แต่ ไม่มีเงิน

           แต่ ไม่มีเงิน

                มนุษย์เราเป็นสัตว์สังคม (ตามทฤษฎี) ต่างจะต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน สมัยอดีตมนุษย์เราอยู่อย่างถ่อยทีถ่อยอาศํยซึ่งกันและกัน บ้านนี้มีนําพริก บ้านนั้นมีแกง บ้านเรามีปลา ต่างเอามาแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน แต่โลกาภิวัตน์วันนี้ หาได้มีซึ่งวัฒนธรรมดั่งเดิมในอดีตไม่ กาลเวลามันเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน นับประสาอะไรกับคน จระเข้ที่อยู่ในป่า ปัจจุบันมันยังมาอยู่กับคนได้เลย ณ ปัจจุบัน

                เข้าเรื่อง สิ่งที่มนุษย์ทุกคนจะต้องมีไว้เป็นปัจจัยพื้นฐานสําคัญอีกอย่างหนึ่ง คือ การศึกษา เห็นความสําคัญได้จาก เราจะต้องเข้าเรียนอนุบาล ตั้งแต่อายุได้ประมาณ 5-6 ขวบ ร่าเรียนเรื่อยมาจนถึงปริญญาตรี หรือปริญญาเอก

               แต่สิ่งหนึ่งที่เรามักจะได้ยินกันเสมอคือ อยากเรียนแต่ไม่มีเงิน เก็บเงินก่อน ทํางานก่อน รอสักปีก่อน

สําหรับความเห็นผม ไม่อยากให้ใช้คําว่า รอก่อน เดี๋ยวก่อน เพราะคําเหล่านี้จะเป็นตัวบั่นทอนให้ความตั้งใจที่เราวางไว้ ไม่ประสบผล

               ลองคิดดูนะครับ วันนี้เราบอกว่า เราอยากจะเรียนต่อ แต่ไม่มีเงิน รอให้ได้งานก่อน ถามว่าพอได้งานแล้วเรียนเลยรึเปล่า บางทีอาจจะต้องนําเงินไปใช้อย่างอื่นอีก อาจจะอยากมีครอบครัวแล้ว สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสามารถที่อาจจะทําให้เราไม่ได้เรียนต่อ

               ทําอย่างไรหรอครับ ถ้าคุณตัดสินใจจะเรียนต่อ คุณเริ่มต้นด้วยการหาข้อมูลสมัครสอบจะเรียนต่อ สมัครเข้าเรียนให้ได้ หลังจากนั้น ค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียน เราจึงหางานทํา หาสืบเสาะทุนจากทางคณะ มหาวิทยาลัย เนื่องจากทางสถาบันเค้าจัดสรรงบประมาณไว้เรียบร้อยแล้ว

             วันนี้เราคิดจะทําอะไร  ทําเลย อย่าคิดอย่างเดียว อย่าทําให้ความคิดเป็นหมัน สิ่งที่ผมเชื่อมั่นคือ หากเราพยายามทําอะไรในสิ่งที่ดีแล้ว พระองค์จะทรงตอบแทนในสิ่งที่เราต้องการ อินชาอัลลอฮฺ