สุนทรียสนทนา สายใยรักม.3

วันนี้คุณครูหลายท่านไปอบรม ช่วงบ่ายจึงเป็นรอบเหมาของครูตา เนื่องจากครูตาได้รู้มาบ้างว่าเด็ก ๆ กลุ่มม.3 ชั้นที่ครูตาเป็นครูประจำชั้นอยู่มีปัญหา โกรธกัน แต่ไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากอะไร

ครูตาเลยถือโอกาสนำเด็ก ๆ มาร่วมคุยกันด้วยกระบวนการ ดังนี้

1. ช่วงบ่ายชั่วโมงแรกพอดี ให้เด็ก ๆ ได้นอนผ่อนพักตระหนักรู้เสียก่อน (ก่อนเริ่มกิจกรรมครูตาให้เด็ก ๆถูห้องอย่างสะอาดเลย)

- เด็กได้นอนพักผ่อน ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ หลับตา แต่ใจเปิด ตระหนักรู้ว่าทำอะไร คิดอะไรอยู่ ใช้เวลาประมาณ 7 นาที

2. ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ จับคู่กัน จับมือและมองตากัน สักครู่ครูตาจึงให้นักเรียนหลับตาคิดถึงความสุข/ความประทับใจที่จำได้ในอดีตที่ผ่านมาอาจเป็นที่บ้าน ที่โรงเรียน กับพ่อแม่ กับพี่น้อง กับเพื่อน กับคุณครู เมื่อคิดได้แล้วจึงให้เด็กเล่าเรื่องให้คู่ของตนเองฟังโดยสับเปลี่ยนกันเป็นผู้เล่าและผู้ฟัง โดยมีข้อแม้ว่าต้องรับฟังอย่างตั้งใจ ตามองตากันขณะเล่า ผู้ฟังต้องไม่พูดแทรกขณะเล่า เมื่อเพื่อนเล่าเสร็จแล้วให้ผู้ฟังเล่าเรื่องทั้งหมดย้อนกลับให้เพื่อนฟังอีกครั้ง เป็นการบอกว่า "ฉันตั้งใจฟังเรื่องของเธอนะ"

3. ให้นักเรียนเคลื่อนตัวไปจับกลุ่มกับเพื่อนเป็น 4 คน โดยครูนำก้อนหิน วางไว้กลางวง ให้นักเรียนเล่าเรื่องความสุขที่เล่าสู่กันฟังให้เพื่อนในกลุ่มได้ฟัง โดยคนที่อยากเล่าต้องหยิบก้อนหินกำไว้ เมื่อเล่าจบก็วางก้อนหินลง ให้คนอื่น ๆ เล่าต่อ

ถึงตอนนี้ทุกคนรู้สึกรักกัน เพราะเรื่องที่เล่าส่วนใหญ่จะป็นเรื่องความสุขที่ได้เรียน ได้เล่นกันในช่วงที่อยู่ชั้นประถม บางคนเล่าด้วยน้ำตาไหลพราก ๆ เนื่องจากวันนี้ไม่มีความสุขอย่างนั้นแล้ว

4. แล้วจึงให้นักเรียนนั่งเป็นวงใหญ่ และให้ตัวแทนแต่ละกลุ่มเล่าเรื่องให้เพื่อนในกลุ่มใหญ่ฟัง

5. ต่อจากนั้นจึงให้เข้ากลุ่มเดิม หลับตานึกถึงความไม่สบายใจ/ความทุกข์ใจ แล้วเล่าให้เพื่อนฟัง ปรากฏว่านักเรียนเปิดใจเล่าเรื่องความไม่สบายใจ/ทุกข์ใจ ที่ไม่สามัคคีกัน โกรธกัน แล้วพากันร้องไห้เกือบทุกคน

เมื่อระบายความในใจทั้งหมดแล้ว จึงให้นักเรียนนั่งเป็นวงใหญ่ได้บอกความรู้สึกแก่เพื่อนคนละ 1 ประโยค นักเรียนจะบอกว่า อยากให้รักกัน สามัคคีกัน ช่วยเหลือกัน เพราะใกล้จะจบม.3 แล้ว คนสุดท้ายบอกว่า อยากให้เพื่อน ๆ ได้กอดกันในวันนี้

เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงให้นักเรียนยืนเป็นวงกลมแล้วครูจึงสรุปกิจกรรม และเดินนำกอดนักเรียนทุกคน นักเรียนก็กอดกัน คราวนี้มีเสียงร้องไห้โฮๆออกมาด้วย

6. นักเรียนกลับไปนั่งที่โต๊ะ โดยจัดเป็นวงกลม ครูส่งกระดาษขาว เอ4 ให้ทุกคน ให้นักเรียนเขียนชื่อของตนเอง แล้วส่งกระดาษให้เพื่อนเขียนความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อกันโดยส่งกระดาษเวียนในวงให้เขียนให้ครบทุกคน

เท่านี้เองนักเรียนของครูก็กลับกลายเป็นเด็กน่ารัก กลับมามีสัมพันธไมตรีที่ดีต่อกัน นั่งอ่านข้อความซึ้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ เขียนให้ พร้อมกับระบายสีสวย ๆ ตกแต่ง ด้วย บางคนบอกกับเพื่อน ๆ ว่าฉันจะนำไปใส่กรอบไว้ /บางคนก็บอกว่าจะเอาไปนอนอ่านที่บ้าน

ความรู้สึกหลังเสร็จสิ้นกิจกรรม

เขียนใน GotoKnow โดย ครูตา ลป.
ใน กิน อยู่ ดู ฟัง ในแม่ก๋งวิทยา

คำสำคัญ (Tags): #สายสัมพันธ์ม.3#สุนทรียสนทนา

หมายเลขบันทึก: 294080เขียนเมื่อ 3 กันยายน 2009 23:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (8)

small man

เขียนเมื่อ 4 กันยายน 2009 06:22 น. ()

ขออนุญาตคัดลอก นำไปเผยแพร่ให้โรงเรียนที่ตราดบ้างนะครับ

บันทึกนี้ประทับใจและขอชื่นชมด้วยใจจริงครับ

She

เขียนเมื่อ 4 กันยายน 2009 18:37 น. ()

ครูที่จริงใจและใช้จิตวิทยากับเด็ก เด็กจะได้รับโอกาสที่ดีและรู้จักแก้ไขปรับปรุงตัว ครูเป็นส่วนหนึ่งที่สร้างเขา...ให้เป็นคนดี ขอส่งกำลังใจและเชิดชูครูตาค่ะ

ครูตา ลป.

เขียนเมื่อ 5 กันยายน 2009 05:40 น. ()

สวัสดีค่ะ

ขอบพระคุณมากนะคะสำหรับคำชื่นชม ...ผู้เขียนก็เขียนออกมาจากใจเลยค่ะ มองเห็นความงดงามในหัวใจเด็ก ๆ ทุกคน ความรู้สึกลึก ๆ แล้วพวกเค้าก้อมีความปรารถนาดีกับเพื่อนทุกคน