ไม่นานมานี้ มีนกเขามาทำรังบนสายไฟที่เสาไฟฟ้าสาธารณะหน้าบ้าน และต่อมาไม่ว่าแดดจะออกแรงจ้า ร้อนแรงแค่ไหน หรือฝนจะตก เจ้านกเขาตัวนี้ยังคงนอนอยู่ที่รังของตัวเอง ผ่านไปหลาย ๆวัน พฤติกรรมนี้ยังคงเป็นอยู่อย่างต่อเนื่อง ได้แต่นึกในใจว่าทำไมนกน้อยมีความอดทนเช่นนั้น
พอผ่านไปหลาย ๆ วัน กลับมีลูกนกให้เห็น แรก ๆ มันได้แต่รอคอยให้แม่นกมาป้อนอาหาร
ท้ายที่สุดเมื่อเติบโตมากขึ้น นกน้อยมีขนเต็มที่ มีความแข็งแรงและหัดบินได้แล้ว จึงพากันทิ้งรังนี้ไป
ช่างน่าสรรเสริญกับความอดทน เสียสละของแม่(นก) ที่เฝ้าบ่มเพาะลูกตั้งแต่เริ่มต้นเป็นไข่ กลายเป็นลูกนกโดยไม่ยอมพาตัวเองไปที่ใด ๆ เป็นเวลาร่วม ๆ 1 สัปดาห์ (ในความเป็นจริง แม่นกอาจจะหาเวลาไปกินอาหาร ดื่มน้ำ ในช่วงสั้น ๆ ที่ปลอดภัย) และพากันไปหากินยังแหล่งอื่น ๆ เมื่อถึงเวลาอันสมควร
เห็นด้วยค่ะ น่าสรรเสริญจริงจริง
สัตว์ไม่เคยลืมสัญชาตญานความเป็นแม่ของมันคนก็เช่นกันแต่ก็แกล้งลืมทิ้งสายเลือดไว้ลำพังเช่นตัวหนู
คุณวนิดากร ครับ
สิ่งที่ลืมไว้ ถ้ายังไม่สายเกินไป วันนี้หาโอกาสไปเยี่ยมเยียน ให้ความอบอุ่นเขา-เธอบ้างนะครับ ชีวิตของคนเราไม่ยาวนักหรอก แก้ไขในสิ่งที่ผิด และสร้างสิ่งที่ดีเพิ่มขึ้น
คุณเพชร ครับ
ขอบคุณที่ชี้แนะ ผมลองให้ google หารูปนกพิราบ - นกเขา ดูแล้ว ข้อมูลที่ผมนำเสนอผิด จะรีบเข้าไปแก้ไขทันที ครับ