เส้นทางที่เลือกเดิน..สวยงามหรือไม่?(แล้วแต่มุมมอง)
แม่มดน้อย...มาแล้วจ้า.. ช่วงนี้ทำใจได้แล้วละก้อว่างเลยมีเรื่องมาโม้ให้พี่ๆอ่านกัน...แบบเพลินๆ ถ้าเบื่อละก้อเดี๋ยวมีงอน..ไม่เขียนอีกเลย (ล้อเล่นจ้า)....เคยมั๊ย?ที่ตามหาบางสิ่งบางอย่างแต่ไม่เคยเจอ..หรือว่าเจอแต่ไม่แน่ใจว่ามันจะมั่นคงรึเปล่า...หนูเป็นคนนึงที่ค้นหารักแท้....ว่ามีจริงรึเปล่า? เพราะหนูมีรักแท้ที่จะให้ใครคนนั้น....หนูเคยบอกเพื่อนว่ารักของหนูคือ รางวัลที่ 1 ประเภทรักแล้วจนตายก็ไม่เลิกรัก...แต่หนูไม่เคยเจอใครที่รักหนู..ในแบบเดียวกัน...มันท้อและก็เหนื่อย....แล้วก็มาถึงจุดเปลี่ยนในชีวิตของหนูในวันที่แม่สิ้นใจมีเพื่อนรักอยู่ข้างๆหลายคนทั้งๆที่เป็นเวลาหลังเที่ยงคืน....นี่ก็เป็นรักที่ไม่มีข้อแม้อย่างหนึ่ง....
แต่ที่หนูกำลังจะบอกก็คือ...รักแท้ที่เราทุกคนค้นหานั้น..ความจริงอยู่ใกล้ตัวเรามากจนบางครั้งเรามองข้ามไป....นั่นคือความรักของพระพุทธองค์..วันหนึ่ง...หนูได้ไปกราบหลวงปู่บุญฤทธิ์ ที่สำนักสงฆ์สวนทิพย์ ปากเกร็ด วินาทีแรกที่ได้เห็นมันเป็นสัมผัสที่อบอุ่นเต็มไปด้วยความรู้สึกสบาย...
ท่านเป็นอริยสงฆ์สายวัดป่า(หลวงปู่มั่น) ตอนนี้ท่านอายุ 96 แล้วแต่ยังแข็งแรงในทุกวันตอนบ่ายสามโมงท่านจะสอนเรานั่งกรรมฐาน โดยท่านเป็นองค์นำ.... ณ ที่แห่งนี้เองที่หนูเจอรักแท้..ที่ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น มีแต่ความเมตตาที่ท่านส่งมาให้โดยไม่มีแม้แต่คำพูด...รักที่ไม่มีวันจบสิ้น...ให้โดยไม่ต้องตอบแทน...ปกติหนูจะนั่งสมาธิเป็นประจำที่ห้องพระ หรือไม่ก็ที่วัดบวรนิเวศ...แต่ตอนนี้หนูมีหลวงปู่เป็นครูบาอาจารย์..
หนูยังได้มีโอกาสฝึกกรรมฐานกับหลวงปู่บุญเพ็ง กัปปโก วัดป่าวิเวกธรรม ขอนแก่น และได้กราบหลวงตามหาบัว...ได้เห็นท่านแล้ว...ทำให้ยิ่งเข้าใจในการปฏิบัติตนที่งดงามของพระที่เป็นอริยสงฆ์....หนูเลือกที่จะเดินในเส้นทางสายธรรม เลือกที่จะปฏิบัติ...แล้วหนูก็พบว่าหนูมีความสุข..ความสงบ...เป็นการค้นพบที่ทำให้รู้ว่า..รักแบบคนรัก..มันยังมีความทุกข์..มีทะเลาะกัน สุขทุกข์สลับกันไป ไม่จบสิ้น...หนูไม่รู้ว่าแม่เป็นยังไงแต่การปฏิบัติของหนู...สามารถแบ่งปันให้กับแม่ได้และยังให้ได้อย่างไม่มีขีดจำกัด...การให้บุญกุศลผลที่ได้รับก็คือความสุขใจ...ดีใจที่ทำสิ่งดีๆให้กับคนอื่นๆได้..โดยเฉพาะกับคนที่เรารัก...เราสามารถให้..และให้...โดยไม่ทำให้ใครรำคาญใจ..เพราะเราให้ด้วยจิตอันเป็นกุศล มันเป็นการยกระดับจิตใจ....และนี่คือการค้นพบรักแท้ของหนู รักที่หนูวิ่งหาจนเหนื่อย...วันนี้หนูเลือกที่จะรักในการอยู่ใต้ร่มเงาที่ร่มเย็น...ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า....เมื่อเราคิดดี..ปฏิบัติดี..สิ่งต่างๆรอบตัวก็ดีตามไปด้วย...เราไม่จำเป็นต้องรอจนแก่แล้วค่อยเริ่มต้น...เริ่มต้นวันนี้...ถ้าวันนึงเราต้องจากไปโดยไม่รู้ตัว..อย่างน้อยบุญที่เราสร้างไว้ก็ยังมีติดตัวไป...นอกนั้นเราเอาไปไม่ได้ซักอย่างแม้แต่คนที่เรารักหรือทรัพย์สมบัติ...และนี่คือคำตอบที่ว่าหลังแม่ตาย....หนูตอบแทนบุญคุณแม่ด้วยอะไร....หนูทำบุญสร้างกุศลและนั่งวิปัสนากรรมฐานให้พระเจ้าอยู่หัว ให้พ่อแม่และให้กับคนที่หนูรัก..รวมถึงคนอื่นอีกมากมายทุกวัน....หนูค้นหาตัวเองเจอแล้ว...พี่ๆที่อ่านหาตัวเองกันเจอรึยังคะ...
