โรงเรียนนักจัดการความรู้ชุมพร
ดีใจที่เป็นนักเรียนอีกครั้ง หลังจากเป็นคนไม่แก่ที่ทำงานมาหลายเพลา ที่บอกว่าได้เป็นนักเรียนอีกครั้ง เนื่องจากมีโอกาสได้เข้า “โรงเรียนนักจัดการความรู้ชุมพร” หลายท่านอาจคิดมีจริงหรือ ยืนยันได้ว่าจริง เป็นโรงเรียนที่ท่านผู้อำนวยการชื่อ อาจารย์ไอศูรย์ ภาษยะวรรณ์ สนับสนุนทุนในการตั้งโรงเรียนโดยสำนักงานจังหวัดชุมพร และมีผมเป็นนักเรียนเกเรคนหนึ่ง ในหมู่นักเรียนดี 49 คน
โรงเรียนให้กระบวนการคิดในการจัดการความรู้อย่างดี กระบวนการการจัดการความรู้เป็นสิ่งที่สำคัญ ในยุคที่ความเจริญทางเทคโนโลยีเริ่มหันกลับมาทำร้ายคนเพิ่มขึ้น คนแพ้จึงหันกลับไปทบทวนตัวเอง แล้วจึงบรรลุสัจจะความคิดว่า ของดีมีมานานแล้วแต่กำลังจะลืมหาย ณ วันนี้ไม่หันกลับมาช่วยกันรวบรวม ไม่ช่วยกันบันทึก ไม่ช่วยกันใช้อย่างรู้คุณค่า ไม่ช่วยกันรักษา อนาคตคนจะเป็นลูกน้อง โดยมีเทคโนโลยีเป็นเจ้าพ่อบ่งการชีวิตคน การเรียนรู้ การบันทึก การแลกเปลี่ยน จึงได้เห็นของดีอย่างมากมายในโรงเรียนนักจัดการความรู้ เช่นยาสมุนไพร ธนาคารต้นไม้ ปุ๋ยชีวภาพ กลุ่มกล้วยหอมทองละแม และของดีที่ผมไม่ค่อยได้ยินมากนัก คือ OSCC
ครั้งนั้นที่ผมทำงานใหม่ ๆ โรงเรียนเด็กนักเรียน กับโรงเรียนทำงานแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ผมเรียนทางสังคมศาสตร์ ทำงานครั้งแรกต้องทำเรื่องช่าง ต้องนั่งดูแบบก่อสร้างทั้งที่ไม่เคยดูเลยในชีวิต ต้องคุมงานก่อสร้างทั้งที่ไม่เคยทำในชีวิต ต้องทำเรื่องจัดซื้อจัดจ้างที่ในโรงเรียนไม่เคยเห็น ทำไม่เป็น นั่งเห็นรุ่นพี่เขาใช้เวลาทำไม่นานก็เสร็จแล้วไป ผมทำไม่เป็นก็นั่งงงเป็นไก่ตาแตก ผมถามพี่คนหนึ่ง ช่วยแนะนำผมหน่อยผมทำไม่ถูก ได้รับคำตอบที่จำไม่เคยลืม “แล้วโรงเรียนไม่เคยสอนมาบ้างหรือไร” เป็นคำตอบแรกที่ไม่กล้าถามใครอีก แต่สิ่งที่ได้ครั้งนั้นจนถึงปัจจุบัน คือต้องเรียนรู้ด้วยตนเองให้ได้ สุดท้ายกลางวันทำงานอื่น ๆ กลางคืนแอบเอาแฟ้มของสำนักงานไปศึกษา อ่านหมดทุกหน้า อ่านระเบียบฯ ดูแบบก่อสร้างแล้วทดลองทำ แต่เป็นเอกสารที่ไม่มีการรวบรวมจึงใช้เวลานานมากในการอ่านและทำความเข้าใจ ถ้า ณ เวลาก่อนนั้น การจัดการความรู้มีมากเหมือนเวลานี้ ผมคงไม่ต้องทำอย่างนั้น คงจะมีเอกสารให้ผมอ่านและทำตามได้ทันที่ ถ้าพี่คนที่ผมถามเขามีจิตการเป็นนักจัดการความรู้เขาคงจะไม่ตอบผมอย่างนั้น ผมเองก็จะไม่กลายเป็นคนขี้บ่นอย่างนี้
ทำงานพัฒนาชุมชน สิ่งที่พบสิ่งที่เห็นในหมู่บ้านตำบล มีปราชญ์ที่มีความรู้มากมาย พบเห็นจดถามไว้มากแต่ไม่เคยนำมาให้ใครได้เห็น ไม่นานสิ่งที่จดก็หาไม่เจอ สิ่งที่จำได้ก็เลือนหายและมีสิ่งใหม่มาทดแทน วนเวียนอยู่อย่างนี้ทุกวัน ถ้าผมเป็นนักจัดการความรู้ที่ดี ป่านนี้ท่านคงได้เห็นเรื่องดี ๆจากชุมชนของคนชุมพรได้มากมาย ขออภัยจริง ๆ ที่ยังทำไม่ได้ แต่ก็ตั้งใจจะทำ เพราะเรียนเกือบจบโรงเรียนนักจัดการความรู้ชุมพรมาแล้ว..ขอบคุณครับ
ความเห็น (1)
- ดีจังเลยครับ
- แต่เสียดายไม่ค่อยมีใครเขียนให้อ่าน
- ยกเว้นพี่ภีมที่
- http://gotoknow.org/blog/km4fc/2154
- อยากให้เขียนมาบ่อยๆๆครับ
- จะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห้นกัน
- ขอบคุณครับ