ภาตใต้ตอนล่าง

นานแล้วที่ภาคใต้ตอนล่างเกิดกรณีการทำร้าย

ผมได้แต่ศึกษาทางสื่อโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ สิ่งที่ผมเตือนสติตัวเองเสมอคือ อย่าเชื่อโดยง่าย อย่างเมื่อเช้านี้รายการจมูกมดให้ความเป็นว่าเป็นประเด็นความขัดแย้งระหว่างศาสนา ผมคิดว่าประเด็นหลักมันน่าจะเป็นการถูกกระทำจากภาครัฐซ้ำแล้วซ้ำเล่ามากกว่า จนวันหนึ่งถังขยะใบที่ใส่ของเสีย รองรับของเสียมันเต็มจนเอ่อล้น ถังขยะมันสุดทนแล้ว จึงต้องหากวิธีการเพื่อให้ได้มาซึ่งอิสระภาพ แน่นอนละ การแบ่งแยกดินแดนเป็นเรื่องที่กระทำได้ยากและง่ายเกินไป

แรงกดดันที่สะสมมาเป็นเวลานาน ครั้นจะปะทุก็ต้องรุนแรงเป็นเรื่องธรรมดา อาวุธไม่มีก็ต้องหาวิธีการอื่น แต่นั่นแหละเหล่าผู้เป็นเจ้าหน้าที่รัฐรุ่นก่อนถอยร่นไปแล้ว คงเหลือแต่รุ่นใหม่ที่เข้าไปสัมผัสและรับกับแรงผลักจากความกดดันที่สะสมมาเป็นเวลานานนั้น ใครเล่าที่จะถูกกระทำ คนที่สมัครใจเข้าไปไกล่เกลี่ยเพื่อให้เกิดสันติสุขนั่นแหละ ไม่ใช่ตัวร้ายของรัฐในรุ่นก่อน

คำวิงวอนคงไม่อาจช่วยให้ใจที่มืดดำเก็บกดมาเป็นเวลานานจืดจางลงไปได้ กับสิ่งที่รัฐพยายามทำดีให้กับชาวบ้านเพียงช่วงปี สองปี มันเทียบกันไม่ได้กับภาวะที่ถูกกระทำหลายปี

จึงขอให้เหล่าผู้ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของรัฐทุกหน่วยพึงสังวรณ์ไว้ เราคือผู้ให้บริการไม่ใช่เจ้านายหรือผู้ยิ่งใหญ่ที่มีอิทธิพลเหลือมนุษย์มนาด้วยกัน คนเหมือนกัน พูดกันดีๆ ก็น่าจะได้

รัฐไม่ได้ช่วยเหลืออะไรฉันเลย ซ้ำร้ายยังทำลายชีวิตจิตใจของผู้เป็นคนเหมือนกันอีก พอทีเถอะ นี้กระมังคือสิ่งที่คนจำนวนหนึ่งทางภาคใต้ตอนล่างคิดอยู่

อย่าโทษใครเลย ขอให้มีความสุข อย่าได้เบียดเบียนกัน ให้อภัยกันเท่าที่จะทำได้ อย่าได้มีทุกข์จองล้างจองผลาญกันเลย