เช้านี้ทีมบริหารของมหาวิทยาลัยขอนแก่น ได้ไปดูงานการผลิตเครื่องบิน ของบริษัท Boeing (คลิก) ที่ในเมือง Seattle
งานนี้งดถ่ายภาพ และ ห้ามนำอุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดเข้าโรงงาน มีการตรวจตราหลายครั้งจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
จากนั้นมีการนำเข้าชมโรงงานโดย คุณ Martin อดีต GI จากสงครามเวียตนาม ซึ่งเคยทำงานที่บริษัท TWA และ ย้ายมาที่บริษัท Boeing ซึงโรงงานนี้มีขนาดความจุที่ใหญ่ที่สุดในโลก จากข้อมูลกินเนสบุ๊ค (คลิก) ขนาดคือ 472,000,000 cubic feet โดยปริมาตร คือ เท่าสนามฟุตบอลล์ ๗๐๐ สนาม
คุณ Martin ได้เล่าให้พวกเราฟังหลายประเด็นที่พอจะจับใจความได้ คือ พนักงานที่ทำงานที่นี่ไม่มีการแบ่งเพศชาย หรือ หญิง ทุกคนมีความสามารถไม่แตกต่างกัน มีสุภาพสตรีถึงร้อยละ ๔๔ และ ที่นี่ไม่มีการเกษียณอายุ ท่านที่อายุมากที่สุด ที่ยังทำงาน อายุ ๘๕ ปี เป็นสุภาพสตรี และ JJ แอบสังเกตุพนักงานขับรถพาชมรอบๆโรงงานเป็นสตรีวัยสูงวัยแต่ขับรถโดยสารขนาดใหญ่อย่างคล่องแคล่ว และ มีสตรี อีก ๔ ท่านเป็นพนักงานขับเครื่องบินทดลองจากทั้งหมด ๓๕ ท่าน พนักงานทั้งหมดของบริษัทมีมากกว่า ๑๕๐,๐๐๐ท่าน ใน ๖๘ ประเทศทั่วโลก
โรงงานที่เราไปเยี่ยมชมนี้มีโรงเรียนสำหรับฝึกสอนพนักงานใหม่ให้ทำงานถึงสองโรงเรียน มีที่เลี้ยงเด็ก มีโรงพยาบาล
ประเด็นที่สำคัญที่ท่านผู้ช่วยอธิการบดี รศ.ดร.ธีระ ฤทธิรอดได้ดำเนินการหลังจากที่เข้าไปเยี่ยมชม คือมีการทำ AAR ในรถโดยสาร ที่อยากจะเรียนนำเสนอบางส่วน คือ ท่านรองอธิการบดีฝ่ายบริหารฯ อาจารย์ ดำรง หรือ พี่หอม ของน้องๆ กล่าวได้ประทับใจว่า
"ในการทำงานที่ Boeing ทำงานคือมีอุปกรณ์ต่างๆมาจากหลายส่วนในโลกนี้ เช่นเครื่องยนตร์ จาก GE และ มีคนหลากหลาย เขาทำงานเป็นทีมและบูรณาการ ทำอย่างไร" แล้ว
" คณะวิชาต่างๆใน มหาวิทยาลัยขอนแก่น จะมาจับมือร่วมกันทำงานกันบ้างได้หรือไม่ เช่นการรวมกันระหว่าง คณะวิชาที่มีเนื้อหาเกี่ยวข้อง สัมพันธ์กัน "
JJ ฟังแล้วแอบยิ้มในใจ ท่านรองฯ ดำรงท่านกล่าวถึง Passion Plan แต่ยังไม่ถึง Action Plan ไม่ทราบว่า
"เสร็จสิ้นการดูงานทั้งหมดจะได้ ทั้ง AAR_Passion Plan และ Action Plan หรือไม่"
JJ
จริงๆค่ะ เกือบหาไมเจอ