ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะเพื่อน.... บอน.... การเรียนรู้ที่ไร้ขีดจำกัด...เราเปิดเจอแล้วแต่ยังไม่ได้แลกเปลี่ยนพอดีมีเวลาว่างนิดหน่อยเลยแสดงความคิดเห็นบ้าง....เราไม่ได้คาดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่าง 100 % หรอกนะเพื่อน...แต่ขอให้แนวความคิดนี้กระจายไป....ความหวังของเยาวชน ของท้องถิ่นถึงจะอยู่รอด ...การทำงานโดยการ " ฝังตัว " แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ทำงานกับชุมชน ชาวบ้าน และจริงใจกับชาวบ้าน ช่วยเหลือจูนเจือ ลักษณะวิจัยเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น นั่นแหละคือทางเลือกและทางรอดของสังคมไทย...สำหรับกระบวนการการเรียนรู้อื่น ๆ ก็หาอยู่ที่ชุมชนนั่นแหละ......เราประเมินดูแล้วว่า internet มันเป็นเรื่องไกลตัวมากสำหรับชาวบ้าน เพราะส่วนใหญ่ยังมีสิ่งที่ขาดคือ ความอยู่ดีกินดี ความรักสมัครสมานสมัคคีกันในครัวเรือน ความเหลื่อมล้ำของคนในชุมชน ค่านิยมที่ผิด ความฟุ่งเฟ้อ ความริษยา ราคาพืชผลทางการเกษตร ผลผลิตตกต่ำ และอื่น ๆ การมีส่วนร่วมจะเกิดขึ้นได้ก็ต้องอาศัยบุคคลากรที่มีคุณภาพทุกภาคส่วนมาร่วมกันทำงาน เป้าหมายไม่ใช่เฉพาะกลุ่ม ๆ เดียวแต่เป็นทุก ๆ กลุ่ม ทุก ๆ ตำบลของประเทศไทยอาจจะทำในลักษณะนี้แหละนะ .......ก็ขอให้เพื่อนนำความคิดนี้ไปต่อยอดนะเผื่อความฝันอาจเป็นจริง...ที่ตำบลหนองสรวงภายหลังได้เข้าไปสังเกตการณ์และมีส่วนร่วมกับชุมชนมาระยะหนึ่งก็เห็นว่า ชุมชนเขามีวิวัฒนาการที่เป็นเอกลักษณ์ ( มีการรวบรวบตำหรับสมุนไพรไว้ด้วยที่ สถานีอนามัยตำบลหนองสรวง อ.หนองกุงศรี จ.กาฬสินธิ์ ว่าง ๆก็ให้ทีมงานทางคณะครู อาจารย์ นักศึกษา ป.ตรี/โท/เอก สำรวจได้นะ) ต้นแบบที่ดีที่สุดคือที่ตำบลคลองตะเคียน/ตำบลภูเขาทอง อ.พระนครศรีอยุธยา จ.พระนครศรีอยุธยา นะเพื่อน ว่าง ๆ ก็พาทีมงานและคณะสำรวจได้เลย.... ขอบคุณเพื่อน จาก...น.เมืองสรวง..คนกาฬสินธิ์
" จงเรียนรู้เพื่อถ่ายทอดสู่รุ่น.....เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน..สู่องคืกรและท้องถิ่นตนเอง.....
น.เมืองสรวง
22/05/06