43. 7 นาทีนี้มีความหมาย เติมเต็มกำลังใจให้เเม่น้องน๊อต
เช้าตรู่วันที่ 17 สิงหาคมที่ผ่านมา ขณะนั่งรอพิธีเปิดการอบรมการนำเสนอผลงานของกลุ่มผู้ป่วยเฉพาะโรคฉันนั่งนึกถึงการเตรียมตัวเเละเตรียมครอบครัวสูญเสียที่จะมาร่วมกิจกรรมรำลึกถึงน้องผู้จากไปในวันที่ 28 สิงหาคม 2552 ที่จะถึงนี้ ฉันเองได้นัดหมายครอบครัวไว้เเล้ว 4 ครอบครัวซึ่งเเต่ละครอบครัวจะมีระยะเวลาสูญเสีย 5 เดือน 6 เดือนบ้าง 10 เดือนบ้างเเต่ครอบครัวที่สูญเสียใหม่ยังไม่ได้เชิญใครเลยจึงนึกถึงครอบครัวน้องน๊อต เรื่องราวของน้องฉันเองเคยบันทึกไว้ในบันทึกนี้ น้องน๊อตจากไปเมื่อ 10 กรกฎาคม 2552 ขณะเเม่เเละพ่อพาน๊อตกลับบ้านเเละเสียชีวิตระหว่างเดินทาง
การสนทนาริ่มต้นขึ้น "สวัสดีค่ะเเม่น้องน๊อต ป้ากุ้งเด้อเป็นจั่งได๋ เฮ็ดหยังอยู่ ตอนนี้" ฉันกล่าวทักทายเเม่น๊อต "โอ๊ยกะอยู่ซือซือ ( เฉย เฉย) นี่หละป้ากุ้งยังทำใจบ่ได้ปานได๋ คึดฮอดเพิ่นทุกมื้อ เเต่ว่ากะยามคึดฮอดมากะไปวัดทำบุญหาทำทุกมื้อ ทำบุญเเล้วกะออกไปทุ่งนา ทำไปพอให้ผ่านไปมื้อๆนี่หละป้ากุ้ง ถ้าบ่ไปวัดกลัวลูกบ่ได้กิน เเต่ว่าครบ 1 เดือนแล้วตอนนี้ ครบรอบ 100 วันจะทำบุญใหญ่" "ดีเเล้วเนาะการทำบุญเฮ็ดให้เฮาสบายใจกะเฮ็ดเด้อ มื้อนี้โทรมาถามข่าวป้ากุ้งเป็นตัวเเทนทีมสิโทรมาให้กำลังใจเรื่อยๆเเหละ ดูแลกันต่อจนพู่นหละ 1 ปีหรือจนกว่าเเม่น๊อตจะดีขึ้นเนาะ" ฉันเเจ้งวัตถุประสงค์ของการพูดคุยให้เเม่น๊อตเข้าใจ "ขอบคุณหลายๆป้ากุ้ง"
"คึดเห็นผู้เพิ่นบ่ได้เตรียมใจเนาะ ขนาดเฮารักษามา 3 - 4 ปีกะรู้ว่าโรคมันบ่หายเฮากะได้ทำใจไว้เเล้วระดับหนึ่ง ถึงวันนี้อีหลีกะยังทำใจลำบาก" "เเม่นอยู่เเม่น้องน๊อต ถ้าคิดได้จั่งซั่นเเล้วสบายใจกะดีค่ะเเม่น้องน๊อตเก่งมาก" ฉันเสริมพลังเเม่น๊อตเพื่อช่วยให้เขารู้สึกดีในการหาทางปลอบใจตัวเองโดยคิดถึงคนที่เเย่กว่าตัวเอง
