คนข้างเคียงเขารู้ว่าผมทำงานด้านอาคารสถานที่และปรับภูมิทัศน์ของโรงเรียน จึงนำเมล็ดพันธุ์ "น้ำเต้าน้อย" มาให้ผมเพาะและปลูกที่โรงเรียน....การดูแลต้องดูแลแบบ "เฝ้าระวัง" เลยเชียวนะครับ..เพราะ หนูน้อยอนุบาล เห็นดอกไม้..ใบไม้..อะไรแปลกๆไม่ได้คอยเด็ดมาชื่นชมเรื่อยเลย ก็ต้องให้รุ่นพี่คอยบอกต่อๆกันว่า...."น้ำเต้าน้อย" ผลไม้ให้โชค ให้ช่วยกันดูแลหน่อย ได้ผลครับ...ไม่มีการเด็ด แต่จะมาป้วนเปี้ยนใกล้ๆต้นกันมากขึ้น ก็ดีครับ เขามาดูการพัฒนาของ "น้ำเต้าน้อย"....จนในที่สุดก็ได้ผลงานออกมาแบบนี้ครับ
ตอนผมเด็กๆ...ไม่มีกระติกน้ำเหมือนที่เราใช้กันในปัจจุบัน จะใช้ น้ำเต้าที่แก่ได้ที่แล้ว เลื่อยตรงขั้วพอประมาณ เตรียมเป็นฝากระติก จากนั้นนำเมล็ดออก แล้วแช่น้ำทิ้งไว้จนแห้ง....
นำไปย่างไฟใช้เวลานานพอสมควร(ประมาณ 1 - 2 เดือน) หลังจากนั้นก็สานไม้ไผ่(บ้านผมเรียกสานซาน้ำต้น)ให้ดูคล้ายกระติก วันหลังถ้าเสร็จแล้วจะนำภาพมาให้ดูนะครับ
ครู นู มีความพยายามมาก ที่นำแก่นน้ำต้น จากภูหินร่องกล้า มาขยายพันธุ์ ที่เมืองสอง ขอชื่นชม /ป้าอ้วน ร.พ สอง