เพิ่งเสร็จจากการเล่นเกมส์ Winning กับเพื่อน ๆ หน้าใส ๆ หัวใจเด็ก ๆ มา ..เพื่อน ๆ บางคนบอกว่า การเล่นเกมส์ (เอ๊ะ!! คำ ๆ นี้ ต้องมี ส.เสือ การันต์รึป่าว) ทำให้ดูเหมือนว่าเป็นคนที่ไม่รู้จัก โต แต่ผม คิดว่า การเล่น เกมส์ เป็นการคลายเครียด อีกรูปแบบหนึ่ง หลังจากที่เราทำงานและเรียนมาอย่างเหน็ดเหนื่อยตลอดทั้งวันแล้ว ... การเล่นเกมส์สอนให้เรารู้จักอะไรหลาย ๆ อย่าง เช่น การแบ่งปัน (ให้เพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ได้เล่นด้วยกัน) , การรอคอย (ทั้งการรอคอยพวกที่เล่นชนะไม่รู้จักกับความพ่ายแพ้ รอคอยคิวหลังจากการแบ่งปันแล้ว และ รอคอยจังหวะโอกาสการทำประตู) ,ทำให้เรารู้จักเลือกแผนการหรือกลยุทธ์ที่เหมาะสม ว่าจะจัดตัวผู้เล่นอย่างไร, อีกทั้ง ยังทำให้เราดูเด็กลงในสายตาเพื่อนๆ ...
คงไม่ผิดนะครับ ที่จะหันมาเล่น เกมส์ ... ดังนั้น จึงอยากจะบอกเพื่อน ๆ ที่คร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือ เพื่อที่จะฟาดฟันกัน หันมาให้ความสนใจกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเราดีกว่า ไม่ว่าสนใจคนรอบข้างทั้งความรู้สึกและการแสดงออก สนใจ กับ คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ..
คราวนี้ หลังจากที่ผมเล่นเกมส์เสร็จแล้ว ... ผมก็มานั่งคิดประมวลความรู้ ว่า theme ที่ท่านอาจารย์ให้เขียนใน blog คราวนี้ มันคืออะไรกัน แน่ เราจะสื่อสารออกมาในรูปแบบใด .. ปรากฎว่า ผมเองยังคงทำไม่ได้ เหตุก็คงเป็นเพราะ กระบวนการทางความคิดคงจะยังไม่บรรเจิดในเวลาประมาณ 5 ทุ่มของคืนนี้ เพราะพลังงานส่วนหนึ่งหมดไปกับการคิดหัวข้อการทำ Thesis ซึ่ง ต้องคิดให้ออกว่า ปัญหาคืออะไร ทำไมถึงเกิดปัญหา ทำไปเพื่ออะไร ประโยชน์จะเป็นอย่างไร มันก็เหมือนกับวิชา Km ที่ท่านอาจารย์ได้พร่ำสอนให้เรารู้จักวิธีการคิดอย่างเป็นกระบวนการ ดึงเอาความคิด องค์ความรู้ที่ติดตัวออกมาทั้งหมด แต่ผมคิดว่า ตอนนี้ อาการง่วงนอนที่เกิดจากการนอนดึกติดต่อกันทำให้ผม เริ่ม Hang over มีหลาย ๆ ข้อความที่ผู้รอบรู้หรือ เพื่อนๆ ช่วยกันตอบในสิ่งที่ผมได้นำเสนอ ผมก็อยากที่จะตอบกลับเช่นกัน เพื่อเป็นการต่อยอดความรู้ แต่ทว่าวันนี้นี้ ไม่ไหวจริงๆ ครับ ..คิดว่าวันพรุ่งนี้ ผมคงจะดีขึ้น แล้วยังงัย ผมจะดึงเอาองค์ความรู้ของผมออกมามากว่านี้นะครับ (แต่จริงๆ แล้ว ผม ก็มีความรู้ไม่มากมายหรอกครับ)