ความเห็น (3)
สำหรับชั้นไม่ต้องตามหาความรักเพราะชั้นเจอความรักแล้วว่ะ
"รักแท้คือแม่ข้า รักต่อมาคือแม่โขง"
ก่อนอื่นต้องขอแสดงความเสียใจกับแม่มดน้อยที่สูญเสียบุคคลที่รักและมีค่าที่สุดในชีวิต แต่คุณคือคนที่เข้มแข็งผ่านพ้นวันเวลาแห่งความสูญเสียมายืนอยู่ ณ วันนี้ได้ จึงได้อ่านบันทึกของแม่มดน้อยอีกครั้ง การติดตามอ่านบันทึกของแม่มดน้อยทำให้ได้รับทราบเรื่องราวและเรียนรู้ในหลายแง่มุม หลายมิติ เตือนสติให้กลับมามองบุคคลที่เราอาจละเลยไป นี่เป็นการสนทนา (ฝ่ายเดียว) ฉบับที่สอง แต่ไม่เป็นไร หากแม่มดน้อยได้อ่านก็สามารถรู้ได้ว่ามีคนแอบชื่นชมอยู่เงียบๆ ยังไงก็เขียนบันทึกมาให้อ่านเรื่อยๆแล้วกันนะ เล่าเรื่องสมัยเก่าๆก็ได้ หรือประสบการณ์สนุกๆก็ดี แต่จริงๆชอบอ่านเรื่องความรู้สึกนึกคิดที่เคยเล่าไว้ให้ฟังในบันทึกฉบับก่อนๆ อ่านบางเรื่องแล้วรู้สึกแสบๆคันๆดี ได้เข้าใจความคิดในบางแง่มุมที่สัมผัสได้ด้วยตัวอักษร จะติดตามต่อไปนะ ฉบับนี้แค่นี้ก่อน สวัสดี
ขอขอบคุณนะคะ...สำหรับกำลังใจที่คุณนิรนามมอบให้...นี่แหล่ะคือน้ำใจของคนไทย
เราจะไม่ทิ้งกัน....และมันก็คือสิ่งที่ทำให้รู้ว่า..ถ้าคนเรา..เปิดใจ..เปืดตาให้เป็นกลาง
ก็สามารถยอมรับตัวตนของบางคนได้...ว่าคนเราในแต่ละช่วงมีหลากหลายความรู้สึกที่มากระทบ
เรามาเป็นเพื่อนกันก็ได้นะคะ....เผื่อบางที่แม่มดตัวน้อยคนนี้ก็ยังมีที่ที่ร่มเย็น...เอาไว้ให้เพื่อน
ที่เหนื่อยนัก...มาแวะพักและทักทาย...พอดีขึ้นค่อยกลับไปสู้กับสิ่งรอบตัวกันอีกรอบ
หรือจะแวะเข้ามาทักทายเฉยๆก็ได้...อย่างน้อยคงมีความรู้สึกที่ดีจากแม่มดน้อยติดกลับไปบ้าง
เอาไว้ยิ้มกับตัวเองไงคะ...ว่าอย่างน้อยก็มีเพื่อนเป็นถึงแม่มดเชียวนะเนี่ย....ยิ้มแล้วใช่มั๊ยล่ะ
แม่มดก็จะนำกำลังใจที่ได้รับครั้งนี้ไว้สู้ต่อ...สู้..สู้