คำพูดของคนเราเป็นสิ่งที่สำคัญมากเลยนะ ไม่งั้นคงไม่มีสำนวนที่ว่า
" ก่อนพูดเราเป็นนายมัน แต่เมื่อพูดไปแล้วมันจะกลายเป็นนายเราโดยไม่รู้ตัว"
ประโยคนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนสามารถพิสูจน์ได้นะ ดังตัวอย่างที่เราจะยกมาเล่า
มีครอบครัวหนึ่งอยู่กันอย่างอบอุ่นมาตลอด ครอบครัวนี้มีลูกสาวคล้องใจแค่คนเดียว
และเธอคือหัวแก้วหัวแหวนของทุกคน พ่อแม่เลี้ยงดูแลเธอมาอย่างดี
เพื่อหวังว่าวันนึงที่เด็กน้อยคนนั้นโตขึ้นเธอจะเป็นที่พึ่ง และเป็นความหวังเดียวของคนในบ้าน
เมื่อเด็กหญิงโตขึ้น เธอก็เป็นดั่งใจของพ่อแม่ทุกอย่าง เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนจนกระทั่งเธอจบการศึกษา เธอเริ่มรู้แล้วว่าชีวิตเธอนั้นเธอควรมีสิทธิ์ได้เลือกทางเดินของตัวเองบ้าง เพราะที่ผ่านมาเธอเดินตามทางที่ทุกคนเห็นว่าดี เห็นว่าสวยงาม
เธอจึงเลือกทำงานที่ใจเธอรัก แม้ว่ามันจะขัดกับความคิดของทุกคน เธอยังดื้อที่จะทำมัน และเลือกที่จะพิสูจน์ ให้ทุกคนได้เห็นว่าเธอทำมันได้และทำมันได้ดี เธอจะทำให้ทุกคนสบาย
จนมาถึงทางสุดท้าย เธอถูกบีบให้ออกจากงานซึ่งคนที่บีบบังคับเธอหาใช่ใครที่ไหนไม่นั่นคือผู้ให้กำเนิดของเธอ ด้วยเหตุผลเพียงแค่ว่า งานที่เธอทำอาจจะไม่มีอนาคตไม่เหมือนงานที่ท่านเลือกไว้ให้ สุดท้ายเธอจึงยอมทิ้งมันเพียงเพราะได้เห็นน้ำตาของท่านทั้งสองและคำพูดที่ว่า "ฉันเสียแรงที่วางความหวังไว้กับแก สุดท้ายแกก็ไม่ต่างจากคนที่คอยทำร้ายจิตใจคนเป็นพ่อเป็นแม่ หรือแกจะรอให้ฉันหรือพ่อแกต้องตายลงไปก่อนแกถึงจะสำนึก "
และคำพูดเหล่านั้นก็คอยทำร้ายจิตใจเธอมาตลอด เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินของตัวเอง เธอไม่ต่างอ่ะไรกับ ตุ๊กตาที่ที่แล้วแต่จะโดนป้อนคำสั่งลงไปไม่มีสิทธิทำนอกเหนือจากคำสั่ง เมื่อเธอขัดใจสุดท้ายคำพูดประโยคเหล่านั้นมันก็จะตามมาและมันจะมาเพิ่มเรื่อยๆเธอกลายเป็นคนเลวในสายตาของคนสองคนที่มีอิทธิพลกับชีวิตเธอมากที่สุดไปตั้งแต่เมื่อใหร่ โดยที่เธอไม่เคยรู้ตัวเลยเธอแค่อยากจะบอกว่า อย่าพูดว่าเธอเป็นคนเลว เธอเป็นคนทำร้ายใคร เธอเพียงแค่ต้องการทำในสิ่งที่อยากทำบ้าง และเธอรู้ว่าสิ่งนั้นไม่ได้ทำให้ท่านต้องอับอายขายหน้าเลย อย่าทำร้ายเธอด้วยคำพูดที่มันเสียดแทงใจ
คำพูดเพียงไม่กี่คำที่เราเอ่ยออกไปแม้ช่วงเวลานั้นเราจะไม่ได้คิดอะไรเลย แต่เราหารู้ไม่ว่าคำๆนั้นอาจทำให้คนที่ฟังอีกคนนึงต้องจบชีวิตลงเลยก็ได้ อย่าปล่อยให้ตัวเองต้องเป็นคนที่ทำร้ายคนที่เรารักมากที่สุดด้วยคำพูดของเราเอง
ไม่มีความเห็น