“...แล้วความลับในใจของเธอ มีฉันอยู่บ้างไหม
โปรดบอกความในใจ ให้ฉันรู้ทีนะเธอ...”
ฉันเชื่อว่าคนเราทุกคนมีความลับด้วยกันทั้งนั้น และหนึ่งในนั้นก็มีฉันอยู่ด้วย
อ๊ะ ๆ อยากรู้ล่ะสิ...เอียงหูมาใกล้ ๆ ฉันจะเล่าให้ฟัง
( เอ...แล้วอย่างนี้มันยังจะเป็นความลับอีกไหมเนี่ย??? )
...ฉันเป็นคนเก็บความลับเก่งนะ....คุณ ๆ ไว้ใจได้ (แค่ 10 วินาที)
ไม่เชื่อเหรอ... (โทษที ไม่มีพยานยืนยัน)
ก็ใคร ๆ ต่างก็ชอบเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฉันฟัง แล้วก็ตบท้ายด้วยประโยคที่ว่า
“อย่าไปบอกใครนะ” เอาละซี...ฉันจะทำยังไงดี
โชคดีนะที่ฉันเป็นพวกปลาทองความจำสั้น
หลายเรื่องก็เลยถูกลบไปจาก Memory
...แต่มีความลับอยู่เรื่องหนึ่ง ที่ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดใจ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ก็เป็นเรื่องคนใกล้ตัว...เพื่อนสนิทของฉันนี่แหละ
คุณขา...คุณจะทำอย่างไร ถ้าบังเอิญไปรู้ว่าสามีของเพื่อนแอบซุกกิ๊กอยู่
หลักฐานก็ไม่มี พยานก็ไม่กล้า พูดไปก็กลัวเป็น “สุนัขหัวเน่า”
ก็เลยต้องเก็บไว้อย่างนั้น....จนเวลาผ่านไป....ผ่านไป....
แล้วคุณล่ะ...มีความลับกับเขาบ้างไหม
ถ้าอยากให้ฉันช่วยเก็บก็ได้นะ ไม่คิดดอกเบี้ย....
ไม่มีความลับ แต่อยากรู้ความลับคนอื่นจัง
ยิ่งลับมาก ..ยิ่งอยากรู้มาก
อิอิ นี่ขนาดเก็บความลับเก่ง แล้วก็ล้วงความลับเก่ง สงสัยความลับคงจะไม่มีในโลกจริงๆ ถ้ารู้ว่า สามีเพื่อนไปแอบซุก กิ๊ก ไว้เหรอ อย่าไปยุ่งเกี่ยวเชียวนา อีกหน่อยเขาคงเบื่อกันมั้ง หรือปล่อยเขาไปเถอะ หรือจะไปหวงแทนเพื่อน ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เดี๋ยวกรรมก็จะสนองเขาเอง
ขอบคุณนะคะที่เข้าไปเยี่ยม ฮาพระพยอม ตอน ฟังไม่มีมารยาท และเทศนาที่สั้นที่สุด ขอบคุณคะ ทำไมไม่บอกประวัติ มีความจริงใจหรือเปล่าน้า....ไม่รู้เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
ไป ไปอ่านเอาข้อคิด พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ของชีวิต กดตามได้เลย อ่านย้อนหน้าย้อนหลังก้ได้http://gotoknow.org/blog/lelaxy/303467