สังคมศึกษา หลักสูตรโบร่ำโบราณ

ตัวเลขน่าจะไม่ใช่ความจริงเสมอไป

ได้อ่านงานของ เบียร์ เกี่ยวกับการสัมภาษณ์นักศึกษาเข้าเรียน ทำให้ต้องมาเขียนเรื่องของผมด้วยหมือนกัน มีนักศึกษาสิบกว่าคนที่สมัครเข้าเรียน สังคมศึกษา แต่ที่มาให้การสัมภาษณ์จริงๆ ไม่ถึงสิบคน มีอยู่ ๑ คนที่อยากจารึกไว้ในที่นี้ เกี่ยวกับความมุ่งมั่น เด็กคนนี้มาจากจังหวัดสระแก้ว ตื่นตั้งแต่ตีสามเดินทางมาถึงมหาวิทยาลัยพร้อมกับแม่ อาชีพของครอบครัวคือแม่ค้า เด็กคนนี้ ถูกถามซ้าย ถามขวา ถามหน้า ถามหลัง จริงๆ แล้วเต็มใจรับ ๑๐๑ เปอร์เซ็นต์ แต่ที่ถามไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่า ยียวน (ผมเสียนิสัย) เขามุ่งมั่นที่จะเรียนสายนี้ อันนี้น่าภาคภูมิใจ ถ้าจะบ้าต้องบ้าให้ถึงที่สุด ดูเกรดเฉลี่ยไม่ถึง ๓ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ สิ่งที่ผมสนใจคือความมุ่งมั่นต่างหากเล่า ผมไม่เชื่อว่าตัวเลขจะวัดอะไรๆ ได้สมบูรณ์แบบจริงๆ เมื่อเปรียบเทียบกับเด็กอีกคนหนึ่ง จบมาจากศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน ได้เกรดเฉลี่ย สามกว่า เกือบสี่ 3.8 เมื่อถามไปถามมา ดูแล้วเธอน่าสงสาร ทั้งความรู้แบบไม่ตั้งตัว (ผมเคยสอนมัธยมมาก่อน จึงทราบเนื้อหาบางอย่างอยู่บ้าง) ทั้งการแต่งตัว ตั้งกิริยาของเด็กผู้หญิงสมัยใหม่ ทำให้ผมคิดในใจว่า ครูในอนาคตควรเป็นอย่างไรดีนะ ให้เข้ากับยุคสมัยหรือว่าเป็นอดีต แต่สิ่งที่ผมอยากจารึกคือ คนที่มีความมุ่งมั่นนั่นแหละ ทำให้อยากทุ่มเทชีวิตที่จะอุทิศเวลาทั้งหมดให้เด็กคนนี้จริงๆ เนื่องจากผมคือผลผลิตของชีวิตเช่นนั้นมาก่อน เรียนไม่เก่ง เรียนย่ำแย่ แต่ไม่ได้เป็นตัวคอยดึงเพื่อนในชั้นเรียนให้มีความรู้ต่ำลงมา มาวันนี้ ต้องขอขอบพระคุณครูบาอาจารย์ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้มาให้ แม้ทุกวันนี้จะรู้สึกว่า ยังไม่รู้อะไรเลยก็ตาม อาจารย์ในวันก่อนคงเหนื่อยกับผมมาอย่างมากมาย