โลกและชีวิต (56) : เสียงของชีวิตจากการเดินทางไกล
ผมตัดสินใจเด็ดเดี่ยวพาตัวเองหลีกหลบไปจากวิถีแห่งการงาน โดยมุ่งมั่นที่จะเดินทางไปที่ไหนสักแห่ง ใช้ชีวิตเงียบๆ และเรียบง่ายโดยไม่ติดต่อกับใครๆ เพื่อเขียนงานวิจัยและหนังสือรักในรูปลักษณ์ของจดหมายให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ...โดยหวังจะให้แล้วเสร็จก่อนวันสิ้นปีเก่า...
เผื่อบางที จะพิมพ์แจกเป็นที่ระลึกให้กับมิ่งมิตรชาวบล็อกแบบไม่คิดตังค์ เป็นของขวัญกำนัลต่อมิตรภาพที่มีให้อย่างไม่เหือดหาย...
นี่เป็นจดหมายอีกฉบับที่ผมเขียนขึ้นบนต้นทุนการเดินทาง ได้แว่วยินเรื่องราวจากคนรอบข้าง และบางเรื่องก็ผูกโยงตีความจากห้วงอารมณ์ของเราเอง โดยเชื่อว่า ถึงแม้ไม่ใช่ความจริงเสียทั้งหมด แต่มันก็น่าจะมีมุมคิดที่ให้อะไรกับชีวิตได้บ้าง
ลองอ่านดูครับ...
(๑)
หลบเร้นไปซ่อนกายในสายหมอก
ให้ชีวิตยิ้มหยอกบอกความฝัน
ว่าวันนี้อ่อนล้ากว่าทุกวัน
เหมือนชีวิตเงียบงัน วังเวง
เดินทางไกลไปกับชีวิต
อิสระกับทุกทิศไม่รีบเร่ง
สดับฟัง “สุขและทุกข์” ในทุกเพลง
บางจังหวะก็ตะเบ็งระบายใจ
คิดถึงคนมากมายในชีวิต
ทั้งน้อยนิดและยิ่งใหญ่
คิดถึงหลากเรื่องเล่าในราวไพร
คิดถึงดวงดาวที่สุกใสในจักรวาล
คิดถึงความเศร้าโศกในโลกกว้าง
คิดถึงทุกเส้นทางที่ย่างผ่าน
คิดถึงความดื่มด่ำสุขสำราญ
ซึ่งก่อตัวเป็นลำธารในตัวเรา
เมื่อนิ่งงันจึ่งรับรู้ว่าอยู่ที่ไหน?...
ใกล้และไกล สุขล้น หรือหม่นเศร้า
ท่ามวิถีเกลียดหรือรัก หนักและเบา
ทุกอย่างยังเป็นเงาเฝ้าติดตาม
(๒)
พาตัวเองเดินทางอย่างเงียบเงียบ
บางจังหวะราบเรียบ -ไหวหวาม
บางจังหวะล้มลุกเหมือนถูกคุกคาม
บางจังหวะก็ล้นหลามความบันเทิง
คิดถึงเพื่อนบางคนที่ค้นพบ
ยังค้าคบร่วมใจไม่ลุ่มเหลิง
ทุกครั้งคราวร่ำให้ใจกระเจิง
เพื่อนยังคงปลุกระเริงบันเทิงใจ
คิดถึงเพื่อนบางคนที่พ้นผ่าน
มิตรภาพแหลกลาญเกินสานใหม่
เหมือนตายจากไม่เหลือซากความห่วงใย
เหมือนชีวิตสิ้นไร้สายสัมพันธ์
คิดถึงคนรักที่เคยรัก
นานนัก ร้างไกลในวิถีฝัน
เธออยู่ดี สุขสบาย หรือไรกัน
หรือโศกศัลย์สับสนบนหนทาง
ฉันจะช่วยเธออย่างไรในวิถีนั้น
แบ่งเบาปลอบขวัญวันหม่นหมาง
ให้เธอมีพลังใจไม่บอบบาง
สู้เผชิญต่อโลกกว้างอย่างเสรี
คิดถึงคนรักที่ยังรัก
ยิ่งห่างไกลยิ่งประจักษ์ในรักนี้
จะบอกเธอด้วยถ้อยคำอะไรดี
ว่าวันนี้ พรุ่งนี้ จะมีเธอ
ฉันไม่ใช่นักรักที่ชวนรัก
เฉิ่มเชยนักกับวิถีที่พร่ำเพ้อ
ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่เลิศเลอ
เพียงแรกเจอจึงด้อยค่ามาทักทาย
เป็นแต่เพียงคนธรรมดาเพียงคนหนึ่ง
สุข เศร้า ซึ้ง สัมผัสใจได้หลากหลาย
ใช้ชีวิต ด้วยชีวิต เยี่ยงนิยาย
ที่ว่า ”จริง” จึงดูคล้าย “นิยายชีวิต”
(๓)
พาตัวเองเดินทางข้ามหุบเขา
เพลงใบไม้กระซิบเบาเข้าสะกิด
ว่าเหนื่อยอ่อนจงนอนพักอีกสักนิด
ให้สายลมได้จุมพิตปลอบประโลม
พาตัวเองเดินทางข้ามลำน้ำ
เสียงสายธารเน้นย้ำเรื่องหักโหม
ว่าชีวิต ถูกฉีกฉุด จนทรุดโทรม
ราวชีวิต รันโรมกับสงคราม
พาตัวเองเดินทางเข้าเมืองใหญ่
เหมือนชีวิตบอดใบ้เกินฝ่าข้าม
เหมือนไร้ญาติไร้มิตรคอยติดตาม
ทุกห้วงยามเดียวดายคล้ายส่วนเกิน
เป็นเช่นนี้ใช่ไหมในชีวิต
ถูกหรือผิด...ที่ว่าไกลไม่ห่างเหิน
แต่ที่ใกล้กลับแสนไกลให้เผชิญ
ยิ่งออกเดินยิ่งไร้ฝั่งเกินหยั่งพอ
(๔)
จึ่งนั่งนิ่งถอดบทเรียนเขียนชีวิต
เพ่งพินิจด้วยใจไม่ย่อท้อ
”ตราบโลกยังเต้นระบำไม่รั้งรอ
เถอะชีวิตจงเกิดก่อกำลังใจ...”
