ทีมเราชาว SUN Food ได้ไป LO สัญจรกันที่เมืองสังขละบุรีที่ไกลแสนไกลมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ยังซาบซึ้ง ที่ได้สัมผัสเสน่ห์ของธรรมชาติ อย่างถอนตัวไม่ขึ้น จึงขอถ่ายทอดเป็นนิราศ ฉบับกระเป๋า เอาไว้เรียกน้ำย่อย คนชอบเที่ยว ลองอ่าน แล้วจินตนาการตามดูนะ รับรองว่าต้องอยากไปแน่นอนนน...
ตื่นตีสาม ออกเดินทาง มาสังขละฯ หอบสัมภาระ ขึ้นรถตู้สู่จุดหมาย
ยี่สิบแปด ชีวิตสนุก สุดบรรยาย ถึงตอนบ่าย หิวตาลาย คล้ายเป็นลม
นั่งเรือน้อย ชมเมือง อนุสรณ์ ชนชาติมอญ ไทย กะหรี่ยง เคียงเขื่อนขัณฑ์
ซองกาเลีย รันตี บิคลี่ มารวมกัน เชื่อมสัมพันธ์ สองฝั่ง ให้ร่มเย็น
นั่งบนช้าง เพื่อท่องไพร ไปในป่า พึ่งรู้ว่า ขนช้าง นั้นมันแข็ง
ขนทิ่มก้น ทิ่มขา เป็นผื่นแดง ช้างแข็งแรง เรานั่งได้ ตั้งสามคน
ควาญเล่าว่า นำช้างป่า มาฝึกฝน เพื่อให้พ้น จากถูกใช้ ลากซุงไม้
พานักท่องเที่ยง ชมป่า ตามสบาย สื่อสารได้ ฮ่อ คือหยุด ลี่ลี่ ไป
ลงจากช้าง มาขึ้นแพ ที่เตรียมไว้ แพไม้ไผ่ มีไม้ถ่อ เลี้ยวซ้ายขวา
ถ่อไม่ดี ชนก้อนหิน ไม้ทิ่มตา ระวังน๊า ถ้าตกน้ำ ผ้าเปียกปอน
ถ่อแพไป ในลำน้ำ ที่เชี่ยวกราก ให้รู้จัก อย่าประมาท เป็นคำสอน
มีสติ อยู่กับตัว พึงสังวรณ์ การสัญจร ครั้งนี้ จะปลอดภัย
ชมความงาม สะพานมอญ ในยามเช้า พบผู้เฒ่า ปะแป้งเหลือง ยิ้มสดใส
บนสะพาน ไม้ที่สร้าง จากแรงใจ สร้างเร็จได้ ด้วยพลัง แห่งศรัทธา
ชนสามชาติ นับถือพระ อุตตะมะ แดนสังขละฯ จึงเหมือน มีมนต์ขลัง
มีเสน่ห์ เรียบง่าย ให้พลัง ได้ฟังแล้ว อยากไป ใช่ไหมเอย
อ่านบทกลอน ขับขาน สำราญจิต ยิ่งเพ่งพิศ รูปแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
หนุ่มยะลา อยากไปด้วย นะทรามเชย น่าเสียดาย จังเลย ไม่ได้ไป
แค่ดูรูป ก็ยังดี ที่ได้เห็น อยากเล่นน้ำ เย็นเย็น กับน้องพี่
คงหายเหนื่อย สุขล้น พ้นฤดี ขอบคุณที่ แบ่งปัน ฉันอยากไป(เที่ยวบ้าง)
ป.ล.ได้แค่นี้แหละครับ มั่วต่อไปไม่ไหวแล้ว ดูรูปแล้วน่าสนุกมากครับ
น่าสนุกดีแท้แม่คุณเอ๋ย