กำไรชีวิต

ไม่นึกถึงเลยว่าเราก็ทำได้ ทั้งๆ ที่ไม่กล้าแม้กระทั่งที่จะมองเลือดหรือบาดแผลเพียงเล็กน้อยก็ตาม

                 นึกไม่ถึงเลยว่าเราก็ทำได้ ทั้งๆ ที่ไม่กล้าแม้กระทั่งที่จะมองเลือดหรือบาดแผลเพียงเล็กน้อยก็ตาม เรามาทำงานเป็น เจ้าหน้าที่บัญชีของโครงการหน่วยปฐมพยาบาลฯ  ระนอง วันหนึ่งทางพี่สาวได้แจ้งว่าเราต้องไปรับการฝึกอบรมการปฐมพยาบาลเบื้องต้น  ซึ่งเป็นหลักสูตรที่เข้มข้น ต้องไปฝึกเป็นระยะเวลาหนึ่งเดือนด้วยกัน เราตกใจมากคิดในใจว่าจะทำได้ไหม ถ้าต้องไปเห็นเลือดเห็นแผลแล้วเราจะทำได้หรือ  ขนาดที่หน่วยปฐมพยาบาลเรายังไม่กล้ามอง ไปวันแรกก็ปกติดี แต่เริ่มที่จะต้องไปห้องฉุกเฉินเริ่มที่จะเห็นคนไข้ที่มารับบริการที่โรงพยาบาล  มีคนไข้มาล้างแผลพี่พยาบาลเริ่มสอนให้รู้จักแผลตอนแรก ๆ เราไม่กล้าที่จะมอง จากนั้นหลาย ๆ วันเข้าก็กล้ามองมากขึ้น และอีกไม่กี่วันพี่พยาบาลเริ่มที่จะให้เราฝึกปฏิบัติ ในตอนแรกเราไม่กล้า แต่ก็นึกว่าด้วยหน้าที่ที่เราจะต้องกลับไปทำที่ระนอง  ถ้าเราไม่คิดที่จะเริ่มต้นนับ 1 แล้วเมื่อไหร่เราจะได้มีโอกาสนับ 2 เราจึง ตัดสินใจกล้าที่จะทดลองทำ 

                 จากวันนั้นเราก็เริ่มที่จะกล้ามองบาดแผล กล้าช่วยพี่พยาบาลทำแผลมากขึ้น วันหนึ่งได้เห็นเหตุการณ์ที่หมอเย็บแผลที่ศีรษะคนไข้โดยที่เป็นแผลสด ๆ วันนั้นเราตื่นเต้นมาก วันหนึ่งหลังจากที่ฝึกเสร็จประมาณเกือบ1ทุ่ม  พี่ที่ตึกคลอดบอกว่าเราต้องไปดูการทำคลอดตอนนั้นเราตกใจมาก  เพราะต้องเข้าไปดูตอนหมอทำคลอด  ครั้งแรกรู้สึกกลัวมาก แต่ในตอนที่กลัวนั้นกลับมีความรู้สึกดีๆ  เกิดขึ้นมาในใจอย่างแปลกประหลาด หลังจากครั้งนั้นเราก็ได้แต่ภาวนาว่าเมื่อไรจะมีคนมาคลอดที่โรงพยาบาลซานคามิลโลอีกนะ หลังจากที่ได้กลับจากที่โรงพยาบาลแล้ว ตัวเองมีความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา เวลามีคนไข้มาทำแผลที่หน่วยเราต้องไปดูและช่วยน้องๆอยู่ใกล้ๆ

                 วันที่ตัวเองได้ลงมือทำจริงๆด้วยตัวเองก็มาถึง คนไข้ชื่อนายจอไข่ เขาถูกกระดูกปลาตำที่เท้าและแผลเกิดอักเสบ  เพราะไม่ได้รับการรักษาแผลใหญ่มาก  และเห็นไปถึงกระดูกข้อเท้า เราได้ลงมือทำแผลเอง  เมื่อทำแผลให้จอไข่เสร็จแล้ว น้องๆ ได้ถามกับเราว่า ทำไมพี่ต้อยกล้าทำแผลแล้ว เราตกใจกลับมาถามตัวเองว่าเมื่อกี้เราทำแผลให้คนไข้แล้วหรือ เราไม่กลัวแล้วหรือ เราดีใจมาก น้องๆ ก็ดีใจที่เห็นเรามีความกล้า คงเป็นเพราะการที่เราได้ไปฝึกงานที่โรงพยาบาล  และการที่เราได้เห็นการทำคลอดครั้งแรก  มันทำให้เรารู้ถึงการให้ การช่วยเหลือและการเอาชนะใจตัวเอง หลังจากนั้นเราก็ทำแผลให้นายจอไข่ทุกวันเพราะแผลของจอไข่นั้นต้องล้างทุกวัน ทุกวันนี้แผลนายจอไข่ก็ดีขึ้นมาก และเราก็ทำให้กับทุกคนที่เข้ามารักษาในหน่วยปฐมพยาบาล มีความรู้สึกว่าตัวเองได้กำไรชีวิต ได้เรียนรู้และกับการเอาชนะกับสิ่งที่เราใกล้และคิดว่าตัวเองทำไม่ได้ ขอบคุณมูลนิธิคณะนักบุญคามิลโลที่ได้ให้โอกาสกับตัวเอง และให้ความช่วยเหลือคนที่ด้วยโอกาสในพื้นที่นี้ด้วย

    คุณนฤมล                นุ้ยบ้านด่าน  

เจ้าหน้าที่โครงการหน่วยปฐมพยาบาลฯ คามิลเลียน  โซเชียล  เซ็นเตอร์  ระนอง