อะไรจะเกิด ย่อมต้องเกิด
มีสิ่งใดสมบูรณ์เลิศเสียที่ไหน
สุขและทุกข์ คือรสชาติความเป็นไป
แท้ที่สุด ชีวิตยังสดใสกว่าที่คิด !
....
ส่วนหนึ่งจากการเดินทางของตัวเองแบบไร้รูปรอยและจุดหมาย
๑๘-๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๒
มหาสารคาม-ลำปาง
ความเห็น (10)
มีวันดีๆในทุกก้าวย่างนะคะ
ไม่ได้มาที่นี่เป็นครึ่งเดือน ด้วยงานที่ยุ่งเหยิง สบายดีนะคะ
แวะมาทักทายค่ะ
Take care
แวะมาเยี่ยม ..ให้กำลังใจค่ะ
อะไรจะเกิด ย่อมต้องเกิด
มีสิ่งใดสมบูรณ์เลิศเสียที่ไหน
สุขและทุกข์ คือรสชาติความเป็นไป
แท้ที่สุด ชีวิตยังสดใสกว่าที่คิด !
..........ขอให้มีความสุขทุกวันตามวิถีที่ต้องการนะคะ
ขอบคุณค่ะ..^_^
อ่านอักษราพาเพลินเชิญร่วมฝัน
เดินทางไกลเงียบงันไม่ห่างหาย
แม้ผ่านผันคืนวันไม่เดียวดาย
เพราะมีคนคอยให้ได้คิดถึง :)
....
เพลิดเพลินกับทางเดินแห่งชีวิตนะคะ
ชอบกลอนบันทึกนี้มากๆ ค่ะ คิดถึงได้ครบรส :)
อิ่มเอม เปรมปรีดิ์ ที่ได้อ่านบทกวีหนุ่มบ้านนา
ขอบคุณค่ะ
อุปสรรค...ทำให้ได้รู้จักความเข้มแข็ง
อุปสรรค์...ทำให้เราแสวงหาสิ่งที่ดีกว่าเสมอ
--------------
นำพาความห่วงใยมาฝากค่ะ
ถ้าจะแพ้อย่าอ่อนแอให้ใครเห็น
ถ้าอยากเป็นคนเข้มแข็งต้องแกร่งไว้
ถ้าอยากร้องก็ร้องให้หนำใจ
แต่ขอให้ได้อะไรจากน้ำตา
---------------
เป็นกำลังใจให้เสมอตลอดไปค่ะ...
สวัสดีครับ อาจารย์
- หลานๆสบายดีนะครับ
- ขอเป็นกำลังใจและรออ่าน
- แบบว่า.... นะครับ
- ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับ @..สายธาร..@
ผมเองก็งานยุ่งมากเลยทีเดียว
นี่ก็น่าจะเป็นวันแรกๆ ในรอบสองเดือนที่มีเวลาได้เข้าบล้อกของตัวเอง-
ดูแลสุขภาพนะครับ
ผมเป็นกำลังใจให้-
สวัสดีครับพี่หมวย สีตะวัน
ตอนนี้อยู่เชียงใหม่กับคุณเอก..
แวะมาอ่านกลอนบทนี้อีกรอบ
เพราะมีอาจารย์อยากได้ไปอ่าน
คิดถึง, ..นะครับ
สวัสดีครับคุณปู Poo
กลับมาอ่านกลอนบทนี้อีกครั้ง คล้ายทบทวนชีวิตอีกรอบ
หลายบท ผมนำไปใช้ประกอบกิจกรรม "รู้จักฉันรู้จักเธอ" ในหลายเวทีเหมือนกัน
สวัสดีครับ พี่Vij
อุปสรรค-เป็นบททดสอบ หรือตัวชี้วัดของการเติบโตชีวิต
บางครั้งก็ถึงขั้นชะงัก
แต่ที่สุดแล้ว ตราบลมหายใจไม่ดับมอด
ชีวิต ก็ต้อง "พยายาม" ต่อไป
สวัสดีครับ พี่เกษตรยะลา
วกมาอ่านอีกที ก็เหมือนมาทบทวนความตั้งใจอีกรอบ
จะลองลงมือทำจริงๆ จังๆ สักยกครับ
แต่ขอรวบรวมให้มากกว่านี้ก่อนนะครับ