บันทึกแค้มป์บ้านกร่าง ตอนที่ 6(ตอนจบ)
ในที่สุดก็มาถึงตอนจบเสียที กว่าจะเขียนจบลงได้ใช้เวลา 1 เดือนเต็ม ๆ แต่กิจกรรมที่เกขึ้นมากกว่าที่ได้เขียนบันทึก
วันสุดท้ายของเจ้น๊อคกับเจ้เอ๋คณะเราที่จะต้องกลับกรุงเทพกันแล้ว เหลือเพียงตัวผู้เขียนที่อยู่กับต่ออีกเนื่องจากน้าตุ๋ยยังคงอยู่ต่ออีก วันสองวัน อีกทั้งวันที่เหลือยังคงเป็นวันหยุดราชการเหลืออีก 3 วัน อย่างไรก็ตามสิ่งที่ได้จากการมาแคมป์คราวนี้มีหลายเรื่อง เช่นว่า การได้เรียนรู้สัตว์ปีกที่บ้านกร่างนี้มันน่าศึกษาเป็นอย่างมาก สัตว์ป่ามันมีธรรมชาติของเรา เราผู้ซึ่งต่างสายพันธุ์ก็ต้องเคารพความเป็นส่วนตัวของเขา หากว่าจะไปเรียนรู้พฤติกรรมพวกเขาก็ควรอย่างยิ่งที่จะศึกษาเรียนจากพวกเขาด้วยความเคารพ ด้วยเพราะเขาก็ต้องการมีชีวิตอย่างอยู่สง่างาม ตามธรรมชาติของพวกเขาที่ควรจะเป็น
การได้เรียนรู้ชีวิตของเจ้าหน้าที่กรมป่าไม้หรือกรมอุทยานที่พวกแหล่านั้นจะต้องดำเนินงานต่อไปที่เป็นสมบัติของชาติให้พวกเรา ๆ ได้มีโอกาสได้ชื่นชม ยังคงมีสัตว์ป่าพืชพันธุ์ไม้ให้ดำรงค์อยู่ตราบนานเท่านาน ทั้ง ๆ ที่พวกเขาเหล่านั้นต้องทำงานท่ามกลางความเสี่ยงสารพัด ไม้ว่าจะเป็นไข้ป่า สิงสาราสัตว์ พรานลักลอบล่าสัตว์ป่าที่มีอาวุธที่มีศักยภาพมากกว่าเจ้าหน้าที่อยู่ตลอดขณะที่ตรวจตราป่า ต้องนอนกลางดินกินกลางทราย สำนวนนี้ดูท่าจะจริง พวกเขาต้องห่างบ้าน ห่างครอบครัว ซึ่งต่างจากเรา ๆ ที่นอนอยู่บ้านพัก รวมทั้งได้เรียนรู้การมาอยู่ร่วมกันกับคณะเราที่ไม่เคยค้างแรมต่างถิ่นที่ต่างสังคม ต่างครอบครัวมาอยู่ร่วมกัน การปรับตัว การเรียนรู้ถือได้ว่ามันคือบทเรียนที่แค้มป์บ้านกร่างได้มอบให้เสร็จสรรพ
ประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้นี้หวังอย่างยิ่งว่าคงได้นำไปประยุกต์ใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวันได้ แค้มป์บ้านกร่างขอขอจบลงแต่เพียงเท่านี้ และขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาตลอดจนถึงตอนจบ และหวังว่าผู้เขียนมาเรื่องบันทึกเรื่องต่อ ๆ ไปคงได้รับการต้อนรับเช่นนี้อีกต่อ ๆ ไปครับ
ขอบคุณครับ
ความเห็น (1)
ยินดีต้อนรับตลอดค๊า :))
รูปนกสวยมากเลยค่ะ
จริงอย่าที่เค้าว่า น่ะค่ะ "ธรรมชาติให้ชีวิตกับมนุษย์"
เดี๊ยวจะแวะมาใหม่น่ะค่ะ :)