ไม่สบายใจ...........เบื่อ....เซ็ง....อยากไปทะเล
พักผ่อนให้สบายใจ....ไปทะเล..ไปนอนฟังเสียงคลื่น
ไปนอนแนบกาย...ให้คลื่นไล้ผิวกายเล่น.....ไม่เห็นสบายใจขึ้นเลย..เอ้อ
แต่กลับมา...................................
แค่เจอมืออุ่นๆลูบผมเบา..และคำว่า..ไม่เป็นไรลูก.....แค่นี้อบอุ่นจนน้ำตาก็ไหล
ความไม่สบายใจก็แตกกระจายหายไปเหมือนฟองสบู่โดนลมโหม...
เพิ่งรู้ว่าความสบายใจอยู่ใกล้นิดเดียว....แค่นี้เอง
ขอบคุณ คุณ Udmran นะคะ
ขนตาป้องตามาตลอด แต่ตามองลอดไปหาสิ่งอื่น....
เมื่อหลุดเข้าในตา
ก็เบิ่งหามันอยู่ดี
มาตามไปท่องแม่แปด..คริคริ