าอก แต่วันนี้ความตื่นเต้นเบาลง แต่ไม่มากพอที่จะให้หนู เขียนงานได้จากใจ ความกังวลแวะมาเป็นระยะ ๆ ความคิดด้านลบขึ้นมาปรากฏเช่น “แกไม่ค่อยได้ซ้อม จะทำได้เหรอ” “จำได้แล้วเหรอว่าต้องทำยังไง” “ถ้าสอบไม่ผ่านแกจะทำยังไง” ทำให้หนูคร่ำครวญและคิดถึงคุณครู เอ่ยกับตนเองว่า “คุณครูขา หนูควรจะทำยังไง” แล้วก็มีเสียงปรากฏขึ้นมาในใจว่า

“หายใจซิ ภาวนา หายใจเข้าสบาย หายใจออกสบาย เวลานี้ไม่ใช่เวลาคิดฟุ้งซ่าน เวลานี้เป็นเวลาของการทำจิตใจให้เบิกบานผ่องแผ้ว”

หนูค่อย ๆ ลากลมหายใจ ประคับประคองสติ แล้วค่อย ๆ เขียนบันทึก เขียนเสร็จแล้วย้อนอ่าน อ่านอย่างไรก็ไม่รู้สึกว่า เนื้อความที่เขียนมันคือความจริงใจ มันดูหวานเกินจริง เหมือนหลอกลวง เหมือนสร้างภาพให้ดูดี ใช้ถ้อยคำสวยหรู อ่านยังไงก็ขาดชีวิตชีวา ผิดธรรมชาติธรรมดา เพราะทุกครั้งที่ระลึกถึงเรื่องดี ๆ สิ่งที่ปรากฏในใจจะเป็นอิ่ม ๆ เต็ม ๆ สบาย ๆ ซาบซึ้ง แต่ตอนที่ลงมือเขียนบันทึกนั้นมันไม่ใช่ จึงพักบันทึกนั้นไว้ก่อน

เพราะครูสอนว่า

ให้หัดทำอะไรที่เป็นความจริงจากใจ หัดยอมรับความจริง ในตัวเรามีทั้งด้านมืดและด้านสว่าง เรายังไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์ เราจึงจำเป็นต้องฝึกฝนตนเองให้เห็นทั้งด้านสว่างและด้านมืดของตนเอง แล้วส่วนใดที่เป็นด้านมืดให้ใช้ศีลและสติเป็นตัวกำกับ อย่าให้มันแหลมหน้ามาทำร้ายผู้คน ส่วนด้านสว่างให้ฝึกหัดแสดงออกเพื่อเป็นกำลังใจให้ตนเอง และผู้อื่น ฝึกไปเรื่อย ๆ แล้วจะทำได้อย่างเป็นธรรมชาติ อย่างนี้เรียก ปฏิปทา

ตอนบ่ายมีสอบ Aseptic technique หนูก็มีรู้สึกตื่นเต้น แต่ไม่ถึงขนาดประสาทเสียเหมือนเมื่อก่อน จึงตั้งใจเดินไปมาเคลื่อนไหวช้า ๆ อย่างมีสติ ตอนสอบภาคปฏิบัติ หนูเห็นตนเองสั่น ลมหายใจขาดเป็นวรรค ๆ บางช่วงมีหยุดดูลมหายใจ พอสอบเสร็จ พี่ช่วยชี้แจงข้อบกพร่อง แล้วผลสอบก็จะดูจากอาหารเลี้ยง ซึ่งต้องรอลุ้นกันในวันพรุ่งนี้ สอบเสร็จรู้สึกใจสบายขึ้นกลับมาอ่านบันทึกที่เขียนไว้ จึงตั้งใจเขียนบันทึกนี้ขึ้นมา เพื่อเตือนตนเอง ให้หัดมีความจริงใจ

กราบขอบพระคุณครูที่ให้ยาวิเศษที่เป็นเครื่องช่วยชีวิตได้ตลอดเวลา หายใจสบาย เป็นวิธีที่แก้ไขปัญหาทุกอย่างได้อย่างน่าทึ่ง ไม่ว่าผลสอบจะเป็นเช่นใด แต่สิ่งที่หนูได้เรียนรู้ในวันนี้มันดีจริง ๆ ค่ะ

ขอขอบพระคุณพี่ที่ช่วยสอนงานและสอบ ทำให้หนูได้เรียนรู้ใจตนเองได้ชัดเจนขึ้น

เขียนใน GotoKnow โดย ใบไม้ร้องเพลง
ใน พระคุณครู

คำสำคัญ (Tags): #ครูเพื่อศิษย์#ความจริงใจ#ตื่นเต้น#สอบ#หายใจสบาย

หมายเลขบันทึก: 310366เขียนเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2009 15:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 พฤษภาคม 2012 08:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่าน