ในที่สุด ก็มาถึง "พระธาตุขามแก่น"

ผมเป็นคนขอนแก่นโดยกำเนิด โตมาที่นั่น เรียนที่นั่นจนจบปริญาตรี

เชื่อไหมครับผมไม่เคยไปไหว้พระธาตุขามแก่น

สมัยเด็กๆ ผมคิดว่า สิ่งที่อยู่หน้าศาลากลางจังหวัดนั่นคือพระธาตุขามแก่น

โตมาถึงรู้ว่า ที่เราไปไหว้ตอนงานไหมทุกปี นั่นไม่ได้เรียกว่าพระธาตุขามแก่น

พอมาถึงตอนนี้ ผมต้องจากบ้านเกิดเมืองนอน ก็เลยต้องมีปฎิบัติการ ตามล่าหาพระธาตุฯ

นี่ไง ถึงแล้ว อยู่ใกล้เมืองนี่เอง ขับรถตามถนนกสิกรทุ่งสร้างมา 12 กม.

หลังจากไหว้พระธาตุฯ และเดินสำรวจบรรยากาศโดยรอบแล้ว ก็มาศึกษาถึงประวัติ

โดยย่อ มีดังนี้ โมริยกษัตริย์เจ้าเมืองโมรีย์ซึ่งเป็นเมืองอยู่ในอาณาเขตของประเทศกัมพูชา

มีความประสงค์ที่จะนำพระอังคารของพระพุทธเจ้าที่พระองค์ได้ไว้

เมื่อครั้งพระพุทธเจ้าปรินิพพานใหม่ๆ มาบรรจุพระธาตุพนม

จึงโปรดให้พระอรหันต์และพระเถระเจ้าคณะรวม 9 องค์นำขบวนอัญเชิญพระอังคารมาในครั้งนี้

 เมื่อผ่านมาถึงดอนมะขามแห่งหนึ่งซึ่งมีต้นมะขามใหญ่ที่ตายแล้วเหลือแต่แก่น

เนื่องจากเป็นเวลาพลบค่ำแล้วและบริเวณนี้ภูมิประเทศราบเรียบดีจึงหยุดคณะพักชั่วคราว

 

รุ่งเช้าจึงเดินทางต่อไปถึงภูกำพร้าปรากฏว่าพระธาตุพนมได้สร้างเสร็จแล้ว

จึงเดินทางกลับและตั้งใจว่าจะนำพระอังคารธาตุกลับไปประดิษฐานไว้ที่บ้านเมืองของตน

แต่เมื่อเดินทางผ่านดอนมะขามอีกครั้งปรากฏว่าแก่นมะขามที่ตายแล้วนั้นกลับยืนต้น

แตกกิ่งก้านผลิใบเขียวชอุ่มเป็นที่น่าอัศจรรย์ คณะอัญเชิญพระอังคารธาตุจึงพร้อมใจกัน

สร้างเจดีย์ครอบต้นมะขามนี้ พร้อมกับนำพระอังคารธาตุและพระพุทธรูปบรรจุไว้

ในองค์พระธาตุและให้นามว่าพระธาตุขามแก่นมาจนทุกวันนี้