ไร้วาสนาอย่าขอพร
บุญมาดวงดีได้เงินทอง
ความร่ำรวยหากขอกันได้
ในโลกนี้ก็จะไม่มีคนจน
เช้านี้ขับรถมาทำงาน ก็แปลกใจว่าทำไมรายทางรถจอดกันมากผิดปกติ พอสังเกตถึงพบว่าเป็นการจอดรถเพื่อซื้อลอตเตอรี่ที่แม่ค้ายึดฟุตบาทวางขายตลอดระยะทาง 15 กิโลเมตรบนเส้นทางมาทำงาน ก็ทำให้นึกถึงบทกวีสั้นๆ ที่พบบนปฏิทินจีน ดังที่เขียนไว้ข้างบน
ด้วยความที่ดิฉันไม่นิยมการซื้อล๊อตเตอรี่ ส่วนหนึ่งก็เพราะเสียดายเงิน และส่วนหนึ่งก็ไม่ค่อยจะนึกถึงเรื่องโชคลาภที่ได้มาง่ายๆ ทำให้จำวันที่ล๊อตเตอรี่ออกไม่ได้ และเคยครั้งหนึ่งมีคนฝากซื้อ "เลขเด็ด" ที่ไปได้จากที่ไหนมาสักแห่ง เพราะเขาบอกว่า "ให้คนไม่เล่นหวยไปซื้อให้มักถูกรางวัล" ก็เดินไปซื้อให้และถามแม่ค้าว่า "บนแผงนี้ของวันไหนคะ" แม่ค้าคง งง แต่ก็ตอบอย่างสุภาพว่า "ของงวดที่จะออก" คนที่ไปด้วยสะกิดบอกว่า "หวยน่ะเขาพิมพ์ตามงวดไม่เหมือนบัตรเติมเงินที่จะมีวันหมดอายุ" แล้วก็พูดถึงเคล็ดลับการถูกหวยอีกเล็กน้อย แต่ฟังแล้วเหมือนคนไม่ซื้อล๊อตเตอรี่ตกกระแสหลักของประเทศอย่างไงอย่างงั้น
น้าชายเคยพูดว่า การออกล๊อตเตอรี่เป็นการสร้างความหวังให้กับคน คือ เดือนหนึ่งคนมีความหวัง 28 วัน ผิดหวังแค่สองวัน ดูเป็นการคิดเชิงบวกที่แปลกๆดี แต่ก็ดูเหมือนว่านักการตลาดอาจคิดแบบน้าชาย เพราะเดี๋ยวนี้เห็นอะไรๆ อย่างใบสลิปบัตรเครดิตก็จะอาศัยเลขท้ายสองตัว สามตัวเป็นรางวัล ตามไปด้วย ห่วงแต่ว่าความคุ้นชินกับความหวังแบบนี้จะทำให้การชิงโชค การถูกรางวัลเป็นกระแสหลักการพัฒนาของประเทศไปซะแล้ว
วันนี้ก็คงมีคนจำนวนหนึ่งสมหวังและคนอีกจำนวนหนึ่ง(ที่มากกว่า) ผิดหวัง อย่างไงก็ขอนึกถึงกวีจีนที่ยกมา ไว้เตือนใจว่า ความร่ำรวยหากขอกันได้ ในโลกนี้ก็จะไม่มีคนจน ค่ะ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย จันทรรัตน์ เจริญสันติ ใน Bridge
