บันทึกค่ายรวมใจ ไทย-ญี่ปุ่น – การเดินทางที่แสนพิเศษ -7

วันที่  28  สิงหาคม  2552

เป็นตอนเช้าที่วุ่นวายมากสำหรับผู้หญิงหลายคน ที่จะต้องทำการแสดงโชว์ในพิธีมอบอาคารอเนกประสงค์ มีทั้งเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ ไล่ไปตั้งแต่เด็กอนุบาล  เด็กประถม  และยังมีพี่ญี่ปุ่น 2 คน พี่คนไทยอีก 2 คน  ทำการแสดงโชว์ร่วมด้วย  ซึ่งอาจจะเป็นครั้งแรกของ ยูกะ และมายุ  ด้วย ที่จะได้ใส่ชุดไทยและรำ ทำให้สองคนตื่นเต้นมาก  แต่คนที่เหนื่อยก็เห็นจะเป็น   “เจ้ตูบ”  นี่แหละแต่งหน้าให้กับนางรำหลายคนมากตั้งแต่ตอนเช้าๆ เลย
	เมื่อได้เวลาทำพิธีสู่ขวัญทุกคนก็มาพร้อมกันที่อาคารเอนกประสงค์เพื่อทำพิธีพร้อมกัน  เมื่อทำพิธีเสร็จใช้เวลาประมาณ 2 ชม.ได้ ก็ให้เด็กอนุบาลขึ้นแสดงก่อนเป็นชุดแรก (รำได้สวยงามสมวัยจริงจริ๊ง)
ต่อไปก็เป็นพี่ๆ ญี่ปุ่นและพี่ๆ คนไทยขึ้นรำโดยมีน้องคนหนึ่งรำนำหน้าเพราะว่าพี่ๆ ไม่มีเวลาได้ซ้อมเลย แต่ก็รำพอได้นะถึงแม้จะรำผิดๆ ถูก ๆ บ้าง แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี  แต่เสียดายอีกแล้วที่น้องๆ ไม่ได้แสดงละคร ซึ่งได้รางวัลชนะเลิศเพราะว่าพระเอกของเรา คือ น้องเจมส์ไม่สบายต้องเข้าโรงพยาบาล (เสียดายจริงๆ  T0T”) แต่ก็มีเด็กคนหนึ่งเป็นเด็กอนุบาลเทานั้นที่ทุกคนต่างเอ่ยปากชมว่าเก่งมาก คือ น้องเค้าเล่านิทานได้เก่งมากๆๆๆๆๆ  ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเด็กอนุบาล ( โรงเรียนเค้าสอนเด็กได้ดีจริงๆ) เล่าไปตั้ง3 เรื่อง  การแสดงก็จบเพียงเท่านี้ก็มีการเปิดพิธีมอบอาคาร แล้วก็ปลูกต้นไม้ด้วย
	กิจกรรมต่างๆ ก็เสร็จลงไป ถึงเวลามา party  ในยามค่ำคืน ทั้งชาวค่าย ท่านอาจารย์ แม่ครัว และชาวบ้านที่มาช่วยกันทำงาน เพื่อขอบคุณทุกท่านที่ช่วยกันจนงานสำเร็จลงไปด้วยดี  และคนญี่ปุ่นก็ทำอาหารให้ทานด้วยเป็นอาหารของญี่ปุ่นเอง (โอยชิ ^0^)  ยังมีการฟ้อนรำ ร้องเพลงอย่างสนุกสนานแต่ที่น่าตะลึงก็คือ พี่สอนใส่ step ร้องเพลงด้วย ใครไม่เคยเห็นก็ต้องตกใจคราวนี้แหละแต่ก็สนุกดี  งานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกรา ก็ได้ให้ชาวค่ายได้กล่าวอะไรกันบ้างก่อนที่งานเลี้ยงจะเลิกรา แต่ละคนก็กว่างด้วยความประทับใจและตื่นตัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนต้องกล่าวเหมือนกันก็คือคำว่า  “ ขอบคุณที่ทุกท่านให้การตอนรับและดูแลชาวค่ายเป็นอย่างดีมาก ขอบคุณจริงๆ ”