วันนี้เป็นชั่วโมงแรกที่ฉันกับเด็กๆ ได้พบกัน เราไม่ใช่คนแปลกหน้าเพราะพวกเราเคยพบกันภาคเรียนที่แล้ว แต่ภาคเรียนนี้เป้นวิชาเลือกจำนวนเลยลดลงเหลือ ๒๖ คน กำลังพอดิบพอดี
บรรยากาศในห้องเรียนมีความสำคัญมากต่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพราะเริ่มต้นเด็กๆ นั่งอยู่บนเก้าอี้ ถามอะไรก้อึกอักไม่ค่อยตอบ พวกเราเลยยกเก้าอี้ออกไป แต่ฉันยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ความเหลื่อมล้ำกันมีผลต่อการแลกเปลี่ยนมาก ฉันจึงเปลี่ยนลงมานั่งล้อมวงร่วมกันกับเด็กๆ เรียบร้อยบรรยากาศดูเป็นกันเอง สนุกสนาน เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว
เมื่อก่อนฉันรู้สึกตัวเองเลยว่าฉันไม่เหมาะกับการเป็นครูเท่าไรนัก เพราะฉันเกเรมากเมื่อสมัยเรียนหนังสือ มันบอกไม่ถูกว่าทำไมเบื่อ แต่ที่แน่ๆ อ่านชีทเข้าสอบก็ผ่านแล้ว ฉันจึงใช้เวลาในห้องเรียนน้อย ออกไปนั่งอยู่ในห้องสมุดเสียมากกว่า
เมื่อต้องมาสอนเองฉันจึงหนักใจมากๆ และหลายๆ ครั้งก็รู้สึกว่า เมื่อไรจะหมดชั่วโมงเสียที เมื่อมุมมองของฉันเปลี่ยนไป เด็กๆ กับเราเท่าเทียมกัน มีอะไรมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน ฉันรู้สึกอยากสอนทุกวัน แต่การเตรียมตัวต้องใช้เวลามาก ภาคเรียนนี้เด็กๆ ออกไปฝึกงานที่สถานประกอบการ จะเรียนก่อนออกไป ๔ สัปดาห์ ไปฝึก ๘ สัปดาห์ และกลับมาเรียนอีก ๔ สัปดาห์ คงจะมีอะไร สนุกๆ มาเล่าสู่กันฟังแน่นอน
ไม่มีความเห็น