เมื่อมันเหลืออด
ผมนะครับไม่ชอบว่า ด่า ดุ ใครลับหลัง และปกติก็ไม่ชอบว่า ด่า ดุ ด้วย เพราะผมไม่ใช่หัวหน้าใคร ไม่ใช่นายใคร มิกล้าที่จะไปว่าใคร ใครจะทำอะไรก็ทำไป ใครจะไม่ทำก็ไม่ทำไปเถอะ แกอยากได้ดีก็ทำ แกอยากมีคุณค่าก็ทำ ก็คิดทำไป ไม่ว่ากัน ชื่นชมอีกต่างหาก
แต่เมื่อวันหนึ่งมันเกินทน เหลืออดจนเกินไป มันต้องว่า ด่า ประจานกันบ้างแบบจะจะต่อหน้าต่อตา ต่อหน้าเพื่อนฝูง สักขีพยาน
คนที่ผมละไว้ในฐานที่เข้าใจ คนที่คิดว่าซักวันไม่นานนักเขาจะสำนึกต่อหน้าที่ ต่อองค์กรที่ให้เงินประจำเดือนมีใช้ มีจ่าย จะคิดลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่ควรทำ แต่เมื่อเวลาผ่านไป และ ผ่านไป และ ผ่านไป มันก็เหมือนเดิม มันก็ไม่ทำอะไรอย่างที่ทำ
ถึงเวลาความอดทน และ อารมณ์ที่เต็มแก้วแล้ว จึงต้อง ว่ากันให้หนักๆบ้าง เอาแบบว่าถ้ามันไม่เชื่อไม่เข้าใจ และ ไม่ทำ แกพิจารณาตัวเองเลย หาคนใหม่ก็ได้
เอาประเภทว่า ถ้าไม่พอใจชกกันตรงนั้นเลยก็ได้ ชอบ
โอกาสแก้ตัว แก้ไขตนเอง มันมีไม่มากนัก จงเถอะ...ขอร้องน้องรัก จงสร้างคนค่าให้เจ้าของเถอะ สร้างสรรค์พัฒนา ร่วมกู่สร้างสรรค์ ก่อนที่จะไม่มีใครว่าใครดุ เพราะไม่มีงานทำ
เฮ้ยพี่น้องผองพี่ ร่วมกู่สร้างสรรค์ กันเน๊าะ
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ
- การทำงานมักมีการขัดแย้งกันทางความคิดเสมอ
- มาให้กำลังใจค่ะ
เรียน ท่านพี่กัมปนาท
น้องเข้าใจคุณพี่นะ น้องก็คิดเหมือนกัน คิดจนท้อ แต่ทำไงได้ "นานาจิตตัง" อย่าเบื่อคำนี้ของน้องนะคะ
คำนี้เป็นความจริงที่ไม่สามารถออกไปจากวัฏจักรของชีวิตของสิ่งมีชีวิตบนโลกได้ ไม่มีใครรักคนอื่นมากกว่าตัวเองหรอกค่ะ ถึงบอกว่ารักมากกว่า "สัญชาตญาณ" ของสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นก็ต้องช่วยตัวเองก่อนใคร ค่ะ
มาให้กำลังใจ ทั่วไทย ร่วมใจ ร่วมก้าวไกล ร่วม "กู่สร้างสรรค์"
หลายเรื่อง หลายอย่าง เมื่อให้โอกาสแล้ว ครั้งที่ 1 ก็ไม่ปรับปรุง ครั้งที่ 2 ก็ยังเหมือนเดิม และคราวนี้เป็นครั้งที่ 3 แล้วถ้ายังไม่แก้ไข ยังเหมือนเดิมเราจะทำอย่างไรดี.... เราควรพิจารณาตัวเองหรือเปล่าว่าเราให้งานเขาหนักเกินไป หรือเขาไม่เหมาะกับงานที่เขาทำอยู่ในปัจจุบันนี้ หรือความสามารถของเขามีไม่พอ ไม่สามารถทำได้ หรือเขาควรเปลี่ยนงานใหม่ที่เหมาะกับเขา....
บางเรื่องก็ควรจะพูดกันตรงๆ เหมือนที่พี่แจ็คพูด นับถือๆๆๆ อย่าเพิ่งท้อหละ เพราะอาจจะได้พูดรอบสอง อิอิ...