ความแตกต่างระหว่างการเป็นข้าราชการแบบเก่ากับข้าราชการแบบใหม่
ผู้เขียน จำได้ว่า เมื่อตอนที่ผู้เขียนยังเป็นเด็ก ลุงของผู้เขียนเคยบอกว่า เป็นลูกผู้หญิงให้เรียนสูง ๆ (หมายความว่า เรียนให้ได้วุฒิ ป.ตรี/โท/เอก) จะได้ไม่ลำบากและก็ไม่ต้องไปพึ่งพาผู้ชาย (สามี) ถ้าเรียนสูงแล้วสอบเข้ารับราชการ แล้วจะได้เป็นเจ้าคนนายคน คำว่าเป็นเจ้าคนนายคนฝังหัวผู้เขียนว่า จะได้ทำงานดี ๆ ทำงานใน Office ไม่ต้องไปลำบากอยู่กลางทุ่งนา ซึ่งพ่อ - แม่ ของผู้เขียนมีอาชีพเป็นชาวนา (มีที่นาประมาณ 100 กว่าไร่) ท่านไม่เคยให้ลูก ๆ ไปทำนา เรียกว่าจนบัดนี้ ผู้เขียนยังดำนา หรือสานภารกิจของบรรพบุรุษไม่ได้เลย (นับว่าเป็นความคิดที่ผิด ถ้าผู้เขียนได้ทดลองทำนาอาจจะได้ประสบการณ์อีกด้านหนึ่งก็ได้ ซึ่งผู้เขียนได้แต่ให้คนอื่นเช่าที่นา โดยไม่ได้ลองทำเองสักที แต่ไม่แน่อีก 13 ปี เกษียณอายุ อาจจะคิดลองไปทำดูไม่รู้ว่าจะไหวหรือเปล่า) ท่านไม่ต้องการให้ลูกสาวไปลำบากเหมือนกับท่าน (ท่านบอกว่าให้ พ่อ - แม่ ลำบากเพียงผู้เดียว) ท่านพยายามส่งผู้เขียนและน้องสาวเรียนจนจบ และมีงานทำจนถึงปัจจุบันสมดังเจตนารมณ์ของท่าน
สำหรับน้องของผู้เขียนก็ได้งานทำที่บริษัทมีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ส่วนผู้เขียนได้สอบเข้ารับราชการตามที่ลุง, พ่อ - แม่ ของผู้เขียนตั้งใจ ความตั้งใจของท่าน ท่านเข้าใจว่ารับราชการแล้วจะได้เป็นเจ้าคน - นายคน ซึ่งสมัยก่อนเวลาพ่อ - แม่ ไปทำธุระที่อำเภอหรือติดต่อราชการที่ส่วนราชการในอำเภอแทบจะต้องกราบกรานเข้าไปหา ยกมือไหว้ปะหลก ๆ ท่านคงฝังใจว่าผู้ที่ท่านไหว้นั้น เป็นเจ้าเป็นนาย เมื่อผู้เขียนได้รับราชการ บิดาของผู้เขียนยิ้มแก้มแทบปริ ท่านคงดีใจ สมใจ "ที่ลูกของข้าก็ได้เป็นเจ้าคน - นายคน กับเขาบ้างเหมือนกัน"
แต่อนิจจา...การรับราชการสมัยใหม่มิใช่เป็นเหมือนเช่นแต่ก่อน รัฐได้ปรับเปลี่ยนการปฏิรูประบบราชการ ล้างคำว่า "เจ้าคน - นายคน" โดยใช้หลักการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี มีสมรรถนะหลัก 5 สมรรถนะ ได้แก่ การมุ่งผลสัมฤทธิ์ของงาน การบริการที่ดี ความเชี่ยวชาญในงานอาชีพ จริยธรรมและการทำงานเป็นทีม สำหรับสมรรถนะประจำกลุ่มงานมีอีกหลากหลายสมรรถนะ ซึ่งแต่ละสมรรถนะก็เป็นไปตามตำแหน่งของแต่ละบุคคล จึงทำให้เห็นความแตกต่างระหว่างการทำงานในสมัยก่อนกับสมัยปัจจุบันมากขึ้น ในสมัยก่อนการวัดผลงานยังไม่ชัดเจน (ความจริงแล้วผู้เขียนคิดว่าผู้ที่รับราชการในสมัยก่อนเขาก็ทำงาน เพียงแต่วัดผลงานยังไม่เป็นรูปธรรมเท่านั้นเอง ผู้เขียนขอ comment ว่าเป็นบางคนน่ะบางคนก็เป็นแบบที่เขาว่า ทำงานแบบเช้าชามเย็นชามเลยพลอยทำให้ภาพของข้าราชการคนที่ดี ๆ เขาติดลบไปด้วย) แต่สมัยใหม่ผลงานและหลักฐาน ฯ จะชัดกว่าสมัยก่อน แต่ทั้งนี้ ผลงานก็ขึ้นอยู่กับผู้บริหารที่จะมีความยุติธรรมมากน้อยแค่ไหนต้องด้วยจิตสำนึกและการยึดหลักการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี หรือหลักธรรมาภิบาล (Good Governance) ที่ผู้บริหารต้องยึดถือปฏิบัติแล้วล่ะ...
ทำให้เห็นว่าการรับราชการสมัยก่อนกับสมัยใหม่แตกต่างกันมาก โดยที่รัฐมุ่งเน้นว่าระบบราชการไทยในอนาคตต้องสู่สากล...ข้อนี้สิ...ดูมันยิ่งใหญ่มาก ผู้เขียนขอฝากไว้กับเยาวชนหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐรุ่นใหม่ก็แล้วกันว่า...ฝันให้ไกล ไปให้ถึง...ก็แล้วกัน เรียนรู้เสริมทักษะ ด้านภาษา คอมพิวเตอร์ ให้มาก ๆ เพื่อเป็นการพัฒนาต่อตนเอง และประเทศชาติค่ะ...
ความเห็น (4)
ตอนนี้หน่วยงานผมมี PMQA ด้วยนะครับ
ขอบคุณค่ะ คุณ small man...
ใช่ค่ะ เพราะเป็นการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ไงค่ะ
ดิฉันว่าดีนะค่ะ วัดผลงานกันจะ จะ... แต่อยู่ที่ผู้บริหารด้วยนะค่ะ
ต้องเร่งฝีมือเต็มที่เลยค่ะ ถ้าผู้บริหารไม่เล่นด้วย องค์กรไปได้ยากค่ะ
หมวดแรก ผู้นำ ไงค่ะ
nayniranam
เรียนท่าน ผอ.บุษ
ใช่แล้วครับท่าน ผอ.บุษ ข้าราชการยุคใหม่ต้องทันสมัย หูตากว้างไกล การมุ่งผลสัมฤทธิ์ของงานและการReportถือว่าเป็นสิ่งจำเป็น และการบริการที่ดีถือว่าเป็นเสน่ห์ของการทำงาน ความเชี่ยวชาญในงานอาชีพเป็นสิ่งจำเป็นมีหน้าที่อะไรต้องเชี่ยวชาญในด้านนั้นๆ รวมทั้งความมีจริยธรรมและคุณธรรมถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งประเทศเราที่มีความวุ่นวายอยู่ในขณะนี้เพราะคนขาดคุณธรรม เห็นแก่ตัวและพวกพ้อง ตลอดจนการทำงานเป็นทีมก็มีความจำเป็นงานถ้าประสบผลสำเร็จแต่ทำคนเดียวแล้วมันจะสู้ "'งานนี้สำเร็จได้เพราะพวกเราโว้ย" ใช่ไหมครับ ขอขอบคุณท่าน ผอ.มากครับที่ขยันเขียนผลงานวิชาการมาให้อ่านป็นประจำ.............
จาก nayniranam
สวัสดีค่ะ...คุณ nayniranam...
ขอบคุณค่ะ...เป็นสมรรถนะหลักในการทำงานของข้าราชการไทยไงค่ะ...