หนึ่งภารกิจดูแลครอบครัวทำบุญกันค่ะ


สิ่งใดทำแล้วสบายใจ ถ้ามีโอกาสต้องรีบกระทำให้

ช่วงนี้สำหรับพวกครอบครัววังศรี ไม่มีอะไรดีไปกว่าการทำบุญ ทำสมาธิ ดูแลจิตใจของคนในครอบครัว หลังจากใกล้ครบรอบเดือนที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก

วันที่ 25 กันยายน 2552  ผู้เขียนนี้มีนัดกับครอบครัวไปทำบุญจากพระ 9 วัดที่วัดโพธิสว่าง บ้านตูม อ.กมภวาปี จ.อุดรธานี เตรียมอาหารถวายและนำสังฆทานไปด้วย จัดเตรียมกันเอง และแจ้งหลวงพ่อร่วมทำโรงทานเป็นไอศครีม (ไอติม)  2 ถังใหญ่ เมื่อกลับมาแล้วบอกว่า จะมาเล่าต่อและนำภาพมาให้ชม  

ไม่ลืมสัญญานะคะ

วันนั้น ผู้เขียนอยู่ช่วงลาพักร้อนเป็นวันที่สาม พ่อเสร็จภารกิจเรื่องตรวจสุขภาพ แม่ไม่มีภาวะฉุกเฉิน แม่ใจจดจ่อจะไปร่วมงานให้ได้ พวกเราออกเดินทางเกือบแปดโมงเช้า ไปด้วยกัน 6 คน มี อารีเป็นโชว์เฟอร์ขับรถ มีพ่อ แม่ 2 หลานสาว (น้องฝน น้องงาม) และผู้เขียน ฝนตกตลอดการเดินทาง  บางช่วงมองไม่เห้นถนน ต้องเปิดไฟหน้ารถ ขับอย่างระมัดระวัง เพราะฝนตกถนนลื่น แวะซื้อไก่ย่นทางเขาสวนกวางไปถวายเพลด้วย 6 ตัวค่ะ  และซื้อเพิ่มอีกส่วนหนึ่งทานบนรถเป็นอาหารเช้ากันค่ะ  สายแล้ว ทุกคนคงหิว บอกไก่ย่าง ข้าวเหนียว แจ่ว อร่อย ๆมาก

พวกเราเดินทางถึงวัดสิบโมงเช้าพอดี  ฝนยังตกปรอย ๆ พื้นเปียกเฉอะแฉะ  ผู้คนมาที่วัดจำนวนมาก  มีโรงทานหลายรายการ 2 แถว ๆ 10 เต็นท์ได้   

ชมภาพกันค่ะ

ซ้ายมือ คือ หลวงพ่อน้อย เจ้าของงานวันเกิดค่ะ

มีเจ้าอาวาสจาก 9 วัดในอำเภอมาร่วมงาน สวดมนต์ในภาษาบาลี นานกว่า ชั่วโมง ก่อนถวายภัตตาหารเพลค่ะ
ประชาชนมาร่วมงานมาก ทั้งในและนอกศาลา

พวกเราได้ทำบุญ ฟังเทศน์ ฟังธรรม ถวายจตุปัจจัย ภัตตาหาร ดอกไม้ ธูป เทียน ชุดสังฆทาน แด่พระภิกษุสงฆ์ 

นอกจากได้ฟังสวดมนต์ พวกเราได้รับน้ำมนต์จากหลวงพ่อ โดนไม้เคาะศีรษะปัดเป่าทุกข์ให้กับทุกคน และได้ฝ้ายเหลืองปลุกเสกผูกข้อมือกันด้วยค่ะ 

และที่โรงทาน พวกเราได้ร่วมบริจาคทานไอติม 2 ถังใหญ่ 

ปล่อยปลาดุก ปลาหมอ ปลาไหล และโปรยขนมปังเลี้ยงปลาที่สระน้ำในวัดด้วยค่ะ

จากนั้นก็กลับ พวกเราก็ แวะส่งพ่อแม่กลับบ้านที่บ้านโนนรังษี ต.ห้วยเกิ้ง อ.กุมภวาปี จ.อุดรธานี แม่มีนัดช่วยงาน 100 วันผู้มีอุปการคุณ วันเสาร์ที่ 26 กันยายน 2552 และอยู่พักผ่อนที่บ้าน และจะกลับขอนแก่นในวันจันทร์ เนื่องจากทั้งสองท่านยังมีนัดตรวจที่โรงพยาบาลกันอยู่ต่อเนื่อง  โดยใจจริงผู้เขียนอยากให้ท่านมาอยู่ที่ขอนแก่นด้วยกันมากกว่าจะอยู่ตามลำพัง เกรงท่านจะคิดถึงลูกสาว และเศร้านานเกินไป  ซึ่งจะไม่ดีต่อสุขภาพ
ที่บ้าน  อารี พขร. ของีบพักผ่อนเล็กน้อย ก่อนเดินทางต่อเพื่อกลับขอนแก่น
ระหว่างนั้น แม่เอาเสื้อชุดผ้าไหมมาอวด   เลยถือโอกาสถ่ายภาพเป็นที่ระลึกให้กันหน่อยนะคะ  และไม่ให้เสียเปล่า 
งานนี้ผู้เขียนกับหลานสาวใส่เสื้อยืดเป็น Presenter ให้งาน EMS ของสถาบันการแพทย์ฉุกเฉิน ด้วยค่ะ  แบบว่า  "เจ็บเมื่อไหร่ก็โทรมา 1669" ซึ่งได้จากคุณต๋อย เพ็ญรุ่งให้ไว้ ตอนเป็นวิทยากรฝึกอบรมครู ก หลักสูตรการจัดการสาธารณภัยทางการแพทย์ หรือ พพภ. เมื่อเกือนกรกฎาคม 2552 ที่ผ่านมา 
เนื่องจากผู้เขียนมีภาระดูแลการจัดอาหารค็อกเทลยามเย็นให้กับน้องธุรการภาควิชาศัลย์ ต้องแวะไปดูแลความเรียบร้อย เพราะเป็นคนติดต่อร้านให้  และต้องมาให้ทัน 16.00 น. ดังนั้นนั้น พวกเรา 4 คน จึงลาพ่อแม่กลับขอนแก่นค่ะ  
มาทันพอดี ผู้เขียนได้แวะพูดคุยกับน้อง ๆ ธุรการ  บอกเอาบุญมาฝาก ได้ฝ้ายผูกข้อมือปลุกเสกจากหลวงพ่อ ผู้เขียนได้มาหลายเส้น ผู้เขียนก็มอบต่อให้กับน้อง ๆ อวยพรให้ว่า
"ขอให้ทำงานทุกอย่างสำเร็จ เสร็จลุล่วงไปด้วยดี ไม่มีอุปสรรค ไม่ถูกบ่น ไม่ถูกว่า"  
พูดจบดูทุกคนถูกใจ พอใจ  ขอถ่ายภาพร่วมกัน อวดข้อมือกัน มีแบบแอ็บแบ๊วด้วย 
ท่านอาจารย์สุชาติ เห็นขอเข้ามาถ่ายภาพกับพวกเราด้วย ดูเป็นกันเองดี อาจารย์ไม่ถือตัว  เด็ก ๆ ใจมาเป็นกอง "งานทุกอย่างต้องสู้ ๆ ถึงไหนถึงกันค่ะ อาจารย์"
ทุกอย่างเรียบร้อย ผู้เขียนจึงขอลา เพื่อกลับไปเตรียมตัวไปอีกงานคืองานมุทิตาจิตบุคลากรเกษียณของงานบริการพยาบาล โรงพยาบาลศรีนครินทร์  ช่วงค่ำวันเดียวกัน ที่โรงแรม พลูแมน ราชา ออร์คิด ค่ะ
สรุปว่าวันนี้ก็ผ่านพ้นไปด้วยดี  ทุกคนได้รับการตอบสนองที่ต้องการได้ในระดับหนึ่ง    ที่สำคัญที่ตนเองอยากเห็นก็คือ ความสงบสุขของพ่อแม่และคนในครอบครัว ไม่อยากให้เครียด ไม่อยากให้โศกเศร้านานกับความรู้สึกสูญเสียบุคคลอันเป้นที่รัก  สิ่งใดทำแล้วสบายใจ ถ้ามีโอกาสต้องรีบกระทำให้
กัญญา
หมายเลขบันทึก: 301141เขียนเมื่อ 27 กันยายน 2009 00:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท