๔๑. ช่วยงานวัด
...อันบุญทาน การกุศล ควรทำเถิด
เราตายเกิด ชาติไหน ๆ ไม่หมองศรี
รูปจะสวย รวยทรัพย์ ปัญญามี
เป็นคนดี พร้อมได้ ทั้งกายใจ...
กลอนข้างบนดังกล่าว ผู้เขียนได้พูดชักชวนให้ผู้ใจบุญได้มาร่วมทำบุญในวันที่ ๔ ตุลาคม ๒๕๕๒ ที่ผ่านมา โดยได้ไปรับคำขอจากท่านพระครู ให้ไปช่วยพูดในวันตักบาตรเทโวโรหณะ ให้ด้วย ผู้เขียนเองก็แบ่งรับแบ่งสู้ นมัสการท่านว่า โยมก็พูดไม่เก่ง แต่ก็พอพูดได้ หากให้ช่วย ก็จะพูดได้เท่าที่ทำได้
วันนั้น จึงได้พูดชักชวนญาติโยมที่มาทำบุญที่วัดศาลาเย็น ที่มีจิตศรัทธา และประสงค์จำนงค์หมายที่จะร่วมสร้างโรงอาหาร และศาลาเอนกประสงค์ร่วมกับทางวัดและท่านพระครูได้ร่วมทำบุญ
วัดดังกล่าวได้มีการก่อสร้างศาลาเอนกประสงค์ และโรงอาหาร เพื่อให้ประชาชนทั่วไปที่มาบำเพ็ญบุญที่วัด จะได้ใช้สอย ซึ่งปีที่ผ่านมาผู้เขียนได้เคยไปช่วยพูดบอกบุญประชาชนทั่วไปที่มาทำบุญ ได้ร่วมกันทำบุญก่อสร้างศาลาเอนกประสงค์ ปรากฎว่าปีนี้ได้ก่อสร้างเสร็จแล้ว จะเหลือเฉพาะติดตั้งพัดลมที่เพดานเท่านั้น
ส่วนโรงอาหาร ปรากฎว่าท่านพระครูและพระลูกวัดได้ช่วยกันก่อสร้างเอง และยังได้รับความอนุเคราะห็จากกองพันทหารช่าง กองทัพภาคที่๒ มาช่วยในการก่อสร้างบางส่วนด้วย โดยไม่ได้อาศัยช่างเอกชนแต่อย่างใด ได้ดำเนินการก่อสร้างเสร็จไปเกือบจะทั้งหมดแล้ว แต่ยังขาดปัจจัยที่จะไปชำระค่าพัสดุอยู่บางส่วน จึงได้บอกบุญญาติมาในวันนั้น
...ถ้าทำดี บุญมี กุศลช่วย
เอื้ออำนวย กุศลชุป อุปถัมภ์
พ้นเปรตสัตว์ อสุรา กุศลนำ
ช่วยจุนค้ำ สู่สวรรค์ ขั้นนิพพาน..
ผลปรากฎว่าได้มีประชาชนผู้ใจบุญมาร่วมทำบุญก่อสร้างศาลาและโรงทานร่วมกับทางวัดเป็นจำนวนไม่น้อย และได้อำนวยอวยพรเป็นภาษาโคราชไว้ว่า
...ขอให้ท่านและครอบครัวอยู่เย็นเป็นสุขสนุกสนาน ความเจ็บอย่าได้ ความไข่อย่ามี ของชั่วอย่าได้เห็น ของเหม็นอย่าได้พ้อ ให้อยู่ดี่กินดี๋ นึกอย่างไหนขอให้ได้สมปรารถนาเน้อ...
...ขอให้ได้เป็นเจ้าคนนายคน ไปทางไหนขอให้มีคนเดินนำหน้า ให้มีขี่ข่าเดินตาม ไปทางไหนมีแต่คนรัก ไม่มีคนชัง ให้มีอายุมั่นขวัญยืน ให้ได้ผัวผู้ฮู่ ให้ได้ชู้ผู้งาม เน้อ..
