สังสารวัฏ ( เกิด แก่ เจ็บ ตาย ) คืองานของเรา
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นกิจกรรมที่พวกเรากลุ่มงานเวชปฏิบัติครอบครัวและชุมชนสัมผัส และร่วมรับรู้ความรู้สึกทุกเหตุการณ์ เริ่มตั้งแต่ยังไม่เกิดเลยทีเดียว มีงานวางแผนครอบครัว ดูแลทั้งก่อนและหลังคลอด ให้คำปรึกษาเพื่อเตรียมความพร้อมในการที่จะมีสมาชิกใหม่ในบ้าน เมื่อมีการตั้งครรภ์ก็จะมีคลินิก ANC ที่ดูแลก่อนคลอด ทั้งสองชีวิตพร้อมๆกัน ได้เห็นรอยยิ้มที่แสนจะปิติของพ่อและแม่เมื่อได้ยินเสียงเต้นของหัวใจของลูกน้อยในท้อง เมื่อหลังคลอดเราได้ไปดูแลติดตามเยี่ยมทั้งแม่และสมาชิกใหม่ตัวน้อยที่บ้าน ได้เห็นสายตาของความผูกพันที่ แม่ ลูกได้มองสบตากันด้วยความอบอุ่น ขณะให้นมลูก เราจะได้เห็นภาพนี้อยู่เสมอ เห็นครั้งใดก็เป็นภาพที่ประทับใจทุกครั้ง และเรายังได้ร่วมกับ อสม.ที่เราเรียกว่า “แม่นม” ได้ช่วยติดตามและดูแลต่อ นอกจากนี้เราได้มีการติดตามเด็กเพื่อให้ได้รับวัคซีน ตรวจพัฒนาการตามวัยเพื่อการเจริญเติบโตให้สมบูรณ์ทั้งร่างกายและจิตใจต่อไปในอนาคต ความซุกซนของเด็กแต่ละคน ถึงแม้จะมากหรือน้อยเพียงใดแต่ก็ยังน่ารักเสมอในสายตาของพ่อ แม่ ทางกลุ่มงานเวชฯได้จัดให้มีการฉีดวัคซีนในสัปดาห์ที่ 2 และ 4 ของเดือนเพื่อลดการสูญเสียของวัคซีนและเด็กก็จะได้รับการบริการที่รวดเร็วยิ่งขึ้น และที่อยากนำเสนอมากคือเรามี นวัตกรรมแผ่นพับนิทานสำหรับเด็กเพื่อกระตุ้นให้ผู้ปกครองอ่านนิทานให้เด็กฟัง ทั้งที่มารับบริการที่คลินิกสุขภาพเด็กดีและที่บ้านด้วย
การตรวจรักษาใน 16 หมู่บ้านในเขตรับผิดชอบของโรงพยาบาล ให้บริการด้าน ความเจ็บป่วย มีการตรวจรักษาทุกเพศ ทุกวัยโดยที่เราเรียกกันเล่นๆจนติดปากว่า “เฉกเช่นแพทย์” ซึ่งเป็นพยาบาลเฉพาะทาง เวชปฏิบัติ(รักษาพยาบาลเบื้องต้น) ซึ่งเรามีการตรวจแบบ one stop service เสียงตอบรับจากผู้รับบริการมีความพึงพอใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะในวันที่มีคลินิก HT และ DM ที่มีในวันจันทร์และวันพุธตามลำดับ จะมีผู้รับบริการจำนวนมาก แต่ก็จะได้รับการเจาะเลือด ตรวจรักษาและรับยา กลับบ้านอย่างรวดเร็ว อดปิติและอิ่มเอมไม่ได้เมื่อผู้รับบริการเอ่ยปากชมในการให้บริการของเรา และยังมีงานอีกหลายงานที่ต้องดูแลสุขภาพของประชาชน เป็นต้นว่าติดตามเยี่ยมดูแลผู้ป่วยที่บ้านซึ่งเป็นหัวใจในการทำงานของกลุ่มงานเวชฯ ซึ่งจะติดตามดูแลในผู้ป่วยเรื้อรัง พิการ จิตเวช HHC บางครั้งจะต้องได้ช่วยเหลือในขณะนั้นเลยหรือบางทีก็ต้องแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า หรือบางครั้งก็ต้องกลับมาเพื่อวางแผนในการดูแลต่อไป และยังมีงานควบคุมโรคติดต่อและไม่ติดต่อ งานคุ้มครองผู้บริโภค งานสูงอายุ งานอนามัยโรงเรียน อสม. ซึ่งงานแต่ละงานจะมีการประสานงานและความร่วมมือจากหลายหน่วยงานทั้งในและนอกโรงพยาบาล เช่นแพทย์ เภสัชกร กายภาพบำบัด จิตเวชฯ ทันตกรรม เทศบาล อบต. โรงเรียน ซึ่งก็เพื่อให้ประชาชนทุกคนมีสุขภาพดีและดำรงอยู่ในสังคมอย่างเป็นสุข
การตาย เป็นวาระที่ทุกคนก็คงไม่อยากให้เกิดกับใครในครอบครัวของตน เมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมมีความรู้สึกเสียใจ กลุ่มงานเวชฯเองได้ร่วมรับรู้ความรู้สึกนี้กับครอบครัวที่เกิดความสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักนี้เช่นกัน ได้จัดพวงหรีดเคารพศพและร่วมงานฌาปนกิจศพเพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้ตายทุกครั้งถ้ามีโอกาส ไม่ว่าจะเป็นในเวลาหรือนอกเวลาราชการ
การทำงานของทีมเราเปรียบดังได้สัมผัสกับ สังสารวัฎ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย แม้งานจะมากและเหน็ดเหนื่อยเพียงใด ขอเพียงสองมือเราที่ได้ช่วยเหลือทุกคน ให้ได้รับความอุ่นใจ เรากลุ่มงานเวชฯก็ยินดีและมีความสุขที่ได้อยู่เคียงข้างทุกคน
ความเห็น (5)
- เยี่ยมเลยค่ะ....
- การพยาบาลเป็นชีวิตจิตใจ ทุกขณะจิต
จากใจทีม SHA-SONG/SIRIWAN
ขอชื่นชมในความเสียสละและการทำงานอย่างตั้งใจ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ ถ้าว่างจะตามไปด้วยทุกครั้ง / อำไพ
เกิดแก่เจ็บตาย
.....................
...เกิดแก่เจ็บตาย เป็นทุกราย เพื่อสมดุล
โลกยังหมุน ยังโดนหลอก ให้โศกศัลย์
แม้ใกล้ตาย ยังมิวาย ห่วงชีวัน
รู้จิตพลัน สว่างโล่ง โจ้งหนทาง
...โลกกับเรา แย่งกัน ยามชีพดับ
ภาพกำกับ ดั่งรุ่ง อรุณสาง
ภาพกรรมนั้น สว่างว๊าป ปิดหนทาง
สู่นิพพาน ไม่เห็น เป็นฉันใด
...เพราะจิตตก ไม่ได้ฝึก มาแต่ก่อน
จะมาสอน ตอนตาย นั้นไม่ได้
โลกไม่ยอม จะมาแข่ง ไปสบาย
กรรมทำไว้ โลกส่งให้ ไปตามกรรม
...หากจิตนิ่ง รู้ซึ้ง ถึงธรรมะ
ยอมลดละ ปล่อยวาง ไม่ต้องถาม
รู้ร่างนี้ เมื่อตาย ไม่ติดตาม
จิตนิพพาน เปิดไว้ ยามสิ้นลม
...จิตนิพพาน เป็นหนึ่ง ไม่มีสอง
ไม่ได้ครอง จิตนั้น เพื่อสุขสม
จิตนิพพาน ไม่ได้ เป็นเช่นลม
แต่สุขสม เป็นเช่นนั้น ของจิตเอง
...เข้าใจจิต ติดตามดู ให้รู้แจ้ง
ฝึกแสดง ใกล้ตาย ให้ตรงเผ๋ง
เมื่อใกล้ตาย จริงๆ จิตบรรเลง
เหมือนฝึกเพลง เอาไว้ จนคล่องใจ
...คนใกล้ตาย จริงๆ เกิดความกลัว
แต่ที่กลัว เพราะไม่รู้ ตายไปไหน
กลัวกรรมดี ที่ทำ นั้นน้อย ด้อยเกินไป
ทำชั่วไว้ มากกว่า กลัวลนลาน
...หากใครรู้ ว่าตาย ไปสวรรค์
มีวิมาน ให้อยู่ ดูหรรษา
มีนางฟ้า ขับกล่อม ยามนิทรา
มีเทวดา ปกป้อง เป็นพวกตน
...คงอยากตาย ซะเลย ในตอนนี้
เพราะว่าดี เหลือเกิน แสนสุขสม
แต่ไม่รู้ จริงๆ กลัวพาจน
กลัวไม่พ้น นรกภูมิ ที่รู้มา
...จะบอกทาง ไปดี ทุกท่านเถิด
ให้กำเนิด จิตเมตตา จิตหรรษา
กลัวทำไม คนอื่นเขา ก็ต้องมา
เราดีกว่า ไปก่อน แสนสุขใจ
...อย่าคิดห่วง กังวล ญาติพี่น้อง
สมบัติของ ของเรา ไม่สงสัย
ใครอยากได้ อะไร ก็เอาไป
ไม่ถวิล ร่ำไห้ ผูกมัดตน
...ปล่อยให้จิต นั้นเบา เหมือนนอนฟูก
คิดถึงธรรม นั้นถูก สิ่งอื่น อย่าไปสน
ปล่อยจิตเบา สุขทุกข์ ไม่ใช่ตน
ปล่อยทุกคน แม้ใจ ของเราเอง
...ปล่อยจิตแท้ ให้เขา กลับบ้านเก่า
เรายืมเขา มานาน ช่างเหมาะเหม็ง
ให้เขากลับ บ้านเก่า เขาไปเอง
อย่าคิดเล็ง ให้เขา เวียนกลับมา
...แม้แต่จิต ก็ไม่ใช่ ของเราแท้
ที่ว่าแน่ เพราะเรายึด ของเราหนา
ไม่ต้องยึด ปล่อย เขาไป ตามอุรา
สุขยิ่งกว่า คือปล่อย ให้หมดใจ
...เหลือแต่จิต เบาโล่ง โจ้งสวรรค์
นิพพานนั้น มาเห็น ไม่โหยหา
กลับไปเถิด จิตแท้ ที่เจ้ามา
เพราะดีกว่า วนเวียน มาอีกที
...ขอบคุณนะ ร่างนี้ ที่ยืมใช้
ขอบคุณใจ ที่ให้อยู่ เป็นสุขขี
ขอบคุณโลก ใบนี้ ที่แสนดี
ปล่อยร่างนี้ จิตพ้น นิรันดร...
....................
( โอ ระยอง เขียน 2553)