" ฝันเห็นเพิ่นบ่ เเม่น้องน๊อต" ฉันถาม "บ่ฝันค่ะเเต่ผู้ฝันคืออาสะใภ้ ฝันว่าน๊อตมาหาเเละบอกว่าเห็นภาพน้องนอนรออยู่ที่โซฟา ใส่เสื้อผ้าชุดที่ใส่ให้วันที่กลับบ้าน ต่อมาอาสะใภ้ท้อง จึงคิดว่าน๊อตจะมาเกิดกับอา ทุกวันนี้อธิษฐานทุกมื้อว่าถ้าน๊อตสิไปเกิดหรือไปอยู่ไสให้มาบอกเเม่ ดีใจที่มีคนฝันถึงเเค่นี้เเม่ก็ดีใจเเล้วตอนนี่รอคอยว่าสิได้เห็นหลานเพราะเชื่อว่าน๊อตต้องมาเกิดกับอาเเน่นอน" "ส่งข่าวเเหน่เด้อเเม่น้องน๊อต" "ได้เฮ็ดเครื่องหมายไว้บ่" เฮ็ดอยู่ค่ะเเต้มสีดำใส่ขาไว้อยู่ค่ะป้ากุ้ง" หลังคุยได้สักพักฉันจึงชวนเเม่น๊อตเข้าร่วมกิจกรรมรำลึกถึงน้องผู้จากไปในวันที่ 28 นี้ คำตอบที่ได้คือ "ขอเอาไว้ซะก่อนเด้อป้ากุ้งตอนนี้ยังบ่อยากไปโรงพยาบาล ให้ทำใจได้ดีกว่านี่ก่อนจั่งสิไป อยากไปอยู่ค่ะคันว่าเฮ็ดบุญหาลูก" ฉันจึงบอกว่า "บ่เป็นหยังค่ะเอาไว้ให้ดีกว่านี้ก่อนเนาะ"
"ทุกมื้อนี้ใช้ชีวิตอยู่จั่งได๋" ฉันถาม "เช้ากะไปว้ด สายๆ กะไปตกเบ็ดหาปลามากินพอให้ได้มีเเนวเฮ็ดเเต่ว่าจะไปทำงานยังทำบ่ได้เคยเย็บผ้าตอนนี้ยังบ่ อยากเฮ็ดหยัง เข้าใจอยู่เเม่น้องน๊อต ทำจิตใจให้สบายเด้อ ค่อยเป็นค่อยไป เวลาจะช่วยให้เฮาดีขึ้น มีหยังกะโทรมาได้เด้อ ก่อนวางสายฉันบอกกับเเม่น๊อตว่า "เป็นกำลังใจให้เด้อ" "ขอบคุณหลายๆป้ากุ้ง"
จากการพูดคุยกับเเม่น้องน๊อตวันนี้ฉันได้เห็นอะไรบ้าง
1. เห็นความหวังค่ะ หวังที่จะได้เห็นลูกมาเกิดใหม่ ดีใจที่มีคนฝันถึง
2. ขณะพูดคุย เห็น process ของการค่อยๆก้าวผ่านสู่การยอมรับเเต่ค่อยๆก้าวไปช้าๆรู้ว่าตัวเองเป็นอย่างไร
3. เห็นวิธีการปรับตัว เช่น หาอะไรทำ ทำบุญอุทิศให้ลูก
4. ยังไม่สามารถทำงานได้ซึ่งต้องให้เวลาเพราะพึ่งผ่านไป 1 เดือน
สิ่งที่ฉันได้ทำในวันนี้ถือเป็นอีกหนึ่งโปรเเกรมการดูแลเพื่อให้พ้นผ่านระยะเศร้าโศกจากการสูญเสีย ( bereavement care program )ซึ่งฉันเองได้รับมอบหมายจากทีมการดูแลผู้ป่วยเด็กระยะสุดท้ายของทีมนำทางคลินิกกุมารเวชกรรมของเราในการทำหน้าที่นี้ ที่สำคัญฉันอาสาที่จะทำงานนี้ด้วยความเต็มใจ เพราะทุกครั้งที่ได้ทำคิดว่าเรารู้สึกดีที่ได้ช่วยคนที่ต้องทุกข์หนักจากการสูญเสีย ความเจ็บปวดของบาดเเผลเเห่งการพลัดพรากมันเจ็บปวดยิ่งกว่าบาดเเผลใดๆ สิ่งหนึ่งที่ฉันอยากจะบอกทุกท่านคือคนที่สูญเสียเปรียบได้ก็คือคนป่วยคนหนึ่ง
การเดินทางเพื่อก้าวผ่านสู่การยอมรับนั้นยากง่ายขึ้นอยู่กับเเต่ละคนว่าคนนั้นป่วยมากป่วยน้อย เเต่สิ่งหนึ่งที่เขาต้องการก็คือเพื่อนร่วมเดินทาง เพื่อนที่จะคอยจูงมือเขาให้ก้าวผ่านความทุกข์โศกไปได้ เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ควรเพิกเฉยต่อการทำหน้าที่เพื่อนเดินทาง เเละคนที่จะทำได้ดีที่สุดนั่นไม่ใช่ใครที่ไหน ทีมการดูแลนี่เองคือเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง
ความเห็น (11)
สวัสดีค่ะ พี่สาว
มาชื่นชมการทำงานค่ะ
การสนทนากับครอบครัวต้องมีศิลปะและต้องใช้ความรัก ความเอื้ออาทรมากๆ เลยนะคะ ซึ่งพี่กุ้งและทีมงานมีอยู่ครบถ้วนแล้วค่ะ ชื่นชม นะคะพี่สาว เขียนรายงานไม่ค่อยออก อิอิ
สวัสดีค่ะ น้องกุ้ง พี่แดงขอชมนะคะ การที่เรามาพูดถึงเรื่องเศร้าๆ
ถ้าคนที่ไม่ถูกฝึกมาจะดำเนินเรื่องต่อไปยากค่ะ เผลอๆ อาจจะร้องไห้ด้วยกัน
น้องน็อตก็เป็นขวัญใจพวกเรา อดทนมากๆ พ่อแม่น้องก็เป็นคนที่มีความรู้ ดูแลลูกอย่างดีที่สุด....
หลับให้สบายนะคะ ไม่ทุกข์ทรมานแล้ว....
- แวะมาเป็นกำลังใจให้ทั้งครอบครัวน้องน็อต
- และน้องกุ้งด้วยจ้ะ
- มีความสุขกับสิ่งที่ทำ และขอให้มีกำลังใจเหลือล้นที่จะทำให้ดีที่สุดจ้ะ
กิจกรรมนี้ดีจังเลยค่ะ...
ทำต่อไปนะคะ กำลังใจและมิตรภาพนั้นเป็นเรื่องที่ดีและงดงาม รู้สึกชื่นชมในหัวใจของคนหน้างานค่ะ
ใช่เเล้วจ้ะพอลล่าการพูดคุยต้องมีศิลปะ เเละความรักความปรารถนาที่จะช่วยเขาด้วยความเต็มใจ เเละอีกอย่างทักษะในการสื่อสารต้องได้รับการฝึกฝนมาระดับหนึ่งพี่กุ้งเองไม่ใช่ว่าตัวเองเก่งเเต่ว่าเราทำมาระยะหนึ่งประกอบกับการเรียนรู้จากคนไข้เเละครอบครัวทำบ่อยๆก็เป็นการฝึกฝนเราเองให้ทำได้ดีในครั้งต่อๆไป
ขอบคุณค่ะพี่เเดง น้องน๊อตสบายเเล้ว วันนี้โทรหาพี่เเดงไม่ติดจะชวนไปงานน้องพี่ไก่ กัญญาค่ะ เเต่กุ้งก็ไม่ได้ไปอยู่ดี รอไปวันจันทร์
ขอบคุณค่ะพี่เกศที่เเวะมาเติมกำลังใจให้ทั้งคนไข้เเละผู้ดูแล
เเหม! บางที่ผู้ดูแลก็มีต้องการกำลังใจค่ะพี่เกศ ขอบคุณพี่สาวที่เเสนดี
ขอบคุณ ดร.กะปุ๋มค่ะที่เเวะมาทักทายและให้กำลังใจคนหน้างานค่ะ ขอบคุณหลายๆเด้อ
เป็นกำลังใจ ให้เด้อ
ขอบคุณหลายๆเด้อป้าเเดง