สำนึกดี สังคมดี

ให้พวกเขาได้ใช้”ความคิดเป็น ทำเป็น แก้ปัญหาเป็นด้วยตนเอง” และจงใช้คำว่า “สะอาด มารยาทดี มีความรู้เข้าไว้” หรือจะให้ตำแหน่งรับผิดชอบแก่เด็กๆเขาไปแล้วแต่สถานการณ์นั้นๆ"

สำนึกดี สังคมดี

สังคมจะดีได้ จะพัฒนาได้ก็ด้วยการปลูกฝังจิตสำนึกที่ดีดี หมายความถึงว่า เมื่อจะทำอะไรแล้วก่อนที่จะทำต้องอาศัยการคิด ถึงจิตใจบุคคลอื่นว่าเขาคิดกะเราอย่างไรก็คือการรู้เขา รู้เรานั่นเองฉะนั้นจึงปลูกฝังจิตสำนึกเด็กและเยาวชน ตั้งแต่อยู่ในวัยเรียน เช่น กฎระเบียบของสังคม กฎระเบียบในสถานศึกษา ฯลฯ

จิตสำนึกดีมาจากการฝึกฝนจากบุคคลในครอบครัว จากบุคคลในสังคม เช่น มีการนำเสนอกิจกรรมดีดีให้กับเด็กและเยาวชนตั้งแต่วัยเด็ก จะเล่าชีวิตส่วนตัวของผู้เขียนให้ฟังพอสังเขปนะคะตั้งแต่วัยเด็ก คุณพ่อ คุณแม่พาไปวัดบ่อยมากๆศีลธรรมที่ดีงามจึงถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กนะคะโตมาหน่อยเมื่อเรียนในระดับประถมศึกษา ทำกิจกรรมที่โรงเรียนได้ดีก็เพราะคุณครูช่วยปลูกฝังจิตสำนึกที่ดีให้นั่นเองค่ะ เหมือนที่ว่ากันว่า ครูคือพ่อและแม่คนที่สองนั่นเองค่ะ เมื่อเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นและตอนปลายอาศัยการทำกิจกรรมเยอะนั่นเอง กิจกรรมมีส่วนช่วยให้คนหรือเด็กและเยาวชนเป็นคนมีจิตสำนึกดี กิจกรรมมีอะไรบ้าง เช่น ความเป็นผู้นำ(ประธานนักเรียน )เล่นกีฬา ร้องเพลง การปฏิบัติธรรม การช่วยเหลือสังคม ฯลฯ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้หมายความว่า เรา(ผู้เขียน) จะทำกิจกรรมตามลำพังตนเองได้ต้องมีผู้ฝึกฝนให้ทั้งที่บ้าน ที่โรงเรียน ที่ทำงาน ไม่ใช่ว่าเฉพาะกิจกรรมเท่านั้นการเรียน การศึกษามีส่วนสำคัญเป็นอย่างยิ่งที่ทิ้งไม่ได้ กิจกรรมที่กล่าวมามีทั้งกิจกรรมการเรียน และกิจกรรมอื่นๆที่สร้างสรรค์เด็กและเยาวชน

กิจกรรมในห้องเรียนอาจมีหัวหน้าห้อง กิจกรรมอื่นๆก็ต้องให้ความสำคัญกับทุกๆคนโดยการให้ตำแหน่งพวกเขาไป คือให้ความสำคัญกับพวกเด็กและเยาวชนทุกคนนั่นเองโดยไม่เลือกปฏิบัติขึ้นอยู่กับสถานการณ์ โอกาสและจังหวะที่เราจัดกิจกรรม กิจกรรมใดที่เหมาะสมกับนักเรียนคนใด ก็ควรมอบหมายตำแหน่ง ความเป็นผู้นำให้พวกเขาไป เพราะการเป็นผู้นำโดยตำแหน่งช่วยสร้างจิตสำนึกดีดีได้เยอะเลยทีเดียวค่ะ

จิตสำนึกดีดีที่ถูกฝึกปฏิบัติมาตั้งแต่เด็กๆนั้นมีผลส่งต่อในชีวิตในอนาคตของเด็กและเยาวชน การฝึกให้เด็กเป็นผู้นำมาตั้งแต่เด็กๆมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง เพราะความเป็นผู้นำเป็นการสร้างจิตสำนึกได้เป็นอย่างดี พยายามให้เด็กและเยาวชนที่เราปกครองอยู่นั้น มีส่วนร่วมในความเป็นผู้นำในทุกกิจกรรม ให้พวกเขาได้ใช้”ความคิดเป็น ทำเป็น แก้ปัญหาเป็นด้วยตนเอง” และจงใช้คำว่า “สะอาด มารยาทดี มีความรู้เข้าไว้” หรือจะให้ตำแหน่งรับผิดชอบแก่เด็กๆเขาไปแล้วแต่สถานการณ์นั้นๆ

แต่อย่าลืมทำกิจกรรมจนทิ้งการเรียนนะคะเพราะว่า ”การเรียนนั้นมีค่า ถึงเวลาอย่าท้อถอยสุดทางที่รอคอย คือ อนาคตอันงดงาม”

เขียนใน GotoKnow โดย ภัทรานิษฐ์
ใน ประพฤติ ดีงาม ยุติธรรม

คำสำคัญ (Tags): #การศึกษา#การเรียนรู้#ครอบครัว#นักเรียน#ผู้นำ#สังคม#สังคมดี#สำนึกดี#เยาวชน#เรียนรู้

หมายเลขบันทึก: 309580เขียนเมื่อ 30 ตุลาคม 2009 01:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:48 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (24)

อัยการชาวเกาะ

เขียนเมื่อ 30 ตุลาคม 2009 06:17 น. ()

ผมก็ทำกิจกรรมสมัยเป็นนักเรียน เป็นหัวหน้ารองหัวหน้าตั้งแต่ชั้น ป.๕ จนจบ ม.ศ.๕ ทั้งๆที่อายุน้อยที่สุดในห้อง มันเลยทำให้เราทำงานได้ค่อนข้างดี สมัยลูกเรียนมหาวิทยาลัยผมสนับสนุนให้ลูกทำกิจกรรม แต่ครูของลูกว่าให้ขยันเรียนอย่าไปทำกิจกรรมให้มากนัก ผมบอกกับลูกว่าลูกทำไปเหอะ แต่สำคัญคือเรื่องรู้จักแบ่งเวลาให้เป็นเพราะคนที่ทำกิจกรรมจะเข้าสังคมง่าย ทำงานเก่ง แต่การเรียนก็ต้องไม่บกพร่อง คำว่าไม่บกพร่องไม่ได้หมายความว่าต้องเรียนดีแต่หมายถึงการเรียนอย่างรู้จักรับผิดชอบต่อตัวเองและผู้อื่น

มาสนับสนุนครูจิ๋วครับ