วันที่ฟ้ามืดที่หนองจิก
เป็นวันที่ฟ้ามืดที่สุด ที.. หนองจิก อีกครั้ง กับ โรค มะเร้ง โรคที่สร้าง ความสูญเสีย
ครั้งยิ่งใหญ่ ให้กับชาวโรงพยาบาลหนองจิก แม้ว่า เราจะทำใจที่มีจะมีวันนี้แล้วก้ตาม
และที่สำคัญ เราไม่สามารถหยุดเรื่องราวทุกอย่างไว้ได้ ..
ผู้ป่วยมเเร็งระยะสุดท้าย 2 คนที่เป็นเจ้าหน้าที่ ของโรงพยาบาลหนองจิก เป็น ความ
หดหู่ใจ ของใครบางคน และใครหลายคนที่ยัง อาทรพวกเขา เวลา 22 ปี กับความ
สูญเสียที่ไม่มีวันกลับมาของพวกเขา
.. มันเป็นเช้าวันจันทร์ ที่ 26 ตุลาคม 2552 ที่ เราเดินเข้าตึกผู้ป่วยใน
เหมือนเช่นทุกวันที่ต้องเข้าไปดูคนไข้ ที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล แต่วันนี้ ไม่เหมือน
ทุกวัน เราพบว่า เจ้าหน้าที่ ทั้ง 2 คน ที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย นอนอยู่ห้อง
พิเศษ ติดกัน ทั้ง 2 ห้อง ... เริ่ม กังวล อีกครั้ง รีบเข้าไปในห้องพบว่า พี่ ทั้ง 2 คน
หายใจไม่ดีนัก ออกซิเจนที่ให้ไว้ ไม่ได้ทำให้ พี่ทั้ง 2 สุขสบายเลย
เราเดินมาตาม ผอก. ให้ไปดูพี่.. ทั้งสอง เพราะเริ่มมีลางสังหรณ์ บางอย่างที่ไม่ดีนัก
เราพยายามที่จะอธิบาย และ ให้ทางเลือก สำหรับการวางแผนในการใส่ท่อช่วย
หายใจ หากจำเป็น พี่ทั้งสอง ไม่ได้คล้อยตามมากนัก เขาพร้อมที่จะเดินไปสู่โลก
ใบใหม่ หากถึงเวลา แต่ เราทุกคน ไม่พร้อมที่จะยืนดู ความตายต่อหน้าที่เราไม่ได้ทำ
อะไร ให้เลย เวลา 11.30 น แพทย์ ได้ ช่วยใส่ท่อช่วยหายใจ และส่งต่อ
เจ้าหน้าที่คน แรกไป โรงพยาบาลปัตตานี และในคำคืนนั้น ก็ใส่ท่อช่วยหายใจ
ส่งอีกรายไป โรงพยาบาลปัตตานีเช่นกัน เราตามไปให้กำลังใจญาติ
และพี่สาวร่วม วิชาชีพ ... ด้วยอาการที่เราพบเห็น ไม่ได้ทำให้เรามีความหวังมากนัก
29 ตุลาคม เวลา 6.30 น เสียงโทรศัพท์ดังขี้น ขณะที่เรากำลังเดินกลับจากตักบาตรใน
ตอนเช้า มันเป็นลางสังหรณ์ ที่ไม่อยากรับโทรศัพท์มากนัก และแล้วเราก็ได้ยินเรื่อง
ราวที่คิดว่า ต้องได้รับรู้ สักวันหนึ่ง เพียงแต่ว่ามันรุนแรง กว่าที่คิด พี่ทั้ง สองคน
จากไปพร้อมกัน เราได้แต่ปลอบใจตนเองว่า เราได้ทำในสิ่งที่เราควรทำแล้ว
เพราะก่อนหน้านี้ เราได้มีโอกาส เป็นส่วนหนึ่ง ในการดูแลพี่ทั้งสอง ตามความสามารถ
ที่เรามีสูงสุด แม้ว่าเราจะมีเวลาที่ไม่มากนัก เพราะทั้งภาระงาน และมารดาที่ป่วย
หนักเช่นกัน พี่ทั้งสองได้มีดอกาส ฟังพระมาจำเริญอายุ ตอนเป็น
ซึ่งเราก็ได้แต่คาดหวังว่า เขา จะเห็นทางสว่าง ที่จะเดินไปสุ่โลกใบใหม่ อย่างมีความ
สุข และที่สำคัญ เขามีเพื่อนร่วมเดินทาง บนโลกใบใหม่..
ขอให้หลับเถิดพี่สาวที่น่ารัก ทั้ง สอง บางที่ โลกใบใหม่ของพี่ ทั้งสอง อาจมีพื้นที่
ที่สวยงามกว่า ณ ที่แห่งนี้ .. แล้ววันหนึ่งพวกเราก็คงได้พบกับพี่ทั้งสองอีกครั้ง
ในโลกใบนั้น เมื่อถึงเวลา
ความเห็น (4)
มาเยี่ยม มาชม
คนบ้านใกล้กัน
และมาอ่านเนื้อหาที่มีสาระ
ขอบคุณมากๆ
สวัสดีคะ ครูจิ๋ว ว่างๆ ก็แวะมารับบริการที่โรงพย่าบาหนองจิก บ้างนะคะ เอาเป็นตรวจสุขภาพประจำปี
หรือตรวจสุขภาพ ฟันก็น่าจะดีนะคะ แต่อาจหาพี่เอ๋ ไม่ค่อยเจอ เพราะพี่เอ๋ไม่ได้อยู่บริเวณ ด่านหน้า หรือจุดบริการ
ขอเป็น กลุ่ม ผู้สนับสนุนการพยาบาล ที่ดี และมีคุณภาพ .. ( พูดตามทฤษฎี )
สวัสดีค่ะ น่าสนใจ
"เอาเป็นตรวจสุขภาพประจำปี "
ว่างๆแล้วค่อยแวะไปจ้ะ ขอบคุณที่บอก
cheer....ให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
- น่าเสียดายบุคลากรดี ๆ