อภัยเถิดหนา..อาทรกัน

อภัยกันดีกว่า

เจ็บแค้นเคืองกันไยไร้ประโยชน์

คอยเพ่งโทษดีเลวสิ่งเหลวไหล

เกิดเป็นคนเขาก็จิตเราก็ใจ

ให้อภัยเถิดหนาพาร่มเย็น

จงรักกันดั่งเพื่อนหรือพี่น้อง

คอยประคองช่วยเหลือเมื่อยากเข็ญ

ศีลธรรมนำมาใช้สิ่งจำเป็น

จิตบำเพ็ญแลดูผู้ทุกข์ทน

อาทรเด็กไร้ญาติขาดพ่อแม่

ถูกรังแกทิ้งขว้างกลางถนน

มีชีวิตอ้างว้างกลางผู้คน

ต้องมืดมนหนทางย่างก้าวไป

ห่วงพ่อแม่แก่เฒ่าคนเก่าก่อน

ช่วยผัดผ่อนดูแลด้วยเลื่อมใส

เคยอาทรเรามาแต่เยาว์วัย

อย่าทอดทิ้งท่านให้ว้าเหว่เลย

ความโกรธขึ้งปึงปังไม่ยั้งคิด

เส้นโลหิตแตกได้ใคร่อยากเผย

สารทุกข์หลั่งสะสมมากกว่าเคย

คนจะเย้ยเยาะเราให้เศร้าตรม

หยุดสักคราให้อภัยใจล้ำเลิศ

แสนประเสริฐโลกนี้คงสุขสม

อาวุธร้ายสงครามความระทม

ให้เลิกล้มหมดไปหมดภัยพาล....สาธุ

เขียนใน GotoKnow โดย เก็จถะหวา
ใน น้อมนำธรรมใส่ใจ

คำสำคัญ (Tags): #อภัย#โกรธ

หมายเลขบันทึก: 301993เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2009 07:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 09:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน