การนำนโยบายไปปฏิบัติจะขึ้นอยู่กับขั้นตอนที่เกี่ยวข้องอยู่ในสองระดับคือ
1.ในระดับมหภาค ( Macro ) มีปัจจัยดังนี้ 1.1 การแปลงนโยบาย เช่นแนวปฏิบัติ แผนงาน โครงการ การแปลงนโยบายไปสู่การปฏิบัติให้หน่วยงานราชการเป็นผู้รับผิดชอบ มีความสำคัญมาก สาเหตุของการแปลงนโยบายที่เบี่ยงเบนไปจากวัตุประสงค์อาจเกิดจาก ความคลุมเครือไม่เจาะจงของนโยบาย ความหลากหลายในเป้าหมายซึ่งอาจทำให้เกิดความขัดแย้งกันเองหรือการจัดอันดับความสำคัญไม่ถูกต้อง หน่วยงานผู้รับผิดชอบมีความเข้าใจในนโยบายมากน้อยเพียงไร และความร่วมมือหรือความจริงใจในการนำนโยบายไปปฏิบัติ 1.2 การยอมรับ การกำหนดนโยบายจากส่วนบนในระดับกระทรวง ไปสู่ทบวน กรม หรือราชการบริหารส่วนกลางสู่ส่วนท้องถิ่น ตามแนวทางหรือแผนงาน โครงการแต่ละระดับ การจะให้หน่วยงานปฏิบัติระดับล่างหรือหน่วยงานในส่วนท้องถิ่นยอมรับ ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการเช่น ลักษณของหน่วยงาน สภาพแวดล้อม เศรษฐกิจ สังคม การเมือง หรือประโยชน์ที่ท้องถิ่นจะได้รับ การยอมรับจะทำให้การปฏิบัติสอดคล้องกับแผนงานที่วางไว้
2. ในระดับจุลภาค (Micro ) เป็นจุดเริ่มต้นของการปฏิบัติ ซึ่งในระดับจุลภาคจะมีความเกี่ยวพันกันใน 3 ขั้นตอนคือ 1. การระดมพลัง 2. การปฏิบัติ 3. การสร้างความเป็นปึกแผ่นหรือความต่อเนื่อง
ในระดับจุลภาคมีปัจจัยที่ต่อเนื่องดังนี้คือ 1.หน่วยงานในท้องถิ่นที่ต้องดำเนินการใน สองกิจกรรม คือการพิจารณารับนโยบาย ( ตามความเหมาะสม ความสำคัญเร่งด่วน ตรงเป้าหมายของหน่วยงาน ตอบสนองความต้องการของท้องถิ่น) และการแสวงหาความสนับสนุน ( จากสมาชิกในหน่วยงาน บุคคลสำคัญหรือองค์กรอื่นๆ )และในระยะยาวต้องสู่ความสำเร็จและความต่อเนื่องของนโยบายและ 2. เกี่ยวกับผู้ปฏิบัติโดยตรงที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมหรือเปลี่ยนแผนงานให้เข้ากับพฤติกรรม ซึ่งจะมีความไม่แน่นอนอยู่มาก จากสภาพปัจจัยที่ต่างกัน การควบคุมให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันจึงเป็นสิ่งที่ยาก ความสำเร็จจึงอาจขึ้นอยู่กับการปรับแนวทางหรือแผนงานให้สอดคล้องกันระหว่างนโยบายของรัฐกับการปฏิบัติของหน่วยงานในระดับท้องถิ่น 3. เป็นผลพลอยได้จากสองข้อที่ผ่านมา ( จากการปรับเปลี่ยนและยอมรับ) จึงเกิดความต่อเนื่อง ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับรัฐบาลกลาง หรือหน่วยงานในส่วนกลางด้วยที่จะเน้นความต่อเนื่องหรือยกเลิกนโยบาย หรือมีนโยบายอื่นเข้ามาใหม่ และนโยบายจะมีความต่อเนื่องเมื่อมีการแปลงนโยบายให้เป็นภารกิจประจำวัน
ไม่มีความเห